celikci
Yeni Üye
Serin lakin güneşli bir İstanbul gününde Yapı Kredi bomontiada’daki Akademi stant salonuna girdiğimde bir anda bir fırtınanın ortasında buluyorum kendimi. Hayır, içeri adım attığım anda iklim bir anda çıldırmadı olağan olarak, lakin Faruk Duman’ın Sus Barbatus! romanını okuyanların da hatırlayacağı üzere insanın dünyasını alt üst edecek o dayanılmaz tabiat olayı, romanın çabucak girişinde başlayan o akılalmaz fırtına burada ses marifetiyle bir daha canlandırılmış ve bu biçimdelikle stant alanında eşsiz bir atmosfer yaratılmış. Eşsiz fakat bir o kadar da manalı, romanın içeriğine o derece denk…
Stantta Faruk Duman ve Selin Saygılı’nın çizimleri karşılıyor ziyaretçileri. Birinci kısımdaki siyah beyaz çizimler Selin Saygılı’ya, art kısımdaki renkli pastel fotoğraflarsa Faruk Duman’a ilişkin. Girişte bir de vitrinli bir masa var, ortasında Duman’ın elyazmalarının ve çizimlerinin yer aldığı defterler duruyor. Tüm bunları merak edip Faruk Duman’a soruyoruz; yazarken bir yandan daima çizer miydiniz diye…
“Evet” diyor Duman ve sürdürüyor: “örneğin bir romana başlıyorum diyelim, yazı defterlerim var fakat yanında kesinlikle küçüklü büyüklü çizim defterlerim de olur. Çantama koyarım ya da en berbat, yazmıyorsam da, canım yalnızca çizmek istiyorsa kucağıma defterimi alırım sinema izlerken çizim yaparım; öteden beri alışkanlığımdır. Kara kalem sıklıkla, lakin şu son birkaç yıldır onları pastele taşımaya başladım, pasteller yaptım.”
Selin Saygılı’nın kara kalem çizimleriyle Duman’ın renkli pastel çalışmaları farklı bir tezat oluşturuyor. Duman renklerle alakasını şu biçimde anlatıyor:
“Pastel fotoğraflarda çizimden epeyce o yan yana gelen renklerin yarattığı his kıymetli benim için. Yoksa orada bir at olmuş, domuz olmuş, ondan fazla o iki rengin uyumu… ötürüsıyla bana bir göz lezzeti sunuyor o fotoğraflar lakin bu iki renk bir ortaya geldiği vakit oluyor; tek bir renkle ya da rastgele iki renkle değil de benim seçtiğim, aradığım renkler ortasında o denli oluyor. Ben ondan, yani rengin verdiği lezzetten coşku duyuyorum. Fotoğraf izlerken de, fotoğraf kitaplarını karıştırırken de, fazlaca büyük tat alırım. Ben uzun yıllar Bilkent’in sanat kütüphanesinde çalıştım ve orada fazlaca varlıklı bir sanat kitapları koleksiyonu vardır, sabah akşam o kitapları karıştırırdım. Fotoğraf bakmaya bayılırım, aslına bakarsanız bir de fotoğraf haberlerinin, fotoğrafla ilgili makalelerin arşivini yapıyordum, ötürüsıyla bu biçimdedan kalma bir ilgim var.”
Duman’ın çizimleri yazdıklarıyla belirli bir parallelik ortasında, bunu hem stanttaki fotoğraflardan, tıpkı vakitte defterlerdeki eskizlerden anlıyoruz.
“Tabii, ben aslında bütün o çizimleri yazının bir yan eseri olarak görüyorum, yoksa fotoğraf olarak değil de… Yazımın defter kenarına yapılmış kanılar diyelim, görsel niyetler.”
Standın öyküsünü stanttaki (ve doğal ki Yapı Kredi Yayınları tarafınca basılan Sus Barbatus! üçlemesindeki) kara kalem çizimleri yapan Selin Saygılı’dan dinliyoruz bir de…
“Sergidilk evvel kitaplarla başladı elbette işbirliğimiz” diyor Saygılı ve ekliyor: “Faruk Duman benim çizimlerini beğendiğini ve Sus Barbatus! üçlemesinin çizimlerini benimle yapmak istediğini söylemiş olduğinde natürel ki onunla çalışmayı hayli istedim. Ben de aslında biraz köy ömrünü bilen bir beşerim, dedemle birlikte epey hoş vakit geçirmiştim geçmişte. Hatta kimi çizimlerde neredeyse dedemi çizdiğim desenlerim yer alıyor kitapta. Romanı okuduğumda da Faruk’un dünyası beni o günlere götürdü ve çizerken de daima aslında oradan beslendim. Hem oradan tıpkı vakitte doğal ki Faruk’un dünyasından.”
Okuyanlar hatırlayacaktır, “Sus Barbatus!” üçlemesinin birinci kitabı, çetin kış şartlarında geçen ürkünç olaylarla ilerliyordu. 2018’de yayımlanan roman, tıpkı yıl Orhan Kemal Roman Armağanı ile Cevdet Kudret Roman Ödülü’nü almıştı. Üçlemenin kısa mühlet evvel yayımlanan ikinci kitabı “Sus Barbatus! 2”de ise bahar mevsimi bütün görkemiyle gözler önüne seriliyor. Art planı oluşturan siyasal olaylar güzelce belirginleşerek sürat kazanıyor. Son kitapta mevsim yaza dönüyor ve üçleme 12 Eylül darbesiyle sona eriyor.
Stant 27 Şubat’a kadar sürecek, akabinde Ankara’daki Tosca Galeri’de bu kere başkentli sanatseverlerle buluşacak.
Okumaya devam et...
Stantta Faruk Duman ve Selin Saygılı’nın çizimleri karşılıyor ziyaretçileri. Birinci kısımdaki siyah beyaz çizimler Selin Saygılı’ya, art kısımdaki renkli pastel fotoğraflarsa Faruk Duman’a ilişkin. Girişte bir de vitrinli bir masa var, ortasında Duman’ın elyazmalarının ve çizimlerinin yer aldığı defterler duruyor. Tüm bunları merak edip Faruk Duman’a soruyoruz; yazarken bir yandan daima çizer miydiniz diye…
“Evet” diyor Duman ve sürdürüyor: “örneğin bir romana başlıyorum diyelim, yazı defterlerim var fakat yanında kesinlikle küçüklü büyüklü çizim defterlerim de olur. Çantama koyarım ya da en berbat, yazmıyorsam da, canım yalnızca çizmek istiyorsa kucağıma defterimi alırım sinema izlerken çizim yaparım; öteden beri alışkanlığımdır. Kara kalem sıklıkla, lakin şu son birkaç yıldır onları pastele taşımaya başladım, pasteller yaptım.”
Selin Saygılı’nın kara kalem çizimleriyle Duman’ın renkli pastel çalışmaları farklı bir tezat oluşturuyor. Duman renklerle alakasını şu biçimde anlatıyor:
“Pastel fotoğraflarda çizimden epeyce o yan yana gelen renklerin yarattığı his kıymetli benim için. Yoksa orada bir at olmuş, domuz olmuş, ondan fazla o iki rengin uyumu… ötürüsıyla bana bir göz lezzeti sunuyor o fotoğraflar lakin bu iki renk bir ortaya geldiği vakit oluyor; tek bir renkle ya da rastgele iki renkle değil de benim seçtiğim, aradığım renkler ortasında o denli oluyor. Ben ondan, yani rengin verdiği lezzetten coşku duyuyorum. Fotoğraf izlerken de, fotoğraf kitaplarını karıştırırken de, fazlaca büyük tat alırım. Ben uzun yıllar Bilkent’in sanat kütüphanesinde çalıştım ve orada fazlaca varlıklı bir sanat kitapları koleksiyonu vardır, sabah akşam o kitapları karıştırırdım. Fotoğraf bakmaya bayılırım, aslına bakarsanız bir de fotoğraf haberlerinin, fotoğrafla ilgili makalelerin arşivini yapıyordum, ötürüsıyla bu biçimdedan kalma bir ilgim var.”
Duman’ın çizimleri yazdıklarıyla belirli bir parallelik ortasında, bunu hem stanttaki fotoğraflardan, tıpkı vakitte defterlerdeki eskizlerden anlıyoruz.
“Tabii, ben aslında bütün o çizimleri yazının bir yan eseri olarak görüyorum, yoksa fotoğraf olarak değil de… Yazımın defter kenarına yapılmış kanılar diyelim, görsel niyetler.”
Standın öyküsünü stanttaki (ve doğal ki Yapı Kredi Yayınları tarafınca basılan Sus Barbatus! üçlemesindeki) kara kalem çizimleri yapan Selin Saygılı’dan dinliyoruz bir de…
“Sergidilk evvel kitaplarla başladı elbette işbirliğimiz” diyor Saygılı ve ekliyor: “Faruk Duman benim çizimlerini beğendiğini ve Sus Barbatus! üçlemesinin çizimlerini benimle yapmak istediğini söylemiş olduğinde natürel ki onunla çalışmayı hayli istedim. Ben de aslında biraz köy ömrünü bilen bir beşerim, dedemle birlikte epey hoş vakit geçirmiştim geçmişte. Hatta kimi çizimlerde neredeyse dedemi çizdiğim desenlerim yer alıyor kitapta. Romanı okuduğumda da Faruk’un dünyası beni o günlere götürdü ve çizerken de daima aslında oradan beslendim. Hem oradan tıpkı vakitte doğal ki Faruk’un dünyasından.”
Okuyanlar hatırlayacaktır, “Sus Barbatus!” üçlemesinin birinci kitabı, çetin kış şartlarında geçen ürkünç olaylarla ilerliyordu. 2018’de yayımlanan roman, tıpkı yıl Orhan Kemal Roman Armağanı ile Cevdet Kudret Roman Ödülü’nü almıştı. Üçlemenin kısa mühlet evvel yayımlanan ikinci kitabı “Sus Barbatus! 2”de ise bahar mevsimi bütün görkemiyle gözler önüne seriliyor. Art planı oluşturan siyasal olaylar güzelce belirginleşerek sürat kazanıyor. Son kitapta mevsim yaza dönüyor ve üçleme 12 Eylül darbesiyle sona eriyor.
Stant 27 Şubat’a kadar sürecek, akabinde Ankara’daki Tosca Galeri’de bu kere başkentli sanatseverlerle buluşacak.
Okumaya devam et...