celikci
Yeni Üye
Pandemi daha sonrası gelişen bir akım var: sahnede tek başına! Bize özel bir durum değil üstelik, dünyanın her yerinde sanatkarlar birebir düşünceyi yaşadı. Pandemi devrinde herkes konutunda kaldı, ortak çalışmalar iptal oldu. Badireyi üreterek, çalışarak atmanın yolunu aradı sanatkarlar. Ressam, muharrir için kolay da sahne sanatları üretenler ne yapacaktı? Sahnelenenlere baktıkça ortaya çıkıyor ki onlar da tek kişilik oyunlar ürettiler. Metni alıp ezberlersin, diğer oyuncu bulunmasına gerek yok, ortada bir direktörle yardımlaşırsın, yasaklar bittiği vakit da oyun, şov hazır! Sahnelerde sergilenen oyunlara bakın, yalnızca ben Düğün Müzikçisi, Babamı Kim Öldürdü, Toz, Aşk ve Karantina, Maria Callas’ın Mektupları üzere tam beş oyun izlemişim! Diğerleri da vardı fakat bana yetti deyip gitmedim! Oyuncuların performansı uygun ya da berbat. Tek kişilik hatta iki kişilik, iki kişi deyince yukardaki sayıyı da ikiyle çarpabilirim, o kadar epeyce oyun var ki şu anda sergilenen. Dekor asgarî oluyor. Pandemide konutun içine dekor kurulacak durum yoktu herbiçimde. Bütün yük oyuncunun omuzlarında.
YERLİSİ YABANCISI
Yukarıda sıraladığım oyunlardan bir kısmını yazdım daha evvel, tekrar etmeyeceğim. Aşk ve Karantina’yı Adana’da Memleketler arası Tiyatro Festivali’nde Sri Lankalı bir oyuncu, Subuddhi Lakmadi’den izledim. Öbür tek kişilik oyunların bilakis onun performansına artı puan vermem gerekiyor: Tek ayak parmağıyla ip merdivene mi tırmanmadı, ipek kumaşlarda direk dansı mı yapmadı, daima oradan oraya koştururken “Aşk, aşk, bu vücut, bu deri okşanmak istiyor” diye tirat mı atmadı! Sri Lanka’dan bu kadar bahadır, özgür ve feminist bir oyun beklemiyordum, birebir vakitte büyükelçilerinin, protokolün önünde, epeyce takdir ettim. Biz yasaklara, otosansüre epeyce alışmışız son dönemde! Son tecrübem ise Monica Belluci olayıydı. Hepimiz sinemadan tanıdığımız Monica’ya, hoşluğuna, oyunculuğuna hayranız. Monica’nın bir şov için İstanbul’a gelecek olması ötürüsıyla hepimizi hayli heyecanlandırdı. İlgi büyük olmuş, bir şov planlanmışken ikiye çıkarılmış. Kuvvetli PSM’nin Turkcell Sahnesi, üçüncü Balkona kadar hıncahınç dolu. Monica, karanlıklar ortasından, siyah, sade, kapalı bir elbiseyle geliyor, saçı başı, seçebildiğim kadarıyla epeyce sade. Kanepeye oturuyor, mırıl mırıl bir sesle, Maria Callas’ın mektuplarını seslendiriyor. Şov İngilizce, epey akıcı bir lisan bilgisine sahip değilseniz, Türkçe çevirisi için akan yazıları okumaya çalışıyorsunuz, ortada bir iki Maria Callas aryası da dinledik galiba. Salon karanlık, sahne karanlık, sanatkarın sesi mırıl mırıl, ninni üzere, ben dahil seyircinin yarısından birden fazla mışıl mışıl uyudu! Bu şov, Touche’de, küçük, intim barda olabilirdi, sanatçıyı yakından görüp havaya girebilirdiniz, biletleri yap 5 bin lira, gelebilen oturup dinlesin. Üçüncü balkondaki ne yaptı sanki, düşünüyorum. Alkış azdı, o kadarı da bizim kibarlığımızdan, millet kapıya sıkıntı koştu, hava alıp uyanmak için! Kaçıranlar üzülmesin, açın bir sinemasını izleyin, daha zevklidir. Şu pandemi tesiri geçsin de, bakalım ne olacak bu sahne işlerinde.
Okumaya devam et...
YERLİSİ YABANCISI
Yukarıda sıraladığım oyunlardan bir kısmını yazdım daha evvel, tekrar etmeyeceğim. Aşk ve Karantina’yı Adana’da Memleketler arası Tiyatro Festivali’nde Sri Lankalı bir oyuncu, Subuddhi Lakmadi’den izledim. Öbür tek kişilik oyunların bilakis onun performansına artı puan vermem gerekiyor: Tek ayak parmağıyla ip merdivene mi tırmanmadı, ipek kumaşlarda direk dansı mı yapmadı, daima oradan oraya koştururken “Aşk, aşk, bu vücut, bu deri okşanmak istiyor” diye tirat mı atmadı! Sri Lanka’dan bu kadar bahadır, özgür ve feminist bir oyun beklemiyordum, birebir vakitte büyükelçilerinin, protokolün önünde, epeyce takdir ettim. Biz yasaklara, otosansüre epeyce alışmışız son dönemde! Son tecrübem ise Monica Belluci olayıydı. Hepimiz sinemadan tanıdığımız Monica’ya, hoşluğuna, oyunculuğuna hayranız. Monica’nın bir şov için İstanbul’a gelecek olması ötürüsıyla hepimizi hayli heyecanlandırdı. İlgi büyük olmuş, bir şov planlanmışken ikiye çıkarılmış. Kuvvetli PSM’nin Turkcell Sahnesi, üçüncü Balkona kadar hıncahınç dolu. Monica, karanlıklar ortasından, siyah, sade, kapalı bir elbiseyle geliyor, saçı başı, seçebildiğim kadarıyla epeyce sade. Kanepeye oturuyor, mırıl mırıl bir sesle, Maria Callas’ın mektuplarını seslendiriyor. Şov İngilizce, epey akıcı bir lisan bilgisine sahip değilseniz, Türkçe çevirisi için akan yazıları okumaya çalışıyorsunuz, ortada bir iki Maria Callas aryası da dinledik galiba. Salon karanlık, sahne karanlık, sanatkarın sesi mırıl mırıl, ninni üzere, ben dahil seyircinin yarısından birden fazla mışıl mışıl uyudu! Bu şov, Touche’de, küçük, intim barda olabilirdi, sanatçıyı yakından görüp havaya girebilirdiniz, biletleri yap 5 bin lira, gelebilen oturup dinlesin. Üçüncü balkondaki ne yaptı sanki, düşünüyorum. Alkış azdı, o kadarı da bizim kibarlığımızdan, millet kapıya sıkıntı koştu, hava alıp uyanmak için! Kaçıranlar üzülmesin, açın bir sinemasını izleyin, daha zevklidir. Şu pandemi tesiri geçsin de, bakalım ne olacak bu sahne işlerinde.
Okumaya devam et...