celikci
Yeni Üye
Figüratif fotoğraf severim. Bazılarına nazaran artık modası geçmiş sayılıyor lakin ben resme bakınca renkten öbür bir şey de görmek isteyenlerdenim. O denli beyaz fonda bir siyah nokta, bana epey bir şey söylemiyor. Süleyman Karakul’un, ki kendisi 50. şahsi standını açan bir ressam, ayrıyeten fotoğraf öğretmeni, Bebek Galeri Kambur’daki standında yapıtları, neredeyse unuttuğumuz bir gerçekliği yüzümüze vuruyor: Anadolu insanını, emeği ve o emeği yaratan elleri! Gerçi hocanın resmettiği ne köylüler var artık, ne o çalışma halleri, ne o emek, yerini ümitsizlik almış. Köyler boşalmış, tarım para etmiyor. Traktörler mazot değerli diye çalışmıyor. Köylüler artık bu biçimde giyinmiyor ancak nostaljik bir tat. Fotoğrafların sarı turuncusu, bir umut ışığı üzere. Köylerin şimdiki karanlık yüzü yerine fotoğraflardaki başak tarlalarının ışıltısı günümüzü aydınlatıyor. En düzgünü niçin bunları resmettiğini Karakul Hoca’nın kendisinden dinlemek: “Resimlerimde uzun vakitten beri Anadolu insanını ve tabiatını bahis ediniyorum. Bilhassa kırsal civarlarda yaşayan ve o yöreye mahsus üretim külçeşidini ve insan bağlantılarını anlatmaya çalışıyorum. Günümüzde değişen teknolojinin tesiriyle epeyce görülmese de, geçmişte kalan insani pahaları bir daha anımsatmayı düşünüyorum yeni nesillere.”
ÇOCUKLUK ESİNTİLERİ
Hocanın bunu yapmak istemesindeki en büyük etken de hiç kuşkusuz çocukluğunun o ortamlarda geçmiş olması. Karakul, Sivaslı bir köy çocuğu. “Sanat yaşanmışlıkların özgün bir lisanla anlatılması değil midir? Emeğin en ulu paha olduğunun şuuruyla üretim süreçlerindeki insan bağlantıları ve kolektif anlayışı günümüze yansıtmak amacındayım” sıkıntısında. Fotoğraf eğitimini Ankara’da tamamlamış, başkentte öğretim üyesi olarak kalmış bir ressamı İstanbul Bebek’te bulmak kıymetli. Bebek sakinleri de köy hayatını ve başak tarlalarını ilgiyle izleyecekler! Hoca, “Çizgisel anlatım ve yorumlama tekniğim doğayı ve insanı doğal halinden kopararak çizgilerin farklı tiplerini ve renklerini kullanarak bir daha biçimlendirmek ve anlatmak temel sanat anlayışım” diye açıklıyor fotoğraflarındaki yalınlığı.
EĞİTİMİ ANKARALI
Süleyman Karakul, 1952’de Sıvas Şarkışla Hüyük köyünde doğdu. Ankara Gazi Eğitim Enstitüsü Fotoğraf Kısmı mezunu. Gazi Üniversitesi Eğitim Fakültesi Grafik Ana Sanat kolunda eğitimini tamamladı. Uzun yıllar fotoğraf öğretmenliği yaptıktan daha sonra emekli olan sanatçı karma ve şahsi bir epey stant açtı. Grafik ve karikatür kısmında çalıştı. Hala kendi atölyesinde çalışmalarını sürdürüyor.
Okumaya devam et...
ÇOCUKLUK ESİNTİLERİ
Hocanın bunu yapmak istemesindeki en büyük etken de hiç kuşkusuz çocukluğunun o ortamlarda geçmiş olması. Karakul, Sivaslı bir köy çocuğu. “Sanat yaşanmışlıkların özgün bir lisanla anlatılması değil midir? Emeğin en ulu paha olduğunun şuuruyla üretim süreçlerindeki insan bağlantıları ve kolektif anlayışı günümüze yansıtmak amacındayım” sıkıntısında. Fotoğraf eğitimini Ankara’da tamamlamış, başkentte öğretim üyesi olarak kalmış bir ressamı İstanbul Bebek’te bulmak kıymetli. Bebek sakinleri de köy hayatını ve başak tarlalarını ilgiyle izleyecekler! Hoca, “Çizgisel anlatım ve yorumlama tekniğim doğayı ve insanı doğal halinden kopararak çizgilerin farklı tiplerini ve renklerini kullanarak bir daha biçimlendirmek ve anlatmak temel sanat anlayışım” diye açıklıyor fotoğraflarındaki yalınlığı.
EĞİTİMİ ANKARALI
Süleyman Karakul, 1952’de Sıvas Şarkışla Hüyük köyünde doğdu. Ankara Gazi Eğitim Enstitüsü Fotoğraf Kısmı mezunu. Gazi Üniversitesi Eğitim Fakültesi Grafik Ana Sanat kolunda eğitimini tamamladı. Uzun yıllar fotoğraf öğretmenliği yaptıktan daha sonra emekli olan sanatçı karma ve şahsi bir epey stant açtı. Grafik ve karikatür kısmında çalıştı. Hala kendi atölyesinde çalışmalarını sürdürüyor.
Okumaya devam et...