celikci
Yeni Üye
Moda Sahnesi’nden daha evvel de oyun izleyip epey memnun ayrılmışlığım var. Boğazları denizleri aşıp Avrupa’dan Asya’ya gitme sebebim bu. Bir de oyunun ismi: “Şirretin Evcilleştirilmesi” de ne yahu? Shakespeare’in ünlü oyunu “Hırçın Kız”ın yeni hali. Bu ismi bayan özgürlüğüne, evlilik ortasında bayana biçilen role reaksiyona vurgu yaptığı için seçmişler. Oyun başlıyor, siyah sahnede minimal bir dekor. Yalnızca bir yatak! Kostümler ise epey yaratıcı ve şaşırtan. Oyuncular biz daha yerlerimize yerleşmeye çalışırken başlıyorlar oynamaya, sahne gerisinden bağırış çığırış geldikçe ne oluyor diye bakınmadayız. daha sonra oyun başlıyor: Biri hırçın, başkası sempatik iki kızı olan İtalyan asilzadesinin küçük kızını taliplerine vermek için iki koşulu vardır, birinci ve en kıymetlisi evvel şirret büyük kızını evlendirmek. Küçük kıza talip olanlar oyun ortasında oyun kurarken parasız ayyaş da büyük kıza talip olup varlıklı olmayı maksatlar. Lakin onu evcilleştirmesi gerekmektedir. daha sonra da olaylar, olaylar, oyunlar oyunlar! İpin ucu o denli kaçıyor ki hangisi oyundu, hangisi doğaçlama, hangisi kurgu, bence oyuncular bile şaşırıyor!
BABAMI ÖLDÜRDÜN!
Hele benim üzere bir gazetecinin eline fevkalade bir materyal düşüyor: Başrol oyuncusu yaralanıp yere niyet en ön sırada oturan bir küçük kız seyirci hıçkırıklara boğuluyor. Ben “Bu yaşta çocuğu tiyatroya getirirsen olacağı bu” diye söylenirken öldüğü var iseyılan oyuncu yerinden doğrulup “Ağlama kızım!” diye bağırıyor! Salon gülsün mü, şaşsın mı? Oyun bittikten daha sonra direktörü kutlamak için konuşurken biraz evvel salonda ağlayan küçük kız ve annesi geliyor yanımıza. Küçük kız iki eliyle direktöre vuruyor: “Babamı öldürdün!”
Meğer Ezgi, başrol oyuncusunun kızı değil miymiş! Ve doğal reaksiyonu de baba kız sevgisinden kaynaklanıyor! Kemal Aydoğan’ın yönettiği oyunda öldürdüğü Timur Acar, ölmenin haricinde mükemmel bir oyun çıkarıyor. Bütün oyun üzerinde diyebiliriz. aslına bakarsanız kendisi de bir orta buna itiraz ediyor, “Boğazım kurudu, getirin bir bira içeyim” derken artık oyun mu doğaçlama mı her şey birbiri içine girmiş. Oyunu çeviren Emine Ayhan mı bir daha yazmış, yoksa oyuncular mı, Kemal Aydoğan mı birtakım göndermeleri günümüze uyarlamış, bence bu haliyle metin hem güldürüyor hem düşündürüyor. Gamze Saraçoğlu ve Asena Saban’ın kostüm tasarımı fazlaca çarpıcı. Oyunu yarı çıplak oynayan Timur Acar’ı bir kere daha kutlamak gerek, boxer’ının üstündeki yazıları okuyamadığım için epey merak ettim! Oyun boyunca Katerina’nın bir hayvan terbiye ediliyormuşçasına, evlenince nasıl terbiye edildiğini izliyorsunuz o denli olması gerekiyor, buna Katerina’nın mecbur kalıp razı bulunmasına da katlanıyorsunuz, zira o ortada gülüp duruyorsunuz, fakat sonu bir bayan cinayetiyle bitmiyor her neyse ki! Seyredilmesi gereken bir oyun. aslına bakarsan kapalı gişe oynuyor.
Timur Acar, oyun çıkışı kızı ve Yazgülü Aldoğan ile birlikte.
BAKANLIKTAN YARDIM YOK
Sinema salonları ekonomik kriz yüzünden bomboş, seyirci dijitalle yetiniyor, lakin tiyatrodan vazgeçmiyor. Bir alkış da izleyiciye! Bu ortada hatırlatalım: TC Kültür ve Turizm Bakanlığı, “sanatsal olarak yetersiz” bulduğu için Moda Sahnesi’ne başvurduğu biçimde maddi takviyede bulunmuyor. Bu “yetersizlik”in ne manaya geldiğini anladınız siz. Moda Sahnesi bu yüzden elektrik faturasını ödeyememiş ve oyunlarını karanlıkta oynamıştı. Yani Moda Tiyatrosu da “evcilleştirilemeyen” bir tiyatro, bunu da hatırlayalım istedim!
Okumaya devam et...
BABAMI ÖLDÜRDÜN!
Hele benim üzere bir gazetecinin eline fevkalade bir materyal düşüyor: Başrol oyuncusu yaralanıp yere niyet en ön sırada oturan bir küçük kız seyirci hıçkırıklara boğuluyor. Ben “Bu yaşta çocuğu tiyatroya getirirsen olacağı bu” diye söylenirken öldüğü var iseyılan oyuncu yerinden doğrulup “Ağlama kızım!” diye bağırıyor! Salon gülsün mü, şaşsın mı? Oyun bittikten daha sonra direktörü kutlamak için konuşurken biraz evvel salonda ağlayan küçük kız ve annesi geliyor yanımıza. Küçük kız iki eliyle direktöre vuruyor: “Babamı öldürdün!”
Meğer Ezgi, başrol oyuncusunun kızı değil miymiş! Ve doğal reaksiyonu de baba kız sevgisinden kaynaklanıyor! Kemal Aydoğan’ın yönettiği oyunda öldürdüğü Timur Acar, ölmenin haricinde mükemmel bir oyun çıkarıyor. Bütün oyun üzerinde diyebiliriz. aslına bakarsanız kendisi de bir orta buna itiraz ediyor, “Boğazım kurudu, getirin bir bira içeyim” derken artık oyun mu doğaçlama mı her şey birbiri içine girmiş. Oyunu çeviren Emine Ayhan mı bir daha yazmış, yoksa oyuncular mı, Kemal Aydoğan mı birtakım göndermeleri günümüze uyarlamış, bence bu haliyle metin hem güldürüyor hem düşündürüyor. Gamze Saraçoğlu ve Asena Saban’ın kostüm tasarımı fazlaca çarpıcı. Oyunu yarı çıplak oynayan Timur Acar’ı bir kere daha kutlamak gerek, boxer’ının üstündeki yazıları okuyamadığım için epey merak ettim! Oyun boyunca Katerina’nın bir hayvan terbiye ediliyormuşçasına, evlenince nasıl terbiye edildiğini izliyorsunuz o denli olması gerekiyor, buna Katerina’nın mecbur kalıp razı bulunmasına da katlanıyorsunuz, zira o ortada gülüp duruyorsunuz, fakat sonu bir bayan cinayetiyle bitmiyor her neyse ki! Seyredilmesi gereken bir oyun. aslına bakarsan kapalı gişe oynuyor.
Timur Acar, oyun çıkışı kızı ve Yazgülü Aldoğan ile birlikte.
BAKANLIKTAN YARDIM YOK
Sinema salonları ekonomik kriz yüzünden bomboş, seyirci dijitalle yetiniyor, lakin tiyatrodan vazgeçmiyor. Bir alkış da izleyiciye! Bu ortada hatırlatalım: TC Kültür ve Turizm Bakanlığı, “sanatsal olarak yetersiz” bulduğu için Moda Sahnesi’ne başvurduğu biçimde maddi takviyede bulunmuyor. Bu “yetersizlik”in ne manaya geldiğini anladınız siz. Moda Sahnesi bu yüzden elektrik faturasını ödeyememiş ve oyunlarını karanlıkta oynamıştı. Yani Moda Tiyatrosu da “evcilleştirilemeyen” bir tiyatro, bunu da hatırlayalım istedim!
Okumaya devam et...