celikci
Yeni Üye
Yeni “Çığlık” sineması özgün ismiyle yola devam ederken, serinin yıldızı Neve Campbell ona çığlık kraliçesi unvanını getiren rolüyle, Sidney Prescott olarak son derece kuvvetli bir duruşla geri dönüyor. bir daha Courtney Cox haberci Gale Weathers rolüyle ve David Arquette ise bu sefer artık emekli şerif Dewey rolüyle sinemanın mirasını taşıyan karakterler olarak yeni sinemaya büyük güç katıyor.
BİRİNCİ ÖYKÜYE DÖNÜŞ
Kevin Williamson’ın kaleminden çıkan ve kaygı ustası Wes Craven’ın 1996 yılında teen-slasher tipine bir daha zekice hayat verdiği birinci Çığlık sinemasından 26 yıl daha sonra aslında serinin 5. sineması olan Çığlık sineması bu defa karşımıza bir devam sineması (sequel) üzere değil, birinci kıssaya dönüş (requel) olarak çıkıyor. Matt Bettinelli Olpin & Tyler Gillett’in direktörlüğündeki yeni “Çığlık” sineması bu yaklaşımı postmodern bir tutumla seyirciye açıkça söylüyor. Devam sinemalarının ne kadar berbat olduğunu zeki bir yol bularak eleştirirken birinci sinemaya mümkün olduğu kadar sadık kalıyor. Bilhassa son senelerda “Black Christmas”, “Poltergeist”, “Hayvan Mezarlığı” üzere biroldukça efsanevi sinemaya yeni bir makyaj yapmaya çalışılırken ünlü sinemaların şöhretleri yerle bir edilmişti. Yeni Çığlık, birinci sinemanın şanına hürmet duyarak ilerliyor. Alışıldık devam sinemalarından farklı olarak yeni bir kuşağı daha kazanma derdiyle saçmalamak yerine, kaygı sineması hayranlarına ve birinci sinemanın kıssasına bağlılıkla adeta Çığlık sinemasını ve Wes Craven’ı anma niteliğinde bir sinema keyfi yaratıyor.
Z KUŞAĞI’NA GÖNDERME
Yeni Çığlık, internete doğan dijital neslin saplantılı endişe fanatiklerini işlerken yer yer Z nesline eleştirel esprilerle yaklaşıyor. Sinemada yeni kahraman Sam Carpenter’ın (Melisa Barrera) bağımlılık geçmişi, kullandığı antipsikotik ilaçlar ve yaşadığı halüsinasyonları sinemaya başka bir renk katıyor. Sam’in soyadındaki ünlü dehşet ustası John Carpenter alıntısı ya da ergenlerden Dylan Minnette’in isminin Wes olması üzere ustalara hürmet, sinemaya çeşide özel inceliklerle katılıyor.
TAM BİR KULÜP SİNEMASI
Sinema, duş sahnesinden tutun, katilin ortaya çıktığı anda duyacağınız repliğe kadar zekice sürprizler ve zıt köşeler yapmayı da başarıyor. Agatha Christie romanlarını hatırlatacak tipten “Katil kim?” kurgusu ve genç arkadaş kümesindeki çabucak her insanın üzerine çektikleri kuşku de kaygı sineması sevenler için ballı lokma tatlısı. Amerikalıların “Whodunit / Kim yaptı?” sineması ismini verdikleri kurguya, kaygı sinemalarının klişe kurallarına esprili göndermeler de ekleniyor. Sinemanın açılış sahnesinde birinci sinemada Drew Barrymore’un canlandırdığı ikonik birinci kurban Casey’in sekansına göndermelerle klasik kaygı sineması atmosferi yaratılırken, tansiyon seyircisinin “You” dizisinden hatırlayacağı Jenna Ortega, Tara rolüne hayli yakışmış. Tara’nın, malum sabit telefon çaldığında, Ghostface maskeli katille konuşmaya başladığındaki endişe sinemalarını küçümseyen hali aslında sinema hakkında sağlam ipucu veriyor. Tara, favorileri içinde vaktimizin The Babadook, The Witch, Hereditary üzere hit olmayı başarmış alternatif indie dehşet sinemalarını sıralarken periyodun kaygı sineması anlayışı da masaya yatırılıyor.
Ne var ki, sinema tıbbın en büyüklerine hürmet duruşunu hiç ihmal etmiyor. kucak dolusu Halloween’in şayet olmazsa olmazı Jamie Lee Curtis’ten, slasher çeşidinin ikonları Michael Myers ve Jason Voorhees’e kadar dehşet sineması fanatiklerinin tutkularını gerisi gerisine sıralıyor. Scream, bir kaygı fanatiği olarak bende güya “Hababam Sınıfı” sinemalarını Cemal Reşit Rey’de anmışız üzere kuvvetli hisler uyandırdı. Bu durumda açıkçası yalnızca tipi sevenlere hitap ediyor da diyebiliriz, tam bir kulüp sineması üzere.
Okumaya devam et...
BİRİNCİ ÖYKÜYE DÖNÜŞ
Kevin Williamson’ın kaleminden çıkan ve kaygı ustası Wes Craven’ın 1996 yılında teen-slasher tipine bir daha zekice hayat verdiği birinci Çığlık sinemasından 26 yıl daha sonra aslında serinin 5. sineması olan Çığlık sineması bu defa karşımıza bir devam sineması (sequel) üzere değil, birinci kıssaya dönüş (requel) olarak çıkıyor. Matt Bettinelli Olpin & Tyler Gillett’in direktörlüğündeki yeni “Çığlık” sineması bu yaklaşımı postmodern bir tutumla seyirciye açıkça söylüyor. Devam sinemalarının ne kadar berbat olduğunu zeki bir yol bularak eleştirirken birinci sinemaya mümkün olduğu kadar sadık kalıyor. Bilhassa son senelerda “Black Christmas”, “Poltergeist”, “Hayvan Mezarlığı” üzere biroldukça efsanevi sinemaya yeni bir makyaj yapmaya çalışılırken ünlü sinemaların şöhretleri yerle bir edilmişti. Yeni Çığlık, birinci sinemanın şanına hürmet duyarak ilerliyor. Alışıldık devam sinemalarından farklı olarak yeni bir kuşağı daha kazanma derdiyle saçmalamak yerine, kaygı sineması hayranlarına ve birinci sinemanın kıssasına bağlılıkla adeta Çığlık sinemasını ve Wes Craven’ı anma niteliğinde bir sinema keyfi yaratıyor.
Z KUŞAĞI’NA GÖNDERME
Yeni Çığlık, internete doğan dijital neslin saplantılı endişe fanatiklerini işlerken yer yer Z nesline eleştirel esprilerle yaklaşıyor. Sinemada yeni kahraman Sam Carpenter’ın (Melisa Barrera) bağımlılık geçmişi, kullandığı antipsikotik ilaçlar ve yaşadığı halüsinasyonları sinemaya başka bir renk katıyor. Sam’in soyadındaki ünlü dehşet ustası John Carpenter alıntısı ya da ergenlerden Dylan Minnette’in isminin Wes olması üzere ustalara hürmet, sinemaya çeşide özel inceliklerle katılıyor.
TAM BİR KULÜP SİNEMASI
Sinema, duş sahnesinden tutun, katilin ortaya çıktığı anda duyacağınız repliğe kadar zekice sürprizler ve zıt köşeler yapmayı da başarıyor. Agatha Christie romanlarını hatırlatacak tipten “Katil kim?” kurgusu ve genç arkadaş kümesindeki çabucak her insanın üzerine çektikleri kuşku de kaygı sineması sevenler için ballı lokma tatlısı. Amerikalıların “Whodunit / Kim yaptı?” sineması ismini verdikleri kurguya, kaygı sinemalarının klişe kurallarına esprili göndermeler de ekleniyor. Sinemanın açılış sahnesinde birinci sinemada Drew Barrymore’un canlandırdığı ikonik birinci kurban Casey’in sekansına göndermelerle klasik kaygı sineması atmosferi yaratılırken, tansiyon seyircisinin “You” dizisinden hatırlayacağı Jenna Ortega, Tara rolüne hayli yakışmış. Tara’nın, malum sabit telefon çaldığında, Ghostface maskeli katille konuşmaya başladığındaki endişe sinemalarını küçümseyen hali aslında sinema hakkında sağlam ipucu veriyor. Tara, favorileri içinde vaktimizin The Babadook, The Witch, Hereditary üzere hit olmayı başarmış alternatif indie dehşet sinemalarını sıralarken periyodun kaygı sineması anlayışı da masaya yatırılıyor.
Ne var ki, sinema tıbbın en büyüklerine hürmet duruşunu hiç ihmal etmiyor. kucak dolusu Halloween’in şayet olmazsa olmazı Jamie Lee Curtis’ten, slasher çeşidinin ikonları Michael Myers ve Jason Voorhees’e kadar dehşet sineması fanatiklerinin tutkularını gerisi gerisine sıralıyor. Scream, bir kaygı fanatiği olarak bende güya “Hababam Sınıfı” sinemalarını Cemal Reşit Rey’de anmışız üzere kuvvetli hisler uyandırdı. Bu durumda açıkçası yalnızca tipi sevenlere hitap ediyor da diyebiliriz, tam bir kulüp sineması üzere.
Okumaya devam et...