celikci
Yeni Üye
Türk halk müziğinin ve abdal geleneğinin efsane ismi Neşet Ertaş’ın hayatını mevzu alan sinema bitti; önümüzdeki hafta vizyona girecek lakin sinemanın üretim basamağından bu yana etrafında kopan tartışma ve isimli süreç hâlâ bitmedi.
Pazartesi günü sinemanın prodüktörü, daha öncesinde Müslüm, Ayla, ve Naim sinemalarını de çekmiş olan Mustafa Uslu, sinemanın bütün takımını, Gaziantep ve Adana’dan gelmiş olan Abdallar Dernekleri temsilcilerini de toplayarak sinemasını basına gösterdi. Bu sinema müellifleri için alışılagelmiş bir basın gösterimi değil, tartışmaları yanıtlamak için gazetecilere yapılmış bir basın toplantısıydı.
ABDAL GELENEĞİ
Çünkü sinemanın üretim sürecinde Neşet Ertaş’ın birinci eşinden olan çocukları Döne ve Hüseyin Ertaş, evvel sinemanın babalarının ömrünü yazan Prof. Dr. Erol Parlak’ın yapıtından ve nezaretinde yapılmasına karşı çıkmış, bunu engelleyemeyince de Neşet Ertaş’ın hayatının sinema yapılmaması konusunda vasiyeti olduğu argümanıyla mahkemeye başvurmuştu. Bir diğer sav ise kimi sahnelerle ailenin bu sinemayla itibarsızlaştırılacağı korkusu idi.
Mustafa Uslu anlatıyor: “Bu bir kültür sineması. Bir kültürün (Abdallar) ve aşiretinin en kıymetli ismi, Neşet Ertaş. Biz onunla ilgili sineması yapmak için bütün kaynakları inceledik, Erol Parlak hocanın kitabını seçtik. Bizden para değil, projenin başında olmayı talep etti. Beş yıllık bir proje bu. 17 bin kişi çalıştı. 11 hafta sette kaldık. 374 sahne çektik ki bu yaptığımız sinemalar ortasında en yüksek sahne sayısıdır. Neşet Ertaş’ın gençliğini oynayan Bektaş Dolu ve olgunluk devrini canlandıran Ramazan Bağgül, halk ozanı. Onları Erol Parlak önerdi, eğitti, oyuncu koçuyla çalıştılar ve türküleri kendi sesleriyle okudular. Her ikisi de iki yıl boyunca bu sinema için işlerini güçlerini bıraktı. Neşet Ertaş’ın babasını oynayan Serkan Köksal, ödüllük bir oyunculuk çıkardı. Bektaş, 50 konserini iptal etti. Kimsenin kişilik haklarını zedelemedik. aslına bakarsan çocukları son senelerında babalarının yanında değildi. Onun yanında Seyhan Hanım vardı.”
Basın toplantısına sinema takımı tam takım katıldı: üretimci Mustafa Uslu, kitabın muharriri Prof. Dr. Erol Parlak, direktörler, senaristler, oyuncular, Abdal Dernekleri temsilcileri, o kadar ki kadraja sığamadılar.
BÜTÜN TAKIM İZLEDİ
İlk kere sinema takımının yapımcısından en küçük oyuncusuna bir ortaya geldiği bir basın toplantısı izliyorum. Küçük Efe haricinde hepsi tek tek kelam alıp hislerini paylaşıyor. Annesi rolündeki Zara, “Neşet Ertaş bana Kara kızım” kaygısı, onun sinemasında oynamak fazlaca önemli” diyor. Prof. Dr. Erol Parlak, “Neşet Ertaş’ın ismini birinci defa beş yaşımda duydum. Berlin’de tanıştık. Daima yalnızdı. Garip Bülbül’ü yazmak 15 yılımı aldı. Bütün yapıtlarını topladım. Kitabı bir arada hazırladık. Birtakım şiirlerini koymamı istemedi. Sinemanın içine de yanlışlık olmasın diye dahil oldum. Hatta ‘Pavyon sözü Anadolu’da yanlış anlaşılıyor’ dedim diye kimi sahneleri bir daha çektiler; ailenin bütün hassasiyetleri gözetildi” diye kendisini savunuyor.
Aileden kasıt birinci eş ve çocuklar. Onlarla yapımın anlaşamaması ve işin mahkemeye dökülmesi üzücü. Lakin Ertaş’ın son 15 yılında hiç olmadıkları ve vefatından üç gün evvel babalarını görmeye gelmeleri onları haklı kılmıyor. Mustafa Uslu, “Döne Ertaş, benimle dört sefer konuştu. Erol Parlak’ı dışarıda bıraksaydım, sinema yapılmaması vasiyeti diye bir sav olmayacaktı” diye savunuyor kendilerini.
SONUÇ BAŞARILI
Filmi bir sefer de kültür sanat yapıtı olarak değerlendirirsek, Mustafa Uslu’nun bir evvelki büyük yapım sinemaları üzere düzgün gişe yapar, ihtimamlı ve titiz bir çalışma. Bahis tanınan, Neşet Ertaş fazlaca sevilen bir isim, bir tıp müzikal olmuş, elbette başarılı. Türkü fanatiği değilim. Lakin Neşet Ertaş yalnızca bir halk ozanı değil, bir ideolojinin, inanışın başkanı. İtilmiş, kakılmış, ötelenmişlerin öznesi. Hakikaten abdalları temsilen gelmiş olan dernek temsilcileri de birinci kere kendilerinin de seslerinin duyuluyor ve görülüyor olmalarından epey memnun. Sinemadan razılar. Ertaş, bu inanışın gereği, alçakgönüllü, maddiyata kıymet vermeyen, fakiri, garibanı koruyan, onların yanında olan bir his insanı. Birinci defa bu kadar büyük bir role soyunmuş olmalarına karşın Neşet Ertaş’ı ve babasını canlandıran üç halk ozanı da epey başarılı. Ayrıyeten bir belgesel tadında olduğu için bu biçimdesine kıymetli bir sanatkarın hayatı ve yapıtlarının beyazperdeye aktarılması, onu tanımayan gençler için de öğretici.
SÜRESİ UZUN
Sinematografik açıdan Müslüm kadar hareketli, Ayla kadar duygusal değil. Zira Neşet Ertaş’ın hayatı o değil. İşin içine sinemada olmaması gereken, onu üzmeyelim, bunu koruyalım da girince acısı, tuzu, sosu yavaşça kalmış. bir daha de iki saati aşkın halini izledim, sanırım vizyona girerken biraz daha kısalır. 23 Aralık’ta Neşet Ertaş hayranları sinemalarda, Bir Garip Bülbül’ü izlemede.
Okumaya devam et...
Pazartesi günü sinemanın prodüktörü, daha öncesinde Müslüm, Ayla, ve Naim sinemalarını de çekmiş olan Mustafa Uslu, sinemanın bütün takımını, Gaziantep ve Adana’dan gelmiş olan Abdallar Dernekleri temsilcilerini de toplayarak sinemasını basına gösterdi. Bu sinema müellifleri için alışılagelmiş bir basın gösterimi değil, tartışmaları yanıtlamak için gazetecilere yapılmış bir basın toplantısıydı.
ABDAL GELENEĞİ
Çünkü sinemanın üretim sürecinde Neşet Ertaş’ın birinci eşinden olan çocukları Döne ve Hüseyin Ertaş, evvel sinemanın babalarının ömrünü yazan Prof. Dr. Erol Parlak’ın yapıtından ve nezaretinde yapılmasına karşı çıkmış, bunu engelleyemeyince de Neşet Ertaş’ın hayatının sinema yapılmaması konusunda vasiyeti olduğu argümanıyla mahkemeye başvurmuştu. Bir diğer sav ise kimi sahnelerle ailenin bu sinemayla itibarsızlaştırılacağı korkusu idi.
Mustafa Uslu anlatıyor: “Bu bir kültür sineması. Bir kültürün (Abdallar) ve aşiretinin en kıymetli ismi, Neşet Ertaş. Biz onunla ilgili sineması yapmak için bütün kaynakları inceledik, Erol Parlak hocanın kitabını seçtik. Bizden para değil, projenin başında olmayı talep etti. Beş yıllık bir proje bu. 17 bin kişi çalıştı. 11 hafta sette kaldık. 374 sahne çektik ki bu yaptığımız sinemalar ortasında en yüksek sahne sayısıdır. Neşet Ertaş’ın gençliğini oynayan Bektaş Dolu ve olgunluk devrini canlandıran Ramazan Bağgül, halk ozanı. Onları Erol Parlak önerdi, eğitti, oyuncu koçuyla çalıştılar ve türküleri kendi sesleriyle okudular. Her ikisi de iki yıl boyunca bu sinema için işlerini güçlerini bıraktı. Neşet Ertaş’ın babasını oynayan Serkan Köksal, ödüllük bir oyunculuk çıkardı. Bektaş, 50 konserini iptal etti. Kimsenin kişilik haklarını zedelemedik. aslına bakarsan çocukları son senelerında babalarının yanında değildi. Onun yanında Seyhan Hanım vardı.”
Basın toplantısına sinema takımı tam takım katıldı: üretimci Mustafa Uslu, kitabın muharriri Prof. Dr. Erol Parlak, direktörler, senaristler, oyuncular, Abdal Dernekleri temsilcileri, o kadar ki kadraja sığamadılar.
BÜTÜN TAKIM İZLEDİ
İlk kere sinema takımının yapımcısından en küçük oyuncusuna bir ortaya geldiği bir basın toplantısı izliyorum. Küçük Efe haricinde hepsi tek tek kelam alıp hislerini paylaşıyor. Annesi rolündeki Zara, “Neşet Ertaş bana Kara kızım” kaygısı, onun sinemasında oynamak fazlaca önemli” diyor. Prof. Dr. Erol Parlak, “Neşet Ertaş’ın ismini birinci defa beş yaşımda duydum. Berlin’de tanıştık. Daima yalnızdı. Garip Bülbül’ü yazmak 15 yılımı aldı. Bütün yapıtlarını topladım. Kitabı bir arada hazırladık. Birtakım şiirlerini koymamı istemedi. Sinemanın içine de yanlışlık olmasın diye dahil oldum. Hatta ‘Pavyon sözü Anadolu’da yanlış anlaşılıyor’ dedim diye kimi sahneleri bir daha çektiler; ailenin bütün hassasiyetleri gözetildi” diye kendisini savunuyor.
Aileden kasıt birinci eş ve çocuklar. Onlarla yapımın anlaşamaması ve işin mahkemeye dökülmesi üzücü. Lakin Ertaş’ın son 15 yılında hiç olmadıkları ve vefatından üç gün evvel babalarını görmeye gelmeleri onları haklı kılmıyor. Mustafa Uslu, “Döne Ertaş, benimle dört sefer konuştu. Erol Parlak’ı dışarıda bıraksaydım, sinema yapılmaması vasiyeti diye bir sav olmayacaktı” diye savunuyor kendilerini.
SONUÇ BAŞARILI
Filmi bir sefer de kültür sanat yapıtı olarak değerlendirirsek, Mustafa Uslu’nun bir evvelki büyük yapım sinemaları üzere düzgün gişe yapar, ihtimamlı ve titiz bir çalışma. Bahis tanınan, Neşet Ertaş fazlaca sevilen bir isim, bir tıp müzikal olmuş, elbette başarılı. Türkü fanatiği değilim. Lakin Neşet Ertaş yalnızca bir halk ozanı değil, bir ideolojinin, inanışın başkanı. İtilmiş, kakılmış, ötelenmişlerin öznesi. Hakikaten abdalları temsilen gelmiş olan dernek temsilcileri de birinci kere kendilerinin de seslerinin duyuluyor ve görülüyor olmalarından epey memnun. Sinemadan razılar. Ertaş, bu inanışın gereği, alçakgönüllü, maddiyata kıymet vermeyen, fakiri, garibanı koruyan, onların yanında olan bir his insanı. Birinci defa bu kadar büyük bir role soyunmuş olmalarına karşın Neşet Ertaş’ı ve babasını canlandıran üç halk ozanı da epey başarılı. Ayrıyeten bir belgesel tadında olduğu için bu biçimdesine kıymetli bir sanatkarın hayatı ve yapıtlarının beyazperdeye aktarılması, onu tanımayan gençler için de öğretici.
SÜRESİ UZUN
Sinematografik açıdan Müslüm kadar hareketli, Ayla kadar duygusal değil. Zira Neşet Ertaş’ın hayatı o değil. İşin içine sinemada olmaması gereken, onu üzmeyelim, bunu koruyalım da girince acısı, tuzu, sosu yavaşça kalmış. bir daha de iki saati aşkın halini izledim, sanırım vizyona girerken biraz daha kısalır. 23 Aralık’ta Neşet Ertaş hayranları sinemalarda, Bir Garip Bülbül’ü izlemede.
Okumaya devam et...