KimDemis
Aktif Üye
RBB temsilcileri kriz sırasında bile kendilerine olan güçlü güvenlerini kaybetmediler. Berlin ve Brandenburg hükümet başkanlarının Cuma günü Potsdam’da imzaladığı, yeniden düzenlenen Devlet Yayın Anlaşması, yayıncı tarafından ağır bir şekilde eleştirildi. İstasyon yönetimi, anayasal güvence altına alınan yayın ve programcılık egemenliğine yapılan çeşitli müdahalelerden şikayetçi oldu ve birçok değişiklik yapılması çağrısında bulundu. Kamu yayın komitelerinin temsilcileri durumu daha da keskin bir şekilde ortaya koyuyor: “Berlin ve Brandenburg’daki politikacılar kamu yayıncılığında iktidarı ele geçiriyor!” Ancak kitlesel itirazda bulunanlar yalnızca etkilenenler değildi: Yayın konseyini kontrol etmesi gereken yayın konseyi. Kılavuzda, değişikliğe yönelik eleştirilerin bir kısmı da paylaşılıyor. Bu, mali skandalları yalnızca önceki çerçevenin çok geniş ve kontrol mekanizmalarının çok gevşek olduğunu gösteren bir yayıncıya yönelik daha katı düzenlemeleri eleştiriyor.
Peki RBB gerçekte kendisini hangi “siyaset” müdahalesine karşı savunuyor? Brandenburg’lu siyasetçiler yıllarca ülkelerinin programda temsil edilmediğinden boşuna şikayet ederken, eski yönetmen Patricia Schlesinger bir “sermaye yayıncısı” işletmek isterken, yeni eyalet yayın anlaşmasında artık alışılmadık derecede spesifik yapılar belirleniyor. TV programı artık “Abendschau” ve “Brandenburg aktuell” haber programlarından eskiden olduğu gibi her gün 30 dakika değil, 60 dakika süreyle ayrı tutulacak. RBB, Prenzlau ve Perleberg’de halihazırda mevcut olduğu gibi Brandenburg’da da ek bir bölge ofisi açmak zorunda kalacak. Ancak bu yapısal gereklilikler halihazırda program egemenliğine müdahale ediyor mu? RBB, maliyet artışının milyonları bulduğunu belirtiyor ve Potsdam’dan Brandenburg’un batısına daha fazla bölgesel muhabir göndermeyi tercih ediyor. Ayrıca daha doğrusal bir programa bağlılık dijitale dönüşü engelliyor.
Reklam | Okumaya devam etmek için kaydırın
Personel gereksinimleri, önde gelen yayıncıların ve yayın konseyinin eleştirileriyle karşılandı. Yeni Devlet Yayıncılığı Anlaşması, yönetim pozisyonlarını doldururken genel olarak Doğu Alman biyografisi olan veya en azından Berlin ve Brandenburg ile biyografik bağlantıları olan kişilere öncelik verilmesi gerektiğini şart koşuyor. Bugüne kadar tüm RBB yöneticileri Batı Almanya’dan geldi ve çoğu zaman ARD istasyonlarından sırdaşlarını da yanlarında getirdiler. Yayın konseyi başkanı Oliver Bürgel, yeniden birleşmenin üzerinden 30 yılı aşkın bir süre geçtikten sonra Doğu Almanya biyografileri arasında ayrım yapmakta zorlanıyor ve düzenlemenin Genel Eşit Muamele Yasası ilkelerinin ihlali olduğunu düşünüyor.
Hakemler ve yayın kurulu programa “siyasi” müdahaleden şikayetçi
Bu amaçla, sözleşme ek bir yönetim seviyesi öngörüyor: Devlet teklifinden sorumlu yönetmenler, daha önce yalnızca yönetmen ve yönetmenin seçilmesinden sorumlu olan Yayın Konseyi tarafından seçilecek. Ancak öneri yönetmenden gelmeli. RBB ve yayın kurulu tarafından atanan bir uzman, programa “siyasi” müdahaleden şikayetçi oldu. Ancak Yayın Konseyi’nin 30 üyesinden yalnızca yedisi iki parlamento tarafından gönderiliyor. Berlin Belediye Başkanları Konseyi’ni temsil eden solcu Sören Benn veya SPD’li kadın Elisabeth Herzog-von der Heide gibi diğerlerinin parti üyeliği var ama kapsayıcı çıkarları temsil ediyorlar. Luckenwalde belediye başkanı Brandenburg’un önde gelen belediye birliklerini temsil eder. Brandenburg hükümeti sözcüsü Florian Engels iddiaları “saçma ve anlaşılmaz” olarak nitelendirerek reddetti. Yayın Konseyi “toplumumuzun tüm genişliğini temsil eden, devletten uzak, çoğulcu bir organdır”.
RBB aynı zamanda üst düzey personele yönelik yeni sorumluluk düzenlemelerine karşı da kendisini sıkı bir şekilde savundu; bu, RBB’nin o zamandan bu yana mahkemede mücadele ettiği iddiaları olan Patricia Schlesinger çevresindeki kovulan yönetim ekibinin açgözlülüğünün doğrudan sonuçlarıydı. Gelecekte, şu anda Ulrike Demmer’de olduğu gibi maaşlara ciddi bir sınırlama getirilmeyecek; bir yönetmenin bir senatörden daha fazla kazanmaması gerekiyor. Ayrıca üst düzey RBB çalışanları, görev ihlallerinden yıllık maaşlarının bir buçuk katı kadar sorumlu olacak. Etkilenenler bunun orantısız olduğunu düşünüyor. Daha önce gönüllü olarak çalışan yayın konseyleri bile gelecekte yıllık harcama kararlarının iki katıyla yükümlü olacak; bunun da bu görevi üstlenme isteğini artırması pek mümkün değil.
Ancak genel olarak, tüm skandallardan sonra RBB artık geniş kapsamlı taleplerde bulunabilecek durumda değil. Ve beş yıl boyunca bakanlık direktörlüğü rütbesinde hükümet sözcü yardımcısı olan yeni direktör Ulrike Demmer’in şimdi siyasetin kendi istasyonu üzerindeki etkisinden şiddetle şikayet etmesi oldukça küstahça görünüyor. Devlet Antlaşması’nda yapılması gereken değişiklik, elbette, kamu yayıncılığının halka daha yakın hale getirilmesi ve böylece daha fazla kabul görmesinin sağlanması yönünde bir girişim olarak okunabilir. İki parlamentonun da anlaşmaya varması halinde anlaşmanın 2024 yılı başında yürürlüğe girmesi bekleniyor.
Peki RBB gerçekte kendisini hangi “siyaset” müdahalesine karşı savunuyor? Brandenburg’lu siyasetçiler yıllarca ülkelerinin programda temsil edilmediğinden boşuna şikayet ederken, eski yönetmen Patricia Schlesinger bir “sermaye yayıncısı” işletmek isterken, yeni eyalet yayın anlaşmasında artık alışılmadık derecede spesifik yapılar belirleniyor. TV programı artık “Abendschau” ve “Brandenburg aktuell” haber programlarından eskiden olduğu gibi her gün 30 dakika değil, 60 dakika süreyle ayrı tutulacak. RBB, Prenzlau ve Perleberg’de halihazırda mevcut olduğu gibi Brandenburg’da da ek bir bölge ofisi açmak zorunda kalacak. Ancak bu yapısal gereklilikler halihazırda program egemenliğine müdahale ediyor mu? RBB, maliyet artışının milyonları bulduğunu belirtiyor ve Potsdam’dan Brandenburg’un batısına daha fazla bölgesel muhabir göndermeyi tercih ediyor. Ayrıca daha doğrusal bir programa bağlılık dijitale dönüşü engelliyor.
Reklam | Okumaya devam etmek için kaydırın
Personel gereksinimleri, önde gelen yayıncıların ve yayın konseyinin eleştirileriyle karşılandı. Yeni Devlet Yayıncılığı Anlaşması, yönetim pozisyonlarını doldururken genel olarak Doğu Alman biyografisi olan veya en azından Berlin ve Brandenburg ile biyografik bağlantıları olan kişilere öncelik verilmesi gerektiğini şart koşuyor. Bugüne kadar tüm RBB yöneticileri Batı Almanya’dan geldi ve çoğu zaman ARD istasyonlarından sırdaşlarını da yanlarında getirdiler. Yayın konseyi başkanı Oliver Bürgel, yeniden birleşmenin üzerinden 30 yılı aşkın bir süre geçtikten sonra Doğu Almanya biyografileri arasında ayrım yapmakta zorlanıyor ve düzenlemenin Genel Eşit Muamele Yasası ilkelerinin ihlali olduğunu düşünüyor.
Hakemler ve yayın kurulu programa “siyasi” müdahaleden şikayetçi
Bu amaçla, sözleşme ek bir yönetim seviyesi öngörüyor: Devlet teklifinden sorumlu yönetmenler, daha önce yalnızca yönetmen ve yönetmenin seçilmesinden sorumlu olan Yayın Konseyi tarafından seçilecek. Ancak öneri yönetmenden gelmeli. RBB ve yayın kurulu tarafından atanan bir uzman, programa “siyasi” müdahaleden şikayetçi oldu. Ancak Yayın Konseyi’nin 30 üyesinden yalnızca yedisi iki parlamento tarafından gönderiliyor. Berlin Belediye Başkanları Konseyi’ni temsil eden solcu Sören Benn veya SPD’li kadın Elisabeth Herzog-von der Heide gibi diğerlerinin parti üyeliği var ama kapsayıcı çıkarları temsil ediyorlar. Luckenwalde belediye başkanı Brandenburg’un önde gelen belediye birliklerini temsil eder. Brandenburg hükümeti sözcüsü Florian Engels iddiaları “saçma ve anlaşılmaz” olarak nitelendirerek reddetti. Yayın Konseyi “toplumumuzun tüm genişliğini temsil eden, devletten uzak, çoğulcu bir organdır”.
RBB aynı zamanda üst düzey personele yönelik yeni sorumluluk düzenlemelerine karşı da kendisini sıkı bir şekilde savundu; bu, RBB’nin o zamandan bu yana mahkemede mücadele ettiği iddiaları olan Patricia Schlesinger çevresindeki kovulan yönetim ekibinin açgözlülüğünün doğrudan sonuçlarıydı. Gelecekte, şu anda Ulrike Demmer’de olduğu gibi maaşlara ciddi bir sınırlama getirilmeyecek; bir yönetmenin bir senatörden daha fazla kazanmaması gerekiyor. Ayrıca üst düzey RBB çalışanları, görev ihlallerinden yıllık maaşlarının bir buçuk katı kadar sorumlu olacak. Etkilenenler bunun orantısız olduğunu düşünüyor. Daha önce gönüllü olarak çalışan yayın konseyleri bile gelecekte yıllık harcama kararlarının iki katıyla yükümlü olacak; bunun da bu görevi üstlenme isteğini artırması pek mümkün değil.
Ancak genel olarak, tüm skandallardan sonra RBB artık geniş kapsamlı taleplerde bulunabilecek durumda değil. Ve beş yıl boyunca bakanlık direktörlüğü rütbesinde hükümet sözcü yardımcısı olan yeni direktör Ulrike Demmer’in şimdi siyasetin kendi istasyonu üzerindeki etkisinden şiddetle şikayet etmesi oldukça küstahça görünüyor. Devlet Antlaşması’nda yapılması gereken değişiklik, elbette, kamu yayıncılığının halka daha yakın hale getirilmesi ve böylece daha fazla kabul görmesinin sağlanması yönünde bir girişim olarak okunabilir. İki parlamentonun da anlaşmaya varması halinde anlaşmanın 2024 yılı başında yürürlüğe girmesi bekleniyor.