Maglup
Co-Admin
Gezegenin her yerinde plastik atık bulunabilir. Denizler de ağır yüklüdür. Zamanla, torbalar, şişeler veya balıkçılık ağları suda ayrışır. Geriye kalanlar, örneğin deniz sakinlerinin gövdesine giren ve onlara zarar veren mikroplastik parçacıklar olarak kalır. Sonuçta, gıda zincirinden insan vücuduna girerler. Japon araştırmacılar durumu düzeltmek istiyorlar: Tuzlu suda çözünen bir plastik geliştirdiler.
Malzeme geleneksel ağırlık ve direnç plastiğinde benzerdir: daha zayıf ve geri dönüşümlü bağlara giren supramoleküler polimerlere dayanır. Bu, bu polimerlere, bunları bir araya getirerek barındırma yeteneği gibi bazı pratik özellikler verir. Ayrıca basitçe geri dönüştürülürler. Bazı çözücülerle, bağlar moleküler bir seviyeye ayrılabilir. Bu şekilde, supramoleküler polimerler kolayca yeniden kullanılabilir.
Supramoleküler polimerik bağlar zayıftır
Bununla birlikte, bu polimerler de belirleyici bir dezavantaja sahiptir: “Supramoleküler polimer bağlarının geri dönüşümlü doğası da zayıflıklarıdır, çünkü malzemeler çok kolay parçalanır” diyor Takuzo Aida. “Bu uygulamalarınızı sınırladı.” Japon Honshu'nun ana adasındaki Wako Riken Araştırma Enstitüsü'nün malzeme bilimcisinin ekibi yeni plastiği geliştirdi.
Amaç, belirli koşullar altında -Toksik olmayan parçalara hızla giren, ancak hala geleneksel plastiklerin mekanik direncine sahip olan supramoleküler bir malzemeydi. Aida, moleküler bağların bloke edildiği bir reaksiyon ve tekrar bağlanan bir tuzu düşündü.
Ekip nihayet sodyum muayenesi, yaygın bir gıda katkı maddesi ve gübrelerde kullanılan guanidin iyonlarına dayanan monomerler buldu. Bu ikisi suda birbirine karıştırıldığında, çözelti iki katmana, daha düşük bir viskoza ve sulu bir üst kısma ayrılır. Alt tabaka tuz köprüleri ile ilgili iki bileşeni içeriyordu.
Çıkarıldı ve kurutuldu ve plastik bir film yaratıldı. Tuzlu köprüler onları geleneksel plastik olarak sabitleştirir. Yanıcı, renksiz ve şeffaf değildir.
Dokuz saatten daha kısa sürede çözünmüş
Film tuzlu suya daldırılırsa, bileşenlerine düşer: tuzlu sudaki elektrolitler köprüleri tekrar serbest bırakır. Tuzlu suda yaklaşık 8,5 saat sonra film çözülür.
Ancak, bu bir sorunu temsil eder. Malzeme, isteksiz tuzlu su ile temas edebilir. Bilim adamları bu nedenle suda bir kaplama sunarlar. Aida, nihai ürün geri dönüştürülebilir. Böylece tuz nüfuz edebilir ve malzemeye parçalanabilir.
Ayrışma işleminde azot ve fosfor salınır. Bunlar mikroplar tarafından metabolize edilebilir ve bitkiler tarafından kaydedilebilir, uzman derginin biliminde gelişimleri olan araştırmacıların olduğunu söylüyorlar.
(WPL)
Malzeme geleneksel ağırlık ve direnç plastiğinde benzerdir: daha zayıf ve geri dönüşümlü bağlara giren supramoleküler polimerlere dayanır. Bu, bu polimerlere, bunları bir araya getirerek barındırma yeteneği gibi bazı pratik özellikler verir. Ayrıca basitçe geri dönüştürülürler. Bazı çözücülerle, bağlar moleküler bir seviyeye ayrılabilir. Bu şekilde, supramoleküler polimerler kolayca yeniden kullanılabilir.
Supramoleküler polimerik bağlar zayıftır
Bununla birlikte, bu polimerler de belirleyici bir dezavantaja sahiptir: “Supramoleküler polimer bağlarının geri dönüşümlü doğası da zayıflıklarıdır, çünkü malzemeler çok kolay parçalanır” diyor Takuzo Aida. “Bu uygulamalarınızı sınırladı.” Japon Honshu'nun ana adasındaki Wako Riken Araştırma Enstitüsü'nün malzeme bilimcisinin ekibi yeni plastiği geliştirdi.
Amaç, belirli koşullar altında -Toksik olmayan parçalara hızla giren, ancak hala geleneksel plastiklerin mekanik direncine sahip olan supramoleküler bir malzemeydi. Aida, moleküler bağların bloke edildiği bir reaksiyon ve tekrar bağlanan bir tuzu düşündü.
Ekip nihayet sodyum muayenesi, yaygın bir gıda katkı maddesi ve gübrelerde kullanılan guanidin iyonlarına dayanan monomerler buldu. Bu ikisi suda birbirine karıştırıldığında, çözelti iki katmana, daha düşük bir viskoza ve sulu bir üst kısma ayrılır. Alt tabaka tuz köprüleri ile ilgili iki bileşeni içeriyordu.
Çıkarıldı ve kurutuldu ve plastik bir film yaratıldı. Tuzlu köprüler onları geleneksel plastik olarak sabitleştirir. Yanıcı, renksiz ve şeffaf değildir.
Dokuz saatten daha kısa sürede çözünmüş
Film tuzlu suya daldırılırsa, bileşenlerine düşer: tuzlu sudaki elektrolitler köprüleri tekrar serbest bırakır. Tuzlu suda yaklaşık 8,5 saat sonra film çözülür.
Ancak, bu bir sorunu temsil eder. Malzeme, isteksiz tuzlu su ile temas edebilir. Bilim adamları bu nedenle suda bir kaplama sunarlar. Aida, nihai ürün geri dönüştürülebilir. Böylece tuz nüfuz edebilir ve malzemeye parçalanabilir.
Ayrışma işleminde azot ve fosfor salınır. Bunlar mikroplar tarafından metabolize edilebilir ve bitkiler tarafından kaydedilebilir, uzman derginin biliminde gelişimleri olan araştırmacıların olduğunu söylüyorlar.
(WPL)