celikci
Yeni Üye
Ana akım Amerikan sinemasının artan yükü, toplamda 500 sinema hududunu aşan seçkileri ve kırmızı halılarda uzunluk gösteren onlarca Hollywood yıldızıyla, renkli, devasa bir alışveriş merkezi olup çıkmıştı…
Kuşkusuz pandemi periyodunun de sayesinde bu etiketten sıyrılmayı başaran Toronto Şenliği, Cameron Bailey’nin önderliğinde, köklerine, temelindeki sinefil öze gerçek yeni bir mutasyon yaşıyor. Lakin son derece pragmatik bir yaklaşımla, süratle değişen sinema dünyasının yeni üretim ve dağıtım şartlarına da rahatlıkla ahenk sağlayan bir esneklik ortasında…
Büyük platformlara karşı önyargılı rastgele bir tutum yok burada. Tam bilakis, geniş bir sinefil beğeni yelpazesi oluşturan bağımsız 21 şenlik seçicisi, en mütevazı sanat sinemalarıyla, dev bütçeli üretimler içinde rastgele bir ayrımcılığa katiyetle gitmiyor…
Bu uygulama, platformun anavatanı sayılan ve önemli bir abone ağı bulunan Türkiye’de de umarız yakında gündeme gelir…
Pazar günü, 45. sefer verilen seyirci mükafatı “People Choice”u, Steven Spielberg’in uzun bir ortadan daha sonra gerçekleştirdiği “The Fabelmans” ile kazanmasıyla son bulan 47. Toronto Şenliği, aranan ve beklenen yapan sentezlere katkıda bulunmayı hedefleyen yapan bir yola girmiş üzere gözüküyor…
“KADIN HAKLARINA HASSAS OLMALIYIZ”
“Kar ve Ayı”nın halka açık birinci gösterimine, başrol oyuncusu Merve Dizdar ile bir arada katılan Selcen Ergun hayli keyifli. Toronto’ya gelir gelmez güzel bir sürprizle karşılaşıyor zira: 300 küsur kişilik salonun bütün biletleri öncesinden satılmış. Rastgele bir niçinle gelemeyen olduğunda, son dakika kuyruğunda bekleyenlere çabucak bir daha satılıyor boş kalan o koltuklar…
Merve Dizdar
Sıcak, içten alkışlarla sonuçlanan bu halk seansından iki gün daha sonra, Selcen Ergun’la sohbet ediyoruz.
Selcen Ergun
– Mecburi hizmetini yapmak için, Anadolu’nun yüksek dağlar içinde bulunan bir bölgesinde, kışın yolları kapanan küçük bir kasabaya gelen genç hemşirenin yaşadıklarına ve kasaba sakinleriyle içindeki ilgilere eğilen “Kar ve Ayı”nın senaryosu nasıl oluştu? Gerçek bir hadiseden esinlenerek mi kaleme aldınız?
– Hayır tümüyle kendi başımda, yavaş yavaş gelişti hikaye. Senaryoyu ondan sonrasında, Yeşim Aslan’la bir arada evreli olarak kaleme aldık; üzerinde tekrar yine düşünüp, yer yer değiştirip geliştirdik.
Önce üç ana karakterden yola çıkmıştık, daha sonra yalnızca genç hemşireye yoğunlaştık.
2018’de, İstanbul Sinema Festivali’ne koşut olarak gerçekleşen “Köprüde Buluşmalar”da projemiz önemli bir heyet tarafınca birinci seçilince, “Kar ve Ayı”nın uluslarası boyuta ulaşma potansiyeli olduğunu görmek bizi umutlandırdı. Akabinde, başta Berlin olmak üzere, kıymetli Avrupa şenliklerindeki atölye çalışmalarına katıldık ; Alman ve Sırp ortak üretimciler bulduktan daha sonra da Eurimages fonunun takviyesini aldık…
Aslında, 2010 yılından bu yana kurmaca uzun sinemalar yapmayı aklıma koymuştum. Reha Erdem’in iki sinemasında [“Hayat Var” (2008) ve “Kosmos” (2009)] asistanlık yaptım. Akabinde reklam sinemaları de çektim. Bu ortada, hem Türkiye’de birebir vakitte yabancı şenliklerde belli bir ses getiren iki kısa sinema gerçekleştirmiştim. [“Güneşli Bir Gün” (2011) ve “Karşılaşma” (2006)]
temalı birinci uzun sinema projem olan “Kar ve Ayı” üzerine 2017 yılından itibaren çalışmaya başladım. Başımdaki kurmaca öykü ruhuma, hislerime, fikirlerime, anlatmak ve duyumsatmak istediklerim epeyce uygundu. Senaryo, bu niçinle yaşanmışlık duygusu verse bile, gerçek bir kıssadan yola çıkmıyor; rastgele bir otobiyografik boyutu da yok…
KORKULARI YENMEK…
– Sinemanın rastgele bir bildiri vermek üzere bir telaşı da yok galiba. Lakin, bu biçimde bir niyeti olan kimi izleyiciler, aslında biroldukça bildiriyle karşı karşıya gelmeyecekler mi?
-Doğru. Genel tarifiyle ileti veren angaje bir sinema değil “Kar ve Ayı”. Fakat, bununla birlikte birfazlaca kaygısı olan, farklı aktüel hususları gündeme getiren, seyircisini kendine sorular yöneltmeye davet eden bir sinema. Örneğin, kendi kendini tanımak, kimlik oluşturmak, bağımsızlığına sahip çıkmak, endişelerini yenmek, diğerlerini kolay kolay yargılama dürtüsüne yenik düşmek, hayali düşmanlar yaratmak, kendi reaksiyonlarımızı sorgulamak yerine karşımızdakilerin davranışlarına odaklanmak üzere bir dizi yan mevzu ve soru işareti içeriyor natürel…
Yoğun kar yağışı niçiniyle yolları kapanıp etrafla bağları kesilince, kendi küçük dünyası içine düzgünce sıkışıp kalan kasaba mikrokozmunda, bütün çelişkiler doğal olarak daha bariz ve derin oluyor.
Ayrıca, klâsik ömür bedellerinin biçimlendirdiği toplumlarda hanımın yeri ve maruz kaldığı baskılar da sorgulanıyor…
Yönetmen Selcen Ergun ile, sinemasını seçen Dorota Lech’in buluştukları en temel ileti şu: Bayan haklarına hassas olmalıyız!…
Okumaya devam et...
Kuşkusuz pandemi periyodunun de sayesinde bu etiketten sıyrılmayı başaran Toronto Şenliği, Cameron Bailey’nin önderliğinde, köklerine, temelindeki sinefil öze gerçek yeni bir mutasyon yaşıyor. Lakin son derece pragmatik bir yaklaşımla, süratle değişen sinema dünyasının yeni üretim ve dağıtım şartlarına da rahatlıkla ahenk sağlayan bir esneklik ortasında…
Büyük platformlara karşı önyargılı rastgele bir tutum yok burada. Tam bilakis, geniş bir sinefil beğeni yelpazesi oluşturan bağımsız 21 şenlik seçicisi, en mütevazı sanat sinemalarıyla, dev bütçeli üretimler içinde rastgele bir ayrımcılığa katiyetle gitmiyor…
Bu uygulama, platformun anavatanı sayılan ve önemli bir abone ağı bulunan Türkiye’de de umarız yakında gündeme gelir…
Pazar günü, 45. sefer verilen seyirci mükafatı “People Choice”u, Steven Spielberg’in uzun bir ortadan daha sonra gerçekleştirdiği “The Fabelmans” ile kazanmasıyla son bulan 47. Toronto Şenliği, aranan ve beklenen yapan sentezlere katkıda bulunmayı hedefleyen yapan bir yola girmiş üzere gözüküyor…
“KADIN HAKLARINA HASSAS OLMALIYIZ”
“Kar ve Ayı”nın halka açık birinci gösterimine, başrol oyuncusu Merve Dizdar ile bir arada katılan Selcen Ergun hayli keyifli. Toronto’ya gelir gelmez güzel bir sürprizle karşılaşıyor zira: 300 küsur kişilik salonun bütün biletleri öncesinden satılmış. Rastgele bir niçinle gelemeyen olduğunda, son dakika kuyruğunda bekleyenlere çabucak bir daha satılıyor boş kalan o koltuklar…
Merve Dizdar
Sıcak, içten alkışlarla sonuçlanan bu halk seansından iki gün daha sonra, Selcen Ergun’la sohbet ediyoruz.
Selcen Ergun
– Mecburi hizmetini yapmak için, Anadolu’nun yüksek dağlar içinde bulunan bir bölgesinde, kışın yolları kapanan küçük bir kasabaya gelen genç hemşirenin yaşadıklarına ve kasaba sakinleriyle içindeki ilgilere eğilen “Kar ve Ayı”nın senaryosu nasıl oluştu? Gerçek bir hadiseden esinlenerek mi kaleme aldınız?
– Hayır tümüyle kendi başımda, yavaş yavaş gelişti hikaye. Senaryoyu ondan sonrasında, Yeşim Aslan’la bir arada evreli olarak kaleme aldık; üzerinde tekrar yine düşünüp, yer yer değiştirip geliştirdik.
Önce üç ana karakterden yola çıkmıştık, daha sonra yalnızca genç hemşireye yoğunlaştık.
2018’de, İstanbul Sinema Festivali’ne koşut olarak gerçekleşen “Köprüde Buluşmalar”da projemiz önemli bir heyet tarafınca birinci seçilince, “Kar ve Ayı”nın uluslarası boyuta ulaşma potansiyeli olduğunu görmek bizi umutlandırdı. Akabinde, başta Berlin olmak üzere, kıymetli Avrupa şenliklerindeki atölye çalışmalarına katıldık ; Alman ve Sırp ortak üretimciler bulduktan daha sonra da Eurimages fonunun takviyesini aldık…
Aslında, 2010 yılından bu yana kurmaca uzun sinemalar yapmayı aklıma koymuştum. Reha Erdem’in iki sinemasında [“Hayat Var” (2008) ve “Kosmos” (2009)] asistanlık yaptım. Akabinde reklam sinemaları de çektim. Bu ortada, hem Türkiye’de birebir vakitte yabancı şenliklerde belli bir ses getiren iki kısa sinema gerçekleştirmiştim. [“Güneşli Bir Gün” (2011) ve “Karşılaşma” (2006)]
temalı birinci uzun sinema projem olan “Kar ve Ayı” üzerine 2017 yılından itibaren çalışmaya başladım. Başımdaki kurmaca öykü ruhuma, hislerime, fikirlerime, anlatmak ve duyumsatmak istediklerim epeyce uygundu. Senaryo, bu niçinle yaşanmışlık duygusu verse bile, gerçek bir kıssadan yola çıkmıyor; rastgele bir otobiyografik boyutu da yok…
KORKULARI YENMEK…
– Sinemanın rastgele bir bildiri vermek üzere bir telaşı da yok galiba. Lakin, bu biçimde bir niyeti olan kimi izleyiciler, aslında biroldukça bildiriyle karşı karşıya gelmeyecekler mi?
-Doğru. Genel tarifiyle ileti veren angaje bir sinema değil “Kar ve Ayı”. Fakat, bununla birlikte birfazlaca kaygısı olan, farklı aktüel hususları gündeme getiren, seyircisini kendine sorular yöneltmeye davet eden bir sinema. Örneğin, kendi kendini tanımak, kimlik oluşturmak, bağımsızlığına sahip çıkmak, endişelerini yenmek, diğerlerini kolay kolay yargılama dürtüsüne yenik düşmek, hayali düşmanlar yaratmak, kendi reaksiyonlarımızı sorgulamak yerine karşımızdakilerin davranışlarına odaklanmak üzere bir dizi yan mevzu ve soru işareti içeriyor natürel…
Yoğun kar yağışı niçiniyle yolları kapanıp etrafla bağları kesilince, kendi küçük dünyası içine düzgünce sıkışıp kalan kasaba mikrokozmunda, bütün çelişkiler doğal olarak daha bariz ve derin oluyor.
Ayrıca, klâsik ömür bedellerinin biçimlendirdiği toplumlarda hanımın yeri ve maruz kaldığı baskılar da sorgulanıyor…
Yönetmen Selcen Ergun ile, sinemasını seçen Dorota Lech’in buluştukları en temel ileti şu: Bayan haklarına hassas olmalıyız!…
Okumaya devam et...