KimDemis
Aktif Üye
Yeni bir araştırmaya göre, Dünya’nın çekirdeği dönmeyi bırakmış veya hatta şimdi geriye doğru dönüyor olabilir.
Gezegenimizin çekirdeği, sıvı metalden oluşan bir dış katmandan ve Ay’ın yaklaşık yüzde 70’i büyüklüğünde katı metalden oluşan bir iç çekirdekten oluşur.
Genel olarak, Dünya gezegeninin geri kalanı gibi, Kuzey Kutbu’ndan bakıldığında çekirdeğin saat yönünün tersine döndüğüne inanılmaktadır.
Ancak Çin’deki Pekin Üniversitesi’ndeki araştırmacılar tarafından son 60 yılda sismik dalga verilerini analiz eden bir araştırma, çekirdeğin dönüşünün 2009 yılı civarında durduğu ve ardından ters yönde yeniden başladığı sonucuna vardı.
Çalışmanın yazarları Xiaodong Song ve Yi Yang, AFP’ye verdiği demeçte, “Çekirdeğin Dünya yüzeyine göre bir yönde ve sonra diğer yönde döndüğünü düşünüyoruz.”
Bu salınımın tam bir döngüsü (bir yönde ve sonra diğer yönde) yaklaşık 70 yıldır, diye eklediler.
Araştırmacılara göre 2009 öncesi son rotasyon değişikliği 1970’lerin başında, bir sonraki rotasyon değişikliği ise 2040’ların ortalarında gerçekleşecek.
Tartışmalı bulgular
Dünya’nın çekirdeğinin doğası hakkında hala çok fazla tartışma var, çünkü onun hakkında bilgi toplamak son derece zor.
Dış çekirdeğin kenarı, yaklaşık 2.890 km derinlikte Dünya’nın mantosuyla buluşuyor ve bu dış çekirdeğin sıvı demir ve nikelden yapıldığına inanılıyor.
İç çekirdek, gezegenin yüzeyinin yaklaşık 5.000 km altında başlar ve metal atomlarını bir araya toplanmaya zorlayan aşırı basınç nedeniyle katı demir ve nikelden yapıldığı düşünülmektedir.
Sıvı dış çekirdeğin içinde oturuyor ve depremlerin neden olduğu sismik dalgaların analizine dayanarak, Dünya’nın geri kalanıyla aynı yönde döndüğüne inanılıyor.
Xiaodong Song ve Yi Yang, bu sismik dalgaları incelediler ve “yaklaşık yedi on yıllık bir salınımın parçası olarak iç çekirdeğin kademeli olarak geri dönmesini” buldular. Makaleleri Nature Geoscience dergisinde yayınlandı.
Güney Kaliforniya Üniversitesi’nde araştırmaya dahil olmayan bir sismolog olan John Vidale, “Bu, çok fazla veri kullanan mükemmel bilim adamları tarafından yürütülen çok dikkatli bir çalışmadır” dedi.
Bununla birlikte, “mevcut modellerin hiçbiri mevcut tüm verileri gerçekten iyi açıklamıyor” diye ekledi.
Dünyanın iç çekirdeğinin dönüşü ne sıklıkta değişir?
Vidale geçen yıl, 1960’ların sonu ve 1970’lerin başına kadar uzanan iki nükleer patlamadan elde edilen sismik verilere göre, iç çekirdeğin çok daha hızlı salındığını ve yaklaşık altı yılda bir yön değiştirdiğini öne süren bir çalışma yayınladı.
Avustralya Ulusal Üniversitesi’nden başka bir jeofizikçi olan Hrvoje Tkalcic, iç çekirdeğin döngüsünün, Nature Geoscience’da bu haftaki çalışmanın önerdiği 70 yıl yerine yaklaşık 20 ila 30 yıl olduğuna inanıyor.
Pekin Üniversitesi araştırmacıları makalelerinde, bu salınımın, günlerin uzunluğu ve Dünya’nın manyetik alanındaki değişiklikler gibi “diğer bazı jeofizik gözlemlerdeki değişikliklerle çakıştığını” iddia ediyor.
“Bu gözlemler, potansiyel olarak yerçekimi eşleşmesi ve çekirdekten ve mantodan yüzeye açısal momentum değişimi nedeniyle, Dünya’nın katmanları arasında, en derin iç kısımdan yüzeye kadar dinamik etkileşimler için kanıt sağlıyor” diye yazıyorlar.
“Araştırmamızın, araştırmacıları Dünya’yı entegre bir dinamik sistem olarak ele alan modeller tasarlamaya ve test etmeye motive edeceğini umuyoruz” diye açıklıyorlar.
Gezegenimizin çekirdeği, sıvı metalden oluşan bir dış katmandan ve Ay’ın yaklaşık yüzde 70’i büyüklüğünde katı metalden oluşan bir iç çekirdekten oluşur.
Genel olarak, Dünya gezegeninin geri kalanı gibi, Kuzey Kutbu’ndan bakıldığında çekirdeğin saat yönünün tersine döndüğüne inanılmaktadır.
Ancak Çin’deki Pekin Üniversitesi’ndeki araştırmacılar tarafından son 60 yılda sismik dalga verilerini analiz eden bir araştırma, çekirdeğin dönüşünün 2009 yılı civarında durduğu ve ardından ters yönde yeniden başladığı sonucuna vardı.
Çalışmanın yazarları Xiaodong Song ve Yi Yang, AFP’ye verdiği demeçte, “Çekirdeğin Dünya yüzeyine göre bir yönde ve sonra diğer yönde döndüğünü düşünüyoruz.”
Bu salınımın tam bir döngüsü (bir yönde ve sonra diğer yönde) yaklaşık 70 yıldır, diye eklediler.
Araştırmacılara göre 2009 öncesi son rotasyon değişikliği 1970’lerin başında, bir sonraki rotasyon değişikliği ise 2040’ların ortalarında gerçekleşecek.
Tartışmalı bulgular
Dünya’nın çekirdeğinin doğası hakkında hala çok fazla tartışma var, çünkü onun hakkında bilgi toplamak son derece zor.
Dış çekirdeğin kenarı, yaklaşık 2.890 km derinlikte Dünya’nın mantosuyla buluşuyor ve bu dış çekirdeğin sıvı demir ve nikelden yapıldığına inanılıyor.
İç çekirdek, gezegenin yüzeyinin yaklaşık 5.000 km altında başlar ve metal atomlarını bir araya toplanmaya zorlayan aşırı basınç nedeniyle katı demir ve nikelden yapıldığı düşünülmektedir.
Sıvı dış çekirdeğin içinde oturuyor ve depremlerin neden olduğu sismik dalgaların analizine dayanarak, Dünya’nın geri kalanıyla aynı yönde döndüğüne inanılıyor.
Xiaodong Song ve Yi Yang, bu sismik dalgaları incelediler ve “yaklaşık yedi on yıllık bir salınımın parçası olarak iç çekirdeğin kademeli olarak geri dönmesini” buldular. Makaleleri Nature Geoscience dergisinde yayınlandı.
Yükleniyor…
www.nature.com
Güney Kaliforniya Üniversitesi’nde araştırmaya dahil olmayan bir sismolog olan John Vidale, “Bu, çok fazla veri kullanan mükemmel bilim adamları tarafından yürütülen çok dikkatli bir çalışmadır” dedi.
Bununla birlikte, “mevcut modellerin hiçbiri mevcut tüm verileri gerçekten iyi açıklamıyor” diye ekledi.
Dünyanın iç çekirdeğinin dönüşü ne sıklıkta değişir?
Vidale geçen yıl, 1960’ların sonu ve 1970’lerin başına kadar uzanan iki nükleer patlamadan elde edilen sismik verilere göre, iç çekirdeğin çok daha hızlı salındığını ve yaklaşık altı yılda bir yön değiştirdiğini öne süren bir çalışma yayınladı.
Avustralya Ulusal Üniversitesi’nden başka bir jeofizikçi olan Hrvoje Tkalcic, iç çekirdeğin döngüsünün, Nature Geoscience’da bu haftaki çalışmanın önerdiği 70 yıl yerine yaklaşık 20 ila 30 yıl olduğuna inanıyor.
Pekin Üniversitesi araştırmacıları makalelerinde, bu salınımın, günlerin uzunluğu ve Dünya’nın manyetik alanındaki değişiklikler gibi “diğer bazı jeofizik gözlemlerdeki değişikliklerle çakıştığını” iddia ediyor.
“Bu gözlemler, potansiyel olarak yerçekimi eşleşmesi ve çekirdekten ve mantodan yüzeye açısal momentum değişimi nedeniyle, Dünya’nın katmanları arasında, en derin iç kısımdan yüzeye kadar dinamik etkileşimler için kanıt sağlıyor” diye yazıyorlar.
“Araştırmamızın, araştırmacıları Dünya’yı entegre bir dinamik sistem olarak ele alan modeller tasarlamaya ve test etmeye motive edeceğini umuyoruz” diye açıklıyorlar.