Şahane ikili Selma Güneri ve Ediz Hun sahnede

celikci

Yeni Üye
Kadıköy Bahariye Caddesi’nde, Süreyya Sahnesi’nin orada toplanmış küçük tiyatrolar var. Hoş oyunlar seyretmeye üşenmeden geliyorum Avrupa’dan Asya’ya. Tiyatro Ak’la Kara’yı atlamışım. halbuki girince insanın içinin açıldığı bir salon, kırmızı kadife kaplı iki kişilik koltukları pek şık. Ablamı gençliğinde küçük kalkık burnu ve narin yüzüyle Selma Güneri’ye benzetirdik. Çok değişmiş, yeterli bakmış kendine lakin yüzü fazlaca mu müdahale görmüş, tanıyamadım. Güzel aslına bakarsan ablamı da tanıyamıyorum, bakmazsan üzerinden silindir üzere geçiyor hayat.

HEM ÂŞIK HEM KÜS

Zarif ve beyefendi olarak bildiğimiz Ediz Hun ise burada huysuz ihtiyarı oynuyor. Yaş almak huysuz yapıyor insanı, beyin damarlarının kireçlenmesinden diyor tıp. her neyse ki ikinci perdede yumuşuyor da moralim düzeliyor.

Canlandırdıkları ikili, bir vakit içinder bir arada rol almış, aşk yaşayıp evlenmiş, yıllar ortasında farklılaşıp ayrılmış ve küsmüş bir sanatçı çifti oynuyorlar. Birbirlerini görmeye bile tahammülleri yok lakin yeğenleri onları bir seferliğine bir televizyon programında tekrar bir ortaya getirmek için deveye hendek atlatıyor. daha sonrası güldürü. İkili bağlar üzerine didaktik telaffuzlar. Bize ikiliyi seyretmek yetiyor. Tiyatroda oynamaya Selma Güneri’yi Ediz Hun ikna etmiş, tıpkı oyundaki gibi! Tiyatro farklı bir iş, ezber yetmiyor, her defasında tıpkı oyunu oynamak kolay değil. İkisi de rollerinin hakkını veriyor. Ediz Hun, tiyatroya birebir sahnede bir polisiye oyunla dönmüş, epeydir sahnede, daha tecrübeli, o oyunu da izleyip yazacağız: Agatha Christie’nin “10 Kişiydiler” romanından uyarlama. Tiyatro muharriri şair dostum Nurduran Duman’la izledik oyunu. bu biçimde durumlarda oyun bitince birbirimize pas atarız, kim yazacak diye. O içine sinmeyenleri bana bırakır ekseriyetle, bu kere pek hevesliydi fakat ben ona bırakmadım! bu biçimde bir ikiliye sayfadan bir selam yollamak kaçırılır mı? Oyunu yeğen rolünü de üstüne alan Savaş Özdural, Neil Simon’un Sunshine Boys oyunundan esinlenerek yazmış, Atilla Şendil sahneye koymuş. Kalabalık bir takımın emeği var ancak onlar görünmez kahramanlardır her vakit. Seyirci fazlaca memnundu, gülerek, severek izlediler. Müsaade verildiği için görüntü ve fotoğraf çekmekten de biz pek mutlu olduk!

Okumaya devam et...