celikci
Yeni Üye
Sahnede uzun köprüyü anımsatan ışıklı bir platform. Ortada bir adam, ismi Kerem. Dönen sandalyesinde oturuyor birazdan ömrünü sorgulayacak!
30’larının başında bir plaza çalışanı olan Kerem, muvaffakiyet hırsının, çocukluğunun ve küçük bir felaket daha sonrası ziyarete gelen geçmişinin gölgesinde…
Tanıdık bir öykü Kerem’in hayatı. Baba şiddeti ve öfkesi üzerine heyeti. Erkek çocuklarının babalarıyla olan bağlantıları daima bir çatışma ortasında geçiyor. Bu da bir baba-oğul çatışması. Aslında her şey çocuklukta başlıyor. Travmalar geleceğimizi şekillendiriyor. Kaç yaşına gelirsek gelelim aşması güç oluyor. Kerem de aşamıyor.
Kerem’in hayatı o gece bir kibritin ucunda…
Hesaplaşma ortasında geçen bir hayatın şahidi oluyoruz.
Zorlu PSM Yapımı olan, Murat Mahmutyazıcıoğlu’nun yazdığı, Kayhan Berkin’in yönettiği “Kibritin Ucunda” isimli oyunda İstek Kocaoğlu rol alıyor.
Kocaoğlu’nun bir saatten çok süren performansı bizi bizden aldı desek yeridir. Kusursuz bir oyunculuk. Oyun aslında tam manasıyla bir oyuncu oyunu. Karakterden karaktere, histen duyguya ustalıkla geçiyor Kocaoğlu. His geçişleri müzik eşlik ediyor.
Oyunu seyreden her insanın kendinden bir şeyler bulacağı kesin. Oyundaki karakter Kerem’in tabiriyle; “E ben artık sana nasıl anlatayım ki içimdeki karanlığı… Ben bu biçimde kayboluyorum kimi vakit, yok oluyorum yani içimde…bulamıyorum yok… Sen konuşuyorsun duymuyorum, güya diğeri sana yanıt veriyor… İçimde diğer biri, bir şey… Kent konuşuyor duymuyorum, otomobiller gır gır gır… Trenler, meskenler… İpince bir siren sesi bir de…Ben hiç tanıştırmasam seni içerdeki şeyle? Ölecez, gidecez… daha sonra 40… 60… 80… İmkânsız ya tahminen 90’a kadar yaşarız… Küçük bir mum ışığı üzere daha sonra püfff…”
Okumaya devam et...
30’larının başında bir plaza çalışanı olan Kerem, muvaffakiyet hırsının, çocukluğunun ve küçük bir felaket daha sonrası ziyarete gelen geçmişinin gölgesinde…
Tanıdık bir öykü Kerem’in hayatı. Baba şiddeti ve öfkesi üzerine heyeti. Erkek çocuklarının babalarıyla olan bağlantıları daima bir çatışma ortasında geçiyor. Bu da bir baba-oğul çatışması. Aslında her şey çocuklukta başlıyor. Travmalar geleceğimizi şekillendiriyor. Kaç yaşına gelirsek gelelim aşması güç oluyor. Kerem de aşamıyor.
Kerem’in hayatı o gece bir kibritin ucunda…
Hesaplaşma ortasında geçen bir hayatın şahidi oluyoruz.
Zorlu PSM Yapımı olan, Murat Mahmutyazıcıoğlu’nun yazdığı, Kayhan Berkin’in yönettiği “Kibritin Ucunda” isimli oyunda İstek Kocaoğlu rol alıyor.
Kocaoğlu’nun bir saatten çok süren performansı bizi bizden aldı desek yeridir. Kusursuz bir oyunculuk. Oyun aslında tam manasıyla bir oyuncu oyunu. Karakterden karaktere, histen duyguya ustalıkla geçiyor Kocaoğlu. His geçişleri müzik eşlik ediyor.
Oyunu seyreden her insanın kendinden bir şeyler bulacağı kesin. Oyundaki karakter Kerem’in tabiriyle; “E ben artık sana nasıl anlatayım ki içimdeki karanlığı… Ben bu biçimde kayboluyorum kimi vakit, yok oluyorum yani içimde…bulamıyorum yok… Sen konuşuyorsun duymuyorum, güya diğeri sana yanıt veriyor… İçimde diğer biri, bir şey… Kent konuşuyor duymuyorum, otomobiller gır gır gır… Trenler, meskenler… İpince bir siren sesi bir de…Ben hiç tanıştırmasam seni içerdeki şeyle? Ölecez, gidecez… daha sonra 40… 60… 80… İmkânsız ya tahminen 90’a kadar yaşarız… Küçük bir mum ışığı üzere daha sonra püfff…”
Okumaya devam et...