celikci
Yeni Üye
Sinema, tiyatro, kitap, hepsi “Drive My Car” sinemasında. Kolay değil, tam 179 dakika ancak her karesini hafızanıza nakşederek geçireceğiniz bir eser.
Boşuna almamış 2021 Cannes Sinema Festivali’nden Ekümenlik Heyet Özel, FIPRESCI, En Âlâ Senaryo ve 2022 Altın Küre Ödüllerinde, Yabancı Lisanda En Düzgün Sinema mükafatlarını…
MURAKAMİ’DEN UYARLAMA
Ryusuke Hamaguchi’nin son sineması “Drive My Car”, Haruki Murakimi’nin kıssasından sunuluyor. Olağan ortasında çokça ideoloji barındığı için sinema başlarken isminin aslında ömrümüz otomobil ve dümenini nereye sürüyorum, vurgusu ile başlıyor. Direktörün, sinemanın içine gizlice serpiştirdiği bir vazo ortasında kurumuş kısımlar, yaralı bir yüz üzere yansımaları ustalıkla sinemanın sonuna kadar gdolayıyor. Sineması kopmadan izlediğinizde başlangıçta eşini aldatan bayan üzerinden, kayıplar, yaşamsal hayatta duruşlar ve içine bir de sanat sokulmuş hayatın ortasında erkek rolünün ne kadar değerli olduğunu vurguluyor. Hayatlara giren dişi özellikleri ile bayan ve de kadınlığı çalınmış bayan. Hepsi erkeğin nazaranmediği noktalardan gösteriliyor. Tıpkı bakmak ile görmek içindeki fark üzere.
hiç bir vakit otomobil direksiyonu dâhil olmak üzere, ben yönetirim başkaları asiste eder, zihniyetinden aslında kendi kalıpları ile yaşayan, karşısındaki karısı ya da her kim olursa olsun dinlemeyen, tanıdığını sandığı aslında hiç tanımadığı bireyler üzerinden bir içsel sorgulama ve uyanışı sunulmakta.
YÜZLEŞTİRİYOR
Sinemanın içerisinde Yusuke Kafuku isimli tiyatro sanatkarı ve direktörün kaybettiği eşinin yası sırasında Anton Çehov’un Vanya Dayı isimli oyununu sahneye koymak üzere Hiroşima’da şenliğe çağrılır, kendisine tahsis edilen sürücü genç ve üstelik bayandır. Yaralı hayatların soluğunu, sinemanın sonuna gerçek tüm çıplaklığı ile veren direktör, sinema replikleri ile tiyatro repliklerini çarpıştırarak çıkan denklemde karakterleri yüzleştiriyor. bayağı üzere görülen okuma provaları dâhil olmak üzere oyunun temsile hazır hale gelene kadar geçen süreç çarpıcı. Bunun yanı sıra sinemaya fazlacalu açıdan yaklaşan direktör, işin içine işitme engelli bireyi katıp, onun üzerinden çekimleri ile finalde, nefessiz bırakıyor.
Birbirimizi dinlemediğimiz, önyargılarla yaklaştığımız, hal bu biçimde olunca asmak istediğimiz kişi ya da şahısları ellerimizde öldürürken, katilin kim olduğuna, hiç bakmayışımıza kadar zati sanat ortasında insanın tabiatını anlamak için en düzgün araç olduğunu sunmakta. Bir yalnızlık muhakemesi ve bir ortada iken değer bilememenin ve daima karşıyı suçlamanın, tüketmenin, tükenmişliğin ferdi ve üniversal yansımasını, ustalıkla sinemanın içine Hiroşima’da çöp konteynerları içinde bir ateş ile gösteriyor.
Nereden nazaran bakılsın, sinema üzere sinema ve muhakkak ders alınacak içerikleri ile sanat kokuyor.
Oyuncular: Hibetoshi Nishijima, Toko Miura, Masaki Okada.
Okumaya devam et...
Boşuna almamış 2021 Cannes Sinema Festivali’nden Ekümenlik Heyet Özel, FIPRESCI, En Âlâ Senaryo ve 2022 Altın Küre Ödüllerinde, Yabancı Lisanda En Düzgün Sinema mükafatlarını…
MURAKAMİ’DEN UYARLAMA
Ryusuke Hamaguchi’nin son sineması “Drive My Car”, Haruki Murakimi’nin kıssasından sunuluyor. Olağan ortasında çokça ideoloji barındığı için sinema başlarken isminin aslında ömrümüz otomobil ve dümenini nereye sürüyorum, vurgusu ile başlıyor. Direktörün, sinemanın içine gizlice serpiştirdiği bir vazo ortasında kurumuş kısımlar, yaralı bir yüz üzere yansımaları ustalıkla sinemanın sonuna kadar gdolayıyor. Sineması kopmadan izlediğinizde başlangıçta eşini aldatan bayan üzerinden, kayıplar, yaşamsal hayatta duruşlar ve içine bir de sanat sokulmuş hayatın ortasında erkek rolünün ne kadar değerli olduğunu vurguluyor. Hayatlara giren dişi özellikleri ile bayan ve de kadınlığı çalınmış bayan. Hepsi erkeğin nazaranmediği noktalardan gösteriliyor. Tıpkı bakmak ile görmek içindeki fark üzere.
hiç bir vakit otomobil direksiyonu dâhil olmak üzere, ben yönetirim başkaları asiste eder, zihniyetinden aslında kendi kalıpları ile yaşayan, karşısındaki karısı ya da her kim olursa olsun dinlemeyen, tanıdığını sandığı aslında hiç tanımadığı bireyler üzerinden bir içsel sorgulama ve uyanışı sunulmakta.
YÜZLEŞTİRİYOR
Sinemanın içerisinde Yusuke Kafuku isimli tiyatro sanatkarı ve direktörün kaybettiği eşinin yası sırasında Anton Çehov’un Vanya Dayı isimli oyununu sahneye koymak üzere Hiroşima’da şenliğe çağrılır, kendisine tahsis edilen sürücü genç ve üstelik bayandır. Yaralı hayatların soluğunu, sinemanın sonuna gerçek tüm çıplaklığı ile veren direktör, sinema replikleri ile tiyatro repliklerini çarpıştırarak çıkan denklemde karakterleri yüzleştiriyor. bayağı üzere görülen okuma provaları dâhil olmak üzere oyunun temsile hazır hale gelene kadar geçen süreç çarpıcı. Bunun yanı sıra sinemaya fazlacalu açıdan yaklaşan direktör, işin içine işitme engelli bireyi katıp, onun üzerinden çekimleri ile finalde, nefessiz bırakıyor.
Birbirimizi dinlemediğimiz, önyargılarla yaklaştığımız, hal bu biçimde olunca asmak istediğimiz kişi ya da şahısları ellerimizde öldürürken, katilin kim olduğuna, hiç bakmayışımıza kadar zati sanat ortasında insanın tabiatını anlamak için en düzgün araç olduğunu sunmakta. Bir yalnızlık muhakemesi ve bir ortada iken değer bilememenin ve daima karşıyı suçlamanın, tüketmenin, tükenmişliğin ferdi ve üniversal yansımasını, ustalıkla sinemanın içine Hiroşima’da çöp konteynerları içinde bir ateş ile gösteriyor.
Nereden nazaran bakılsın, sinema üzere sinema ve muhakkak ders alınacak içerikleri ile sanat kokuyor.
Oyuncular: Hibetoshi Nishijima, Toko Miura, Masaki Okada.
Okumaya devam et...