celikci
Yeni Üye
Gösteriş merakı, toplumsal medya araçlarını kullanış içeriğimiz dikkate alınırsa günümüzde ne yazık ki geçeri olan lakin kıymeti olmayan bir düşkünlük olsa da sanat tarihi açısından bir daha günümüze bedelli bir kültür mirası bırakır.
UYGARLIK TARİHİNE BAKIŞ
Bir ucu mağara duvarlarına bağlı görünmez ipe dizili ışıyıp duran duvar halıları da bu mirasın kalemlerinden biri. “Duvarlar ve Ötesi” standı bu niçinle sadece halılara değil, uygarlık tarihine de bakış atan bir anlatı olmuş. Bakış atan, zira binlerce örneğiyle geniş mi geniş olabilecek bir sanat tarihi kitabının ya da insanlık hali romanının ana sıkıntılarının altını nitelikli gözle çizen bir özet sunmakta. olağan olarak bu biçimde bir gözün gerisinde Sakıp Sabancı Müzesi Müdürü Dr. Nazan Ölçer ile grubu varsa bu niteliğe şaşmamak gerek.
Serginin üstüne baş yorduğu ana sorular şöyleki sıralanabilir. “Duvarlar niye süslenir? Onları boş değil beğenilen görmek istediğimiz ve/veya geleceğe iz bırakmak için mi? Mescitlerimizi eşsiz kılan çiniler birinci ne vakit beyaz duvarların yerini aldı? Mardin’deki kiliseler biraz da onları faklı kılan duvarlarıyla hepimizi apayrı bir dünyaya götürmüyor mu? niye Picasso, Miro üzere ressamlar, heykeltıraşlar, fotoğrafçılar duvar halısı da yapma ihtiyacı duymuştur? Kendilerini öteki malzemelerde deneme, görme, daha fazla şahsa ulaşma isteği mi?”
Özel koleksiyonlardan, Mardin köylerinin meskenlerinden, kiliselerden toplanmış örneklerin birçoklarını öbür yerde görmek pek mümkün değil. İstanbul Harbiye Radyoevi’nde yıllardır ziyaretçileri karşılayan Özdemir Altan’ın iki dev duvar halısı birinci kere diğer bir duvarda mesela. Vahap Avşar, Belkıs Balpınar, Burhan Doğançay, Gülsün Karamustafa, Zeki Faik İzer, Tulga Tollu ve Gültekin Çizgen üzere imzaların klasik Türk halılarının dokunduğu metotla ürettikleri çağdaş halı dizaynları bir daha tıpkı çatının altında.
Mardin’de açılan bu stant İstanbul’a gelişip genişleyerek gelir ise yurdun yetişkin jenerasyonuna dahil olanlardan kime sorsanız “bizim konutta de vardı” diyeceği, stant alanına girer girmez izleyiciyi karşılayan geyikli halımıza özel bir alan ayrılmalı. Cengiz Aytmatov’un Kırgızistan topraklarında geçen Beyaz Gemi’sindeki geyiğin izinde öbür Türk cumhuriyetlerinden Balkanlar’daki meskenlere uğraya uğraya, bir su başındaki anne geyikle ceylanlardan bir seri pekâlâ toplanabilir zira.
Okumaya devam et...
UYGARLIK TARİHİNE BAKIŞ
Bir ucu mağara duvarlarına bağlı görünmez ipe dizili ışıyıp duran duvar halıları da bu mirasın kalemlerinden biri. “Duvarlar ve Ötesi” standı bu niçinle sadece halılara değil, uygarlık tarihine de bakış atan bir anlatı olmuş. Bakış atan, zira binlerce örneğiyle geniş mi geniş olabilecek bir sanat tarihi kitabının ya da insanlık hali romanının ana sıkıntılarının altını nitelikli gözle çizen bir özet sunmakta. olağan olarak bu biçimde bir gözün gerisinde Sakıp Sabancı Müzesi Müdürü Dr. Nazan Ölçer ile grubu varsa bu niteliğe şaşmamak gerek.
Serginin üstüne baş yorduğu ana sorular şöyleki sıralanabilir. “Duvarlar niye süslenir? Onları boş değil beğenilen görmek istediğimiz ve/veya geleceğe iz bırakmak için mi? Mescitlerimizi eşsiz kılan çiniler birinci ne vakit beyaz duvarların yerini aldı? Mardin’deki kiliseler biraz da onları faklı kılan duvarlarıyla hepimizi apayrı bir dünyaya götürmüyor mu? niye Picasso, Miro üzere ressamlar, heykeltıraşlar, fotoğrafçılar duvar halısı da yapma ihtiyacı duymuştur? Kendilerini öteki malzemelerde deneme, görme, daha fazla şahsa ulaşma isteği mi?”
Özel koleksiyonlardan, Mardin köylerinin meskenlerinden, kiliselerden toplanmış örneklerin birçoklarını öbür yerde görmek pek mümkün değil. İstanbul Harbiye Radyoevi’nde yıllardır ziyaretçileri karşılayan Özdemir Altan’ın iki dev duvar halısı birinci kere diğer bir duvarda mesela. Vahap Avşar, Belkıs Balpınar, Burhan Doğançay, Gülsün Karamustafa, Zeki Faik İzer, Tulga Tollu ve Gültekin Çizgen üzere imzaların klasik Türk halılarının dokunduğu metotla ürettikleri çağdaş halı dizaynları bir daha tıpkı çatının altında.
Mardin’de açılan bu stant İstanbul’a gelişip genişleyerek gelir ise yurdun yetişkin jenerasyonuna dahil olanlardan kime sorsanız “bizim konutta de vardı” diyeceği, stant alanına girer girmez izleyiciyi karşılayan geyikli halımıza özel bir alan ayrılmalı. Cengiz Aytmatov’un Kırgızistan topraklarında geçen Beyaz Gemi’sindeki geyiğin izinde öbür Türk cumhuriyetlerinden Balkanlar’daki meskenlere uğraya uğraya, bir su başındaki anne geyikle ceylanlardan bir seri pekâlâ toplanabilir zira.
Okumaya devam et...