celikci
Yeni Üye
İşte bize bu biçimde sinemalarla gelin! İki buçuk saatlik sinemanın bitiminde koltuğuma çakılmış kalmışım, yerimden kalkamıyorum. Basın gösterimini kaçırmıştım. Pazar günü birkaç sinema salonu dolaştıktan daha sonra birinde yer bulup giriyorum, patlamış mısır yiyenleri duymamaya çalışarak izliyorum. İkinci yarıda kimsede ne mısır kaldı ne yiyecek hal, salonda çıt çıkmıyor!
Bergen’den bahsediyorum. Tam da 8 Mart, bayana karşı şiddetle uğraşın ve eşitliğin vurgulandığı haftaya denk getirip Bergen üzere bir sineması piyasaya sürmek, okullarda eğitim programı yapmak kadar değerlidir! Emeği geçen herkese binlerce defa teşekkür.
BERGEN’İN YAZGISI
Gençler hatırlamaz: Bergen takma isimli müzikçinin sinemaya aktarılan hikayesi teğe bir yaşanmıştır. Bayana şiddetin ve aşk ismine razı oluşun en vahim örneklerinden biridir. Olayı hatırlıyorum lakin doğrusu, bayanın evvel ömrünü zehir, daha sonra gözünü kör ettikten daha sonra canını da alan aşağılık yaratığın yalnızca birkaç ay mahpus yattıktan daha sonra güzel hal indirimi filan derken, özgür kalıp kanlı canlı hayatta olduğunu ve hâlâ yaşadığı Adana Kozan’da sinemanın gösterimini engelleyecek kadar da aktif kabadayılığa devam ettiğini öğrenmek bende derin bir ümitsizlik yarattı. Ne yapacağız, biz bayanlar hayatta kalabilmek için silahlanıp kendi adaletimizi kendimiz mi sağlayacağız? Bergen’in kabahati, o adama inanmak, daha sonrasında yanında silahlı iki üç bodyguard dolaştırmamak mıydı? Şöyle ya da bu biçimde şiddete maruz kalıp, seviyorum deyip affeden, kocamdır döver de söver de diyen bütün bayanların bu sineması izleyip ders alması gerekir. Bir tokadın sonu vefatla bitebilir ve bir el kalkarsa tekrar inmez, vurmaya devam eder! Bir İspanyol sinemasıydı: “Gözlerimi de al!” Gerek yok! Hayatta kalmanın yolu kaçmaktan geçiyor, tehlikeyle birlikte yaşamaktan değil.
SİNEMATOGRAFİK LİSANI BAŞARILI
Sinemaya dönersek: Bergen’in her adımının güzel kotarılmış bir grup çalışması olduğunu kararı izlerken görüyoruz. Aksayan çabucak hiç bir şey yok. Hikaye aslına bakarsan filmlikti, senaryo da hikayeyi kronolojik akışı ortasında, kurguyla fazla yormadan, düz anlatıyor. Birinci kısımlar kısa geçilmiş, âlâ de olmuş. Eşini terk etmiş annesiyle sıkıntı şartlarda birlikte yaşayan hoş sesli ve müziğe yetenekli Belgin, evvel konservatuvarı kazanıp klasik müzik eğitimi alır fakat para kazanma maksadı onu sahnelere çekince yolu şaşar. Annesinin korumacılığı, babasız büyümesi ve ona yaranmak istemesi ise genç kızı yanlış bağlara itecektir. Sahne hayatının entrikalarında Bergen ismiyle sahneye çıkan genç kız başarılı bulunmasına rağmen yanlışlar yapar. Baba sevgisi arayışı ortasında güllerle gözünü boyayan Halis’e kanar. Gerisi baskı, şiddet, adeta mahpus ömrü.
Sinemanın akışı ortasında müzik kıymetli, müziklerin seçilişi her kısmı adeta özetliyor. Klasikle başladığı müzik hayatında ömrün sillesini yedikçe, “Acıların bayanı” pek acıların müziği arabeske dönen Bergen, her müziğinde öteki bir manifestoyla hayata ve belalısına meydan okumaktadır adeta! Müzikler için Mazlum Çimen ve Saki Çimen’e de alkış!
OYUNCULUKLAR HARİKA
Senaryo dedik, müzik dedik, oyunculuklar da efsane. Sinemaya prodüktör olarak da katkı sunan Farah Zeynep Abdullah, yalnızca oyunuyla değil, müzikleri kendisi seslendirerek müzikalitesiyle de hayran bırakıyor. Erdal Beşikçioğlu aslına bakarsanız sahnede ve beyaz perdede her izlediğimde hayran olduğum bir sanatçı. Burada da evvel karizmasına âşık oldum, daha sonra canlandırdığı karakterden nefret ettim! Her rolü üzerine eldiven üzere geçiriyor. Natürel ki annesi rolünde Tilbe Saran, dansöz rolünde Nergis Öztürk de ödüllük oynuyor.
Şiddet sahnelerinin gözümüze sokulmadan gösterilmesi inceliği için de direktörler Mehmet Binay ve M. Caner Alper’i şiddetin tesirini artırdıkları için kutlamalı. Lakin unutmadan galiba artık yeni Türk sineması, periyot sinemalarını epeyce âlâ başarıyor. Sanat direktörlüğü, dekor, kostüm, kusursuz. Makyaj, saç o denli. Güya Bergen oynuyor! Yolu açık, gişesi, mükafatı bol olsun. Fakat en büyük fonksiyonu, bayanların gözünü açmak, erkekleri düşündürmek. Neredeyse her gün iki bayanın öldürüldüğü ülkemizde hâlâ seviyorum deyip şiddete razı olan ve bedelini canıyla ödeyen bayanlar var. Kurtulmaya çalıştığı manyakların elinden devletin yardımı yetersiz olduğu için kaçamayıp şiddeti çekenler de eforu. Sinemada bir bayan olarak beni en hayli rahatsız eden sahne neydi diye sorarsanız, ne yüzüne kezzap atıldığı ne bıçaklandığı ne kurşunlandığı sahneler. O düzmece evlilikte yediği dayaklardan daha sonra, sil baştan, gelinlik, tel duvak takıp annesini ziyarete geldiği sahne var ya, Bergen esasen orada ölmüştü!
Okumaya devam et...
Bergen’den bahsediyorum. Tam da 8 Mart, bayana karşı şiddetle uğraşın ve eşitliğin vurgulandığı haftaya denk getirip Bergen üzere bir sineması piyasaya sürmek, okullarda eğitim programı yapmak kadar değerlidir! Emeği geçen herkese binlerce defa teşekkür.
BERGEN’İN YAZGISI
Gençler hatırlamaz: Bergen takma isimli müzikçinin sinemaya aktarılan hikayesi teğe bir yaşanmıştır. Bayana şiddetin ve aşk ismine razı oluşun en vahim örneklerinden biridir. Olayı hatırlıyorum lakin doğrusu, bayanın evvel ömrünü zehir, daha sonra gözünü kör ettikten daha sonra canını da alan aşağılık yaratığın yalnızca birkaç ay mahpus yattıktan daha sonra güzel hal indirimi filan derken, özgür kalıp kanlı canlı hayatta olduğunu ve hâlâ yaşadığı Adana Kozan’da sinemanın gösterimini engelleyecek kadar da aktif kabadayılığa devam ettiğini öğrenmek bende derin bir ümitsizlik yarattı. Ne yapacağız, biz bayanlar hayatta kalabilmek için silahlanıp kendi adaletimizi kendimiz mi sağlayacağız? Bergen’in kabahati, o adama inanmak, daha sonrasında yanında silahlı iki üç bodyguard dolaştırmamak mıydı? Şöyle ya da bu biçimde şiddete maruz kalıp, seviyorum deyip affeden, kocamdır döver de söver de diyen bütün bayanların bu sineması izleyip ders alması gerekir. Bir tokadın sonu vefatla bitebilir ve bir el kalkarsa tekrar inmez, vurmaya devam eder! Bir İspanyol sinemasıydı: “Gözlerimi de al!” Gerek yok! Hayatta kalmanın yolu kaçmaktan geçiyor, tehlikeyle birlikte yaşamaktan değil.
SİNEMATOGRAFİK LİSANI BAŞARILI
Sinemaya dönersek: Bergen’in her adımının güzel kotarılmış bir grup çalışması olduğunu kararı izlerken görüyoruz. Aksayan çabucak hiç bir şey yok. Hikaye aslına bakarsan filmlikti, senaryo da hikayeyi kronolojik akışı ortasında, kurguyla fazla yormadan, düz anlatıyor. Birinci kısımlar kısa geçilmiş, âlâ de olmuş. Eşini terk etmiş annesiyle sıkıntı şartlarda birlikte yaşayan hoş sesli ve müziğe yetenekli Belgin, evvel konservatuvarı kazanıp klasik müzik eğitimi alır fakat para kazanma maksadı onu sahnelere çekince yolu şaşar. Annesinin korumacılığı, babasız büyümesi ve ona yaranmak istemesi ise genç kızı yanlış bağlara itecektir. Sahne hayatının entrikalarında Bergen ismiyle sahneye çıkan genç kız başarılı bulunmasına rağmen yanlışlar yapar. Baba sevgisi arayışı ortasında güllerle gözünü boyayan Halis’e kanar. Gerisi baskı, şiddet, adeta mahpus ömrü.
Sinemanın akışı ortasında müzik kıymetli, müziklerin seçilişi her kısmı adeta özetliyor. Klasikle başladığı müzik hayatında ömrün sillesini yedikçe, “Acıların bayanı” pek acıların müziği arabeske dönen Bergen, her müziğinde öteki bir manifestoyla hayata ve belalısına meydan okumaktadır adeta! Müzikler için Mazlum Çimen ve Saki Çimen’e de alkış!
OYUNCULUKLAR HARİKA
Senaryo dedik, müzik dedik, oyunculuklar da efsane. Sinemaya prodüktör olarak da katkı sunan Farah Zeynep Abdullah, yalnızca oyunuyla değil, müzikleri kendisi seslendirerek müzikalitesiyle de hayran bırakıyor. Erdal Beşikçioğlu aslına bakarsanız sahnede ve beyaz perdede her izlediğimde hayran olduğum bir sanatçı. Burada da evvel karizmasına âşık oldum, daha sonra canlandırdığı karakterden nefret ettim! Her rolü üzerine eldiven üzere geçiriyor. Natürel ki annesi rolünde Tilbe Saran, dansöz rolünde Nergis Öztürk de ödüllük oynuyor.
Şiddet sahnelerinin gözümüze sokulmadan gösterilmesi inceliği için de direktörler Mehmet Binay ve M. Caner Alper’i şiddetin tesirini artırdıkları için kutlamalı. Lakin unutmadan galiba artık yeni Türk sineması, periyot sinemalarını epeyce âlâ başarıyor. Sanat direktörlüğü, dekor, kostüm, kusursuz. Makyaj, saç o denli. Güya Bergen oynuyor! Yolu açık, gişesi, mükafatı bol olsun. Fakat en büyük fonksiyonu, bayanların gözünü açmak, erkekleri düşündürmek. Neredeyse her gün iki bayanın öldürüldüğü ülkemizde hâlâ seviyorum deyip şiddete razı olan ve bedelini canıyla ödeyen bayanlar var. Kurtulmaya çalıştığı manyakların elinden devletin yardımı yetersiz olduğu için kaçamayıp şiddeti çekenler de eforu. Sinemada bir bayan olarak beni en hayli rahatsız eden sahne neydi diye sorarsanız, ne yüzüne kezzap atıldığı ne bıçaklandığı ne kurşunlandığı sahneler. O düzmece evlilikte yediği dayaklardan daha sonra, sil baştan, gelinlik, tel duvak takıp annesini ziyarete geldiği sahne var ya, Bergen esasen orada ölmüştü!
Okumaya devam et...