celikci
Yeni Üye
Cumartesi akşamı Lido adasında verilen mükafatlar, insan ve dünya gerçeklerine odaklanan sorumlu sanat sinemasının giderek ehemmiyet kazandığının yeni bir ispatı.
Bu bağlamda, Toronto ile Venedik şenlikleri içindeki rekabetin de, pandemi devrinin katalizör tesiriyle hızlanarak son bulduğu gözlemleniyor.
Son iki yıl boyunca, uzaklıklı ve maskeli de olsa duraksamadan süregelen La Mostra’nın, Hollywood ile bağlarını güçlendirdiği, ötürüsıyla bu rekabetten galip çıktığı söylenebilir. Bu ortada köklerindeki sinefil boyuta bir daha odaklanan Toronto Festivali’nin, Kuzey Amerika sinemasının en büyük AVM’si etiketinden sıyrılarak, mahallî sinemasever seyirciye bir daha odaklandığı gözden kaçmıyor.
Sonuçta, Amerikan sinemasının Oscar adayları bu yıl Venedik’ten Toronto’ya gelmekten vazgeçtikleri üzere, Lido adasında da beklediklerini bulamıyorlar… Altın Aslan, gerçi Amerikan üretimi ancak, gerçeğin sineması çeşidinde angaje bir belgesel sinemaya veriliyor. Edward Snowden üzerine odaklanan “Citizenfour”(2014) ile belgesel kolunda kazandığı Oscar ödülüyle tanınan Amerikalı bayan direktör Laura Poitras (Boston, 1964), gerçeğin sineması örneği olan “All the Beauty and the Bloodshed” ile sivil toplum kuruluşlarının giderek artan değerine de dikkat çekiyor. Uyuşturucu içeren ağrı kesici ilaçlarıyla Amerika’da 500 bin kişinin vefatından sorumlu olan firmanın sahibi varlıklı Sackler ailesine karşı verilen ve kazanılan uzun soluklu savaş, biçimsel yenilikler peşinde olmayan klasik belgesel lisanıyla anlatılıyor. Bu hareketin öncüsü New York sanat etraflarında fotoğraflarıyla tanınan Nan Goldin’dir (1953). Bin bir zorluğa ve pürüze rağmen elde edilen muvaffakiyetin en kıymetli simgesi, MoMA ve Guggenheim üzere ünlü müzelere yüklü bağışlarda bulunarak isimlerini aklamaya çalışan bu varlıklı ailenin, kelam konusu müzelerde yer alan bağışçı levhalarının sökülmesi olur.
Ödüllerin ikinci sırasında da belgesel sinemalarıyla tanınan bir direktör var. Fransız bayan belgeselci Alice Diop, gerçek bir hadiseden serbestçe esinlenerek kendi çocuğunu öldüren bir hanımın hikayesini anlatıyor bu kere. “Saint Omer” isimli bu birinci temalı sinemasıyla, en güzel birinci sinemaları pahalandıran heyetin verdiği Birinci Sinema Altın Aslan’ını da kazanan Alice Diop, Fransız bayan direktörlerin Venedik’te iki yıldan bu yana Fransız kazandıkları başarılara kıymetli bir yeni sayfa eklemiş oluyor.
Venedik ana seçkisinde yarışan 23 sinemanın, bu yıl yalnızca dördü Toronto kataloğunda yer almakta fakat, ortalarında hem Laura Poitras ile Alice Diop’un birebir vakitte heyet özel mükafatı kazanan İranlı tutuklu direktör Jafar Panahi’nin sinemaları bulunuyor.
VENEDİK SİNEMA ŞENLİK ÖDÜLLERİ
Bu bağlamda, Toronto ile Venedik şenlikleri içindeki rekabetin de, pandemi devrinin katalizör tesiriyle hızlanarak son bulduğu gözlemleniyor.
Son iki yıl boyunca, uzaklıklı ve maskeli de olsa duraksamadan süregelen La Mostra’nın, Hollywood ile bağlarını güçlendirdiği, ötürüsıyla bu rekabetten galip çıktığı söylenebilir. Bu ortada köklerindeki sinefil boyuta bir daha odaklanan Toronto Festivali’nin, Kuzey Amerika sinemasının en büyük AVM’si etiketinden sıyrılarak, mahallî sinemasever seyirciye bir daha odaklandığı gözden kaçmıyor.
Sonuçta, Amerikan sinemasının Oscar adayları bu yıl Venedik’ten Toronto’ya gelmekten vazgeçtikleri üzere, Lido adasında da beklediklerini bulamıyorlar… Altın Aslan, gerçi Amerikan üretimi ancak, gerçeğin sineması çeşidinde angaje bir belgesel sinemaya veriliyor. Edward Snowden üzerine odaklanan “Citizenfour”(2014) ile belgesel kolunda kazandığı Oscar ödülüyle tanınan Amerikalı bayan direktör Laura Poitras (Boston, 1964), gerçeğin sineması örneği olan “All the Beauty and the Bloodshed” ile sivil toplum kuruluşlarının giderek artan değerine de dikkat çekiyor. Uyuşturucu içeren ağrı kesici ilaçlarıyla Amerika’da 500 bin kişinin vefatından sorumlu olan firmanın sahibi varlıklı Sackler ailesine karşı verilen ve kazanılan uzun soluklu savaş, biçimsel yenilikler peşinde olmayan klasik belgesel lisanıyla anlatılıyor. Bu hareketin öncüsü New York sanat etraflarında fotoğraflarıyla tanınan Nan Goldin’dir (1953). Bin bir zorluğa ve pürüze rağmen elde edilen muvaffakiyetin en kıymetli simgesi, MoMA ve Guggenheim üzere ünlü müzelere yüklü bağışlarda bulunarak isimlerini aklamaya çalışan bu varlıklı ailenin, kelam konusu müzelerde yer alan bağışçı levhalarının sökülmesi olur.
Ödüllerin ikinci sırasında da belgesel sinemalarıyla tanınan bir direktör var. Fransız bayan belgeselci Alice Diop, gerçek bir hadiseden serbestçe esinlenerek kendi çocuğunu öldüren bir hanımın hikayesini anlatıyor bu kere. “Saint Omer” isimli bu birinci temalı sinemasıyla, en güzel birinci sinemaları pahalandıran heyetin verdiği Birinci Sinema Altın Aslan’ını da kazanan Alice Diop, Fransız bayan direktörlerin Venedik’te iki yıldan bu yana Fransız kazandıkları başarılara kıymetli bir yeni sayfa eklemiş oluyor.
Venedik ana seçkisinde yarışan 23 sinemanın, bu yıl yalnızca dördü Toronto kataloğunda yer almakta fakat, ortalarında hem Laura Poitras ile Alice Diop’un birebir vakitte heyet özel mükafatı kazanan İranlı tutuklu direktör Jafar Panahi’nin sinemaları bulunuyor.
VENEDİK SİNEMA ŞENLİK ÖDÜLLERİ
- Altın Aslan: All the Beauty and the Bloodshed, Laura Poitras
- Jüri Büyük Mükafatı: Saint Omer, Alice Diop
- En Güzel Direktör: Bones and All, Luca Guadagnino
- Jüri Özel Mükafatı: No Bears, Jafar Panahi
- En Uygun Senaryo: The Banshees of Inisherin, Martin McDonagh
- En Yeterli Bayan Oyuncu: Tár, Cate Blanchett
- En Uygun Erkek Oyuncu: The Banshees of Inisherin, Colin Farrell
- En Âlâ Genç Oyuncu: Bones and All, Taylor Russell