celikci
Yeni Üye
La Mostra’nın birinci günlerinde Noah Baumbach ve Alejandro Inarritu üzere yavaşça düşkırıklığı yaratan direktörler ön plana çıkmışken, hafta sonu bağımsız Amerikan sinemasının ustalarından Darren Aronofsky (Brooklyn, 1969) “The Whale” (Balina) ile, bu yıl Lido adasında esen birinci sinemasal fırtınanın yaratıcısı oldu.
TEK BAŞINA DEĞİL
Bu başarıyı, doğal ki tek başına yakalamamış yönetmen! Bunalımlı uzun bir periyot akabinde, setlerde kendini bir daha hayli önemli risklere atmaktan çekinmeyen Brendan Fraser’ın (Indianapolis, 1968), sinema tarihinde özel bir yer alacağından kuşku duymadığımız yorumunda sergilediği, sıfatlarla tanımlanması yetersiz kalacak olan olağanüstü derin gücü, lakin “Balina”yı izledikten daha sonra kavramak mümkün olacaktır…
Tiyatro muharriri Samuel D. Hunter’ın (İdaho, 1981) 2012 yılında yayınlanan epey ödüllü birebir isimli oyunundan, müellifin da iştirakiyle uyarlanan “The Whale”, bir kapalı yer sineması fakat ana karakterin konutunun ortasından çıkmadan yaşadığı son haftayı iki saat boyunca izlerken, vaktin hayli çabuk geçtiğinden bile yakınmak mümkün…
Brendan Fraser’in yorumladığı, hassas edebiyat öğretmeni Charlie’nin yüreği derinden yaralıdır. Mesleksel eğitim alan bir erkek öğrencisine sırılsıklam aşık olunca karısını ve epeyce sevdiği küçük kızını yüzüstü bırakıp gitmiştir. Katıksız bir tutkuyla sevdiği adam birkaç yıl daha sonra ölünce, acısıyla kendi içine kapanan, ümitsizliğe düşen Charlie, durmadan yemek yemeğe başlar. Giderek şişmanlar… Sinemanın başında karşımıza çıkan ana karakter, nefes almakta kuvvetlik çeken, tansiyonu rekorlar kıran, yerinden sıkıntı kıpırdayan 250 kiloluk dev bir obezdir…
ÖDÜL BEKLENİYOR
bol ölçüde tıkınarak ölmeye karar vermiştir bir kez Charlie. Parası olmadığını mazeret ederek, ki bu bir palavradır, hastaneye bile gitmez; mevti dinginlik ortasında bekler. Gönlü rahattır, zira tek sıkıntısı olan, oldukcatandır bakılırsamediği ve hayli sevdiği kızına önemli bir miras bırakacaktır… Kaldı ki annesinin “Bu kız şeytana bile pabucunu aksi giydirir” diye tanımladığı lise son sınıf öğrencisi, hırçın, acımasız ve sert mizaçlı kızı, aslında hayli zeki, yetenekli, hassas bir insandır.yaşamının son günlerinde kızını tekraren görüp bu gerçeğin farkına varan Charlie, son derece keyifli ölür…
Felsefi ve hümanist içeriğiyle derinlikli bir yaratıcı sineması örneği olan “The Whale”, bu hafta sonu verilecek aslanlardan kesinlikle önemli bir hisse alması beklenen özgün bir başyapıt.
Okumaya devam et...
TEK BAŞINA DEĞİL
Bu başarıyı, doğal ki tek başına yakalamamış yönetmen! Bunalımlı uzun bir periyot akabinde, setlerde kendini bir daha hayli önemli risklere atmaktan çekinmeyen Brendan Fraser’ın (Indianapolis, 1968), sinema tarihinde özel bir yer alacağından kuşku duymadığımız yorumunda sergilediği, sıfatlarla tanımlanması yetersiz kalacak olan olağanüstü derin gücü, lakin “Balina”yı izledikten daha sonra kavramak mümkün olacaktır…
Tiyatro muharriri Samuel D. Hunter’ın (İdaho, 1981) 2012 yılında yayınlanan epey ödüllü birebir isimli oyunundan, müellifin da iştirakiyle uyarlanan “The Whale”, bir kapalı yer sineması fakat ana karakterin konutunun ortasından çıkmadan yaşadığı son haftayı iki saat boyunca izlerken, vaktin hayli çabuk geçtiğinden bile yakınmak mümkün…
Brendan Fraser’in yorumladığı, hassas edebiyat öğretmeni Charlie’nin yüreği derinden yaralıdır. Mesleksel eğitim alan bir erkek öğrencisine sırılsıklam aşık olunca karısını ve epeyce sevdiği küçük kızını yüzüstü bırakıp gitmiştir. Katıksız bir tutkuyla sevdiği adam birkaç yıl daha sonra ölünce, acısıyla kendi içine kapanan, ümitsizliğe düşen Charlie, durmadan yemek yemeğe başlar. Giderek şişmanlar… Sinemanın başında karşımıza çıkan ana karakter, nefes almakta kuvvetlik çeken, tansiyonu rekorlar kıran, yerinden sıkıntı kıpırdayan 250 kiloluk dev bir obezdir…
ÖDÜL BEKLENİYOR
bol ölçüde tıkınarak ölmeye karar vermiştir bir kez Charlie. Parası olmadığını mazeret ederek, ki bu bir palavradır, hastaneye bile gitmez; mevti dinginlik ortasında bekler. Gönlü rahattır, zira tek sıkıntısı olan, oldukcatandır bakılırsamediği ve hayli sevdiği kızına önemli bir miras bırakacaktır… Kaldı ki annesinin “Bu kız şeytana bile pabucunu aksi giydirir” diye tanımladığı lise son sınıf öğrencisi, hırçın, acımasız ve sert mizaçlı kızı, aslında hayli zeki, yetenekli, hassas bir insandır.yaşamının son günlerinde kızını tekraren görüp bu gerçeğin farkına varan Charlie, son derece keyifli ölür…
Felsefi ve hümanist içeriğiyle derinlikli bir yaratıcı sineması örneği olan “The Whale”, bu hafta sonu verilecek aslanlardan kesinlikle önemli bir hisse alması beklenen özgün bir başyapıt.
Okumaya devam et...