celikci
Yeni Üye
Tiyatroseverlerin ve Bakırköylülerin açılmasını hasretle beklediği Bakırköy Belediye Tiyatroları bir daha “perde” dedi.
Tiyatro evvel pandemi niçiniyle kapanmıştı, daha sonra ise grev sebebiyle… Dört ay süren ayrılık, işçinin hakkını almasıyla son buldu. Perdelerini bir daha açan tiyatronun hem oyuncuları tıpkı vakitte izleyicisi keyifli. Benim için bu tiyatronun kıymeti oburdur, çocukluğum ve gençliğimin birinci yılları burada geçti diyebilirim. Memnunluk ve hüzün içinde bir hisle, büyük bir heyecanla gittim bir ustanın oyununu seyretmeye. Bir de sahnede iki büyük usta olunca, seyir keyfi bir diğer; Aytekin İhtimam ve Orhan Kemal Aydın…
Ferhan Şensoy’un yazdığı Orhan Kemal Aydın’ın yönettiği ve oynadığı “İstanbul’u Satıyorum 1987” bugüne gönderme yapıyor.
“Kimdir İstanbul’un temel sahibi?” “Kim satabilir koskoca bir kenti?” sorularının da sorulduğu oyunda yanıt fazlaca net natürel: Satan sattı, alan aldı. 1987’deki İstanbul’un bugün yerinde yeller esiyor. Ortaoyuncular’ın birinci defa 1987’de sahnelediği “İstanbul’u Satıyorum” isimli oyun artık düşününce resmen ustalar geçidi üzere, kimler yokmuş ki; Ferhan Şensoy, Erol Günaydın, Rasim Öztekin, Baykal Kent ve Münir Özkul.
Münir Özkul’u oyunda bugün Mimar Sinan olarak ekrandan seyrediyoruz. bir daha ekrana yansıtılan Ferhan Şensoy’a ise finalde bu sefer biz seyirciler selam veriyoruz.
TAŞLAMASI BOL…
Sazlı kelamlı, hem zehirli hem hicivli lisanıyla bize bu kadim kentin 30 yılda değişen yüzünü ve de değişmeyen hırslı hırsızlarını anlatan kahkahası da taşlaması da bol oyun Müşfik Kenter Sahnesi’nde tiyatroseverlerle dönem sonuna kadar buluşacak.
Aydın, oyunu yönetmeye karar verdiğinde, Ferhan Şensoy daha göçmemişti yıldızlara… Ferhan Şensoy’un oyununu kendi tiyatrosu haricinde sahnelemek o kadar kolay değil, vermez yani usta oyununu kimseye.
Aydın, “Ferhan Abi’nin, oyunlarını oynanması için o denli ölçüsüz vermediği ‘mit’i yaygındır tiyatro topluluğunda. Nöbetçi Tiyatro da onun tedrisatından geçmemin gururu ve ayrıcalığı ile mi bu ‘mit’i kıranlardanım bilmiyorum. Fakat oyunun textini kendisinden istediğim de “Ben fakat sana gönderirim” demişti. Hâlâ üzerinde konut adresim olan Kraft posta zarfını saklarım odamda” diyor.
GÜNÜMÜZE GÖNDERMELER…
Oyunda bir güncellemeye gitmemiş Aydın, bu sebeple oyunun ismini ustasından müsaade alarak yazıldığı tarihi de ekleyerek “İstanbul’u Satıyorum 1987” koymuş. Oyunda geçen politikler de o periyodun isimleri. Oyunun konusu gereği günümüze göndermeler da var alışılmış.
Aydın, “Oyunda bilhassa rastgele bir güncelleme yapmak istemedim ve yapmadım. Lakin, oyunun finalini ne biçimde değiştirmek istediğimi korkarak kendisine anlatınca ‘-Tamam yapabilirsin.’ demişti, memnunluktan ağlamıştım. Bunun haricinde da yalnızca bir iki yerde telaffuz ve espri manasında minik göndermeler var. Ayrıyeten oyun, o günün politik kişilikleri üzerine telaffuzda bulunduğu için günümüze getirmeye çalışmak saçmalamaktan öteye gitmeyecekti. Oyunun teması İstanbul’un rant uğruna yağmalanıp, satılması olduğu için, yalnızca ‘tema’ olarak bile ziyadesiyle ‘güncel’. Bu niçinle, politik bireylerin isminin o yahut bu olması bir şeyi değiştirmiyor; seyirci başında anında oyunu güncelliyor” diyor.
Aydın, 1984’Te “Nöbetçi Tiyatro” ile başlamış tiyatroya. Ferhan Şensoy birinci hocası ve ustası. Aydın, “Oyunu birinci oynadığımızda o hayattaydı ve onunla oyun üzerine gerek müsaade kademesin da gerekse prova sürecinde yaptığım konuşmalarda fazlaca heyacanlıydım. İzlemesini fazlaca istiyor ve heyecanla o günün gelmesini bekliyordum. Olmadı” diyor.
Aydın, ustasıyla artık oyunun finalinde helalleşiyor. Ferhan Şensoy’un epey kullandığı o hoş kelamıyla: “Ustam ölmüş, ben satarım.”
“SONSUZLUĞU YAKALAMIŞ BİR ÜNİVERSAL ŞAHSİYET”
“İstanbul’u Satıyorum 1987” isimli oyununda Mimar Sinan’ı usta oyuncu Aytekin İtina canladırıyor. Tüm ömür bedellerinin metalaştığı-insansızlaştığı, ahlaksal tabirlerin özünden saptırıldığı, her şeyin parayla ölçüldüğü-paraya-ranta dönüştüğü, bu çarpık insan münasebetlerinin çarpık kentleşmeye yer hazırladığı şu günümüzde, kalkıp Mimar Sinan gelse bize ne der? İşte bu oyunun konusu: Mimar Sinan, gücü elinde bulunduran rantçılara karşı, İstanbul’un yağmalanmasını önlemek, konutlarının ve yaşadıkları toprakların ellerinden gitmemesi için halkı direnmeleri konusunda onlara takviye verir. Ne var ki, halk, rantçıların bu çıkar çatışmasında, onların küçük paralarla kandırılmasına, onların zorbalıklarına, gözü dönmüşlülklerine karşı koyamaz.
İhtimam, canlandırdığı karakteri şöyleki anlatıyor: “Yeryüzü uygarlıklarının yapıtaşlarını oluşturan dehalar/dâhiler vardır. Bilim insanları, sanatkarlar, sofistike başkanlar, devrimciler vb. üzere. Canlandırdığım karakter de bunlardan biri: Yaptığı olağanüstü yapıtlar ve yeni bir çağ başlatacak nitelikteki görkemli yapıtlarıyla mimarlık alanında ikon olmuş Mimar Sinan. (Sinan bin Abdülmennan) Ömrü boyunca toplumsal yaşama, yapıtlarındaki üstün nitelikleriyle katkı sunan yaratıcı-yenilikçi-devrimci bir kişiliğinin yanı sıra yalnızca kendi devrinin değil hem de gelecek jenerasyonların de vazgeçilmez, sarsılmaz- neredeyse tartışılmaz seviyede bir ilham kaynağı olmuş, ayrıksı, seçkin, sonsuzluğu yakalamış bir ‘evrensel’ kişiselyet.”
İtina, oyunun yazıldığı devirdeki toplumsal gerçeklere alan açtığının altını çiziyor ve ekliyor: “Oyun kendi ortasında bir anlatım bütünlüğüne, bir görsel dramaturjik estetiğe sahip. Bu haliyle bile günümüzün toplumsal gerçekliğine de hitap edecek ve eksikliği pek o kadar görülmeyecek sağlamlıkta bir yapıt” diyor.
İhtimam, “oyun, günümüz yeniliğinde olsaydı nasıl olurdu” sorusuna ise şöyleki karşılık veriyor: “Türk tiyatrosuna, klâsik tiyatronun kalıplarından yola çıkarak oluşturduğu, yapıtları ve lisanda geliştirdiği kendine özel eleştirel bakışıyla oluşturduğu tiyatrosuyla bir ekol/okul olmuş büyük ustalarımızdan Ferhan Şensoy’un bu yapıtını, günümüze uyarlamak üzere bir rastgele çalışma pek beğenilen olmazdı bence. Bu hem de oyunun direktörü Orhan Kemal Aydın’ın görüşüydü ve hepimiz takım olarak bu sadakate hürmet duyduk.”
Müzik seçimlerinin Özgür Çalı’ya ilişkin olduğu oyunda, Aytekin İhtimam, Orhan Kemal Aydın, Mustafa Sercan Yener, Yunus Emre Kılınç, Burç Orta, Eda Özdemir, Emre Sırımsı, Ercan Koçak, Beğenilen Ayar, Kadir Hasman, Murat Şenol, Özge Çatak, Sevda Karabulut rol alıyor.
Okumaya devam et...
Tiyatro evvel pandemi niçiniyle kapanmıştı, daha sonra ise grev sebebiyle… Dört ay süren ayrılık, işçinin hakkını almasıyla son buldu. Perdelerini bir daha açan tiyatronun hem oyuncuları tıpkı vakitte izleyicisi keyifli. Benim için bu tiyatronun kıymeti oburdur, çocukluğum ve gençliğimin birinci yılları burada geçti diyebilirim. Memnunluk ve hüzün içinde bir hisle, büyük bir heyecanla gittim bir ustanın oyununu seyretmeye. Bir de sahnede iki büyük usta olunca, seyir keyfi bir diğer; Aytekin İhtimam ve Orhan Kemal Aydın…
Ferhan Şensoy’un yazdığı Orhan Kemal Aydın’ın yönettiği ve oynadığı “İstanbul’u Satıyorum 1987” bugüne gönderme yapıyor.
“Kimdir İstanbul’un temel sahibi?” “Kim satabilir koskoca bir kenti?” sorularının da sorulduğu oyunda yanıt fazlaca net natürel: Satan sattı, alan aldı. 1987’deki İstanbul’un bugün yerinde yeller esiyor. Ortaoyuncular’ın birinci defa 1987’de sahnelediği “İstanbul’u Satıyorum” isimli oyun artık düşününce resmen ustalar geçidi üzere, kimler yokmuş ki; Ferhan Şensoy, Erol Günaydın, Rasim Öztekin, Baykal Kent ve Münir Özkul.
Münir Özkul’u oyunda bugün Mimar Sinan olarak ekrandan seyrediyoruz. bir daha ekrana yansıtılan Ferhan Şensoy’a ise finalde bu sefer biz seyirciler selam veriyoruz.
TAŞLAMASI BOL…
Sazlı kelamlı, hem zehirli hem hicivli lisanıyla bize bu kadim kentin 30 yılda değişen yüzünü ve de değişmeyen hırslı hırsızlarını anlatan kahkahası da taşlaması da bol oyun Müşfik Kenter Sahnesi’nde tiyatroseverlerle dönem sonuna kadar buluşacak.
Aydın, oyunu yönetmeye karar verdiğinde, Ferhan Şensoy daha göçmemişti yıldızlara… Ferhan Şensoy’un oyununu kendi tiyatrosu haricinde sahnelemek o kadar kolay değil, vermez yani usta oyununu kimseye.
Aydın, “Ferhan Abi’nin, oyunlarını oynanması için o denli ölçüsüz vermediği ‘mit’i yaygındır tiyatro topluluğunda. Nöbetçi Tiyatro da onun tedrisatından geçmemin gururu ve ayrıcalığı ile mi bu ‘mit’i kıranlardanım bilmiyorum. Fakat oyunun textini kendisinden istediğim de “Ben fakat sana gönderirim” demişti. Hâlâ üzerinde konut adresim olan Kraft posta zarfını saklarım odamda” diyor.
GÜNÜMÜZE GÖNDERMELER…
Oyunda bir güncellemeye gitmemiş Aydın, bu sebeple oyunun ismini ustasından müsaade alarak yazıldığı tarihi de ekleyerek “İstanbul’u Satıyorum 1987” koymuş. Oyunda geçen politikler de o periyodun isimleri. Oyunun konusu gereği günümüze göndermeler da var alışılmış.
Aydın, “Oyunda bilhassa rastgele bir güncelleme yapmak istemedim ve yapmadım. Lakin, oyunun finalini ne biçimde değiştirmek istediğimi korkarak kendisine anlatınca ‘-Tamam yapabilirsin.’ demişti, memnunluktan ağlamıştım. Bunun haricinde da yalnızca bir iki yerde telaffuz ve espri manasında minik göndermeler var. Ayrıyeten oyun, o günün politik kişilikleri üzerine telaffuzda bulunduğu için günümüze getirmeye çalışmak saçmalamaktan öteye gitmeyecekti. Oyunun teması İstanbul’un rant uğruna yağmalanıp, satılması olduğu için, yalnızca ‘tema’ olarak bile ziyadesiyle ‘güncel’. Bu niçinle, politik bireylerin isminin o yahut bu olması bir şeyi değiştirmiyor; seyirci başında anında oyunu güncelliyor” diyor.
Aydın, 1984’Te “Nöbetçi Tiyatro” ile başlamış tiyatroya. Ferhan Şensoy birinci hocası ve ustası. Aydın, “Oyunu birinci oynadığımızda o hayattaydı ve onunla oyun üzerine gerek müsaade kademesin da gerekse prova sürecinde yaptığım konuşmalarda fazlaca heyacanlıydım. İzlemesini fazlaca istiyor ve heyecanla o günün gelmesini bekliyordum. Olmadı” diyor.
Aydın, ustasıyla artık oyunun finalinde helalleşiyor. Ferhan Şensoy’un epey kullandığı o hoş kelamıyla: “Ustam ölmüş, ben satarım.”
“SONSUZLUĞU YAKALAMIŞ BİR ÜNİVERSAL ŞAHSİYET”
“İstanbul’u Satıyorum 1987” isimli oyununda Mimar Sinan’ı usta oyuncu Aytekin İtina canladırıyor. Tüm ömür bedellerinin metalaştığı-insansızlaştığı, ahlaksal tabirlerin özünden saptırıldığı, her şeyin parayla ölçüldüğü-paraya-ranta dönüştüğü, bu çarpık insan münasebetlerinin çarpık kentleşmeye yer hazırladığı şu günümüzde, kalkıp Mimar Sinan gelse bize ne der? İşte bu oyunun konusu: Mimar Sinan, gücü elinde bulunduran rantçılara karşı, İstanbul’un yağmalanmasını önlemek, konutlarının ve yaşadıkları toprakların ellerinden gitmemesi için halkı direnmeleri konusunda onlara takviye verir. Ne var ki, halk, rantçıların bu çıkar çatışmasında, onların küçük paralarla kandırılmasına, onların zorbalıklarına, gözü dönmüşlülklerine karşı koyamaz.
İhtimam, canlandırdığı karakteri şöyleki anlatıyor: “Yeryüzü uygarlıklarının yapıtaşlarını oluşturan dehalar/dâhiler vardır. Bilim insanları, sanatkarlar, sofistike başkanlar, devrimciler vb. üzere. Canlandırdığım karakter de bunlardan biri: Yaptığı olağanüstü yapıtlar ve yeni bir çağ başlatacak nitelikteki görkemli yapıtlarıyla mimarlık alanında ikon olmuş Mimar Sinan. (Sinan bin Abdülmennan) Ömrü boyunca toplumsal yaşama, yapıtlarındaki üstün nitelikleriyle katkı sunan yaratıcı-yenilikçi-devrimci bir kişiliğinin yanı sıra yalnızca kendi devrinin değil hem de gelecek jenerasyonların de vazgeçilmez, sarsılmaz- neredeyse tartışılmaz seviyede bir ilham kaynağı olmuş, ayrıksı, seçkin, sonsuzluğu yakalamış bir ‘evrensel’ kişiselyet.”
İtina, oyunun yazıldığı devirdeki toplumsal gerçeklere alan açtığının altını çiziyor ve ekliyor: “Oyun kendi ortasında bir anlatım bütünlüğüne, bir görsel dramaturjik estetiğe sahip. Bu haliyle bile günümüzün toplumsal gerçekliğine de hitap edecek ve eksikliği pek o kadar görülmeyecek sağlamlıkta bir yapıt” diyor.
İhtimam, “oyun, günümüz yeniliğinde olsaydı nasıl olurdu” sorusuna ise şöyleki karşılık veriyor: “Türk tiyatrosuna, klâsik tiyatronun kalıplarından yola çıkarak oluşturduğu, yapıtları ve lisanda geliştirdiği kendine özel eleştirel bakışıyla oluşturduğu tiyatrosuyla bir ekol/okul olmuş büyük ustalarımızdan Ferhan Şensoy’un bu yapıtını, günümüze uyarlamak üzere bir rastgele çalışma pek beğenilen olmazdı bence. Bu hem de oyunun direktörü Orhan Kemal Aydın’ın görüşüydü ve hepimiz takım olarak bu sadakate hürmet duyduk.”
Müzik seçimlerinin Özgür Çalı’ya ilişkin olduğu oyunda, Aytekin İhtimam, Orhan Kemal Aydın, Mustafa Sercan Yener, Yunus Emre Kılınç, Burç Orta, Eda Özdemir, Emre Sırımsı, Ercan Koçak, Beğenilen Ayar, Kadir Hasman, Murat Şenol, Özge Çatak, Sevda Karabulut rol alıyor.
Okumaya devam et...