celikci
Yeni Üye
Kovacs (tam ismiyle Sharon Kovacs) birinci dinleyişte sizi kavrayan o özel seslerden birine sahip. Güya öbür bir vakitten gelen, geçmişin o uzak lakin büyülü tınısını taşıyan müzikleri var. En son “Fragile” isimli single’ını yayınlayan sanatçı şu günlerde Türkiye’de 3 konser vermeye hazırlanıyor.
31 Ağustos’ta Antalya Aspendos Açıkhava Tiyatrosu’nda, 1 Eylül’de Ankara Cer Modern’de ve 3 Eylül’de İstanbul Maslak Uniq’de sahne alacak Kovacs ile uzaktan bir söyleşi yaptık.
Bağımsız sanatkarların yollarından şaşmamalarını söyleyen Kovacs son albümünün kayıtları için bir ortaya geldiği İstanbul Strings ile olan çalışmasını ve Fuat Güner ile olan dostluğunu da anlattı.
– Türkiye’de daha evvel de konserler verdiniz. Nasıl izlenimler edindiniz bu konserlerde?
Türkiye’ye bir epey kere geldim ve epey hayli sevdim. Babylon, Garage ve Güçlü üzere büyük-küçük bir epey farklı yerde ve şenliklerde konserler verdim. Artık Türkiye’nin farklı kentlerine de geleceğim; bunun için hayli heyecanlıyım zira daha evvel yalnızca Istanbul’a gelmiştim. İzmir ve öbür kentler ile ilgili epeyce hoş şeyler duydum; o yüzden Istanbul haricindeki kentleri de görmek istiyorum. Bu yüzden çok heyecanlıyım.
– Bu kere 3 konser için Türkiye’ye geliyorsunuz ve bu konserlerin biri de Aspendos’taki devasa antik tiyatro. bu biçimde bir yerde sahneye çıkmak nasıl bir his yaratıyor sizde?
Aspendos’ta sahne almak, o denli bir atmosferde konser vermek ve yeni müziğimi orada söylemek eminim büyüleyici olacak. Sabırsızlıkla bekliyorum.
– Sesiniz ve biçiminiz Amy Winehouse, Billie Holiday üzere puslu, gölgeli, isyankar sesleri getiriyor akla. İsminizin onlarla bir arada anılması nasıl bir his sizce?
Bu büyük bir iltifat. Umarım hala tarz olarak yalnızca Sharon Kovacs’ımdır. Zira Dünya’da herkesten tek bir tane var ve en yeterlisi kendiniz olabilmek. Ama tabi ki temelim eski müziklerden geliyor. Ve eski müziklerde fazlaca daha fazla dürüstlük ve kırılganlık olduğunu düşünüyorum. Ve ben bunu seviyorum. Ve o sesler hayli hoş, özel kimlikleri var… bu epey hoş bir şey.
– Sinead O’Connor’dan beri ‘shaven head’in (kazıtılmış kafa) bu kadar yakıştığı bir bayan müzikçi görmemiştik. niye kazıdınız saçlarınızı, özel bir sebebi, kıssası var mı?
– İstanbul Strings ile yolunuz nasıl kesişti ve bir arada nasıl bir çalışma yürüttünüz?
Bu epey komik bir kıssa. Albümümde onlarla bir epey müzik kaydettim. Yeni müziğim da Türkiye’ye gelmeden hemilk evvel 26 Ağustos’ta çıktı. Bu müzikten dolayı hayli memnunum. Nasıl tanıştığımıza gelince, bir kaç sene evvel Fuat Güner ile bir röportaj yapmıştık. Hollanda’nın Eindhoven kentindeki konutuma gelmişti. daha sonra arkadaş olduk. sonrasındasında bir telefon görüşmemizde bana bir arada bir müzik yapmak istediğini söylemiş oldu, albümü için. Bunu memnunlukla kabul ettim, bence fazlaca âlâ bir müzisyen.
Ona kendi albümüm için birtakım kayıtlar yapmam gerektiğini ve tahminen İstanbul’da bunları da yapabileceğimi söylemiş oldum ve prodüktörümle birlikte İstanbul’a gittik. İstanbul’da 2 hafta kadar kaldım, kayıtlar yaptım. daha sonra Fuat’a kayıtlarda yaylılar da kullanmak istediğimi söylemiş oldum ve o da bana Istanbul Strings’ten bahsetti, bana kimi kayıtlarını dinletti. Evet dedim istiyorum! Çabucak stüdyoya girdik. Çok süratliydiler, 1 günde kayıdı tamamladılar. Kayıt evresindeki en hoş vakit içinderdan bir tanesiydi.
– Müzik haricinde sanatsal üretimleriniz de var. Bunlardan bahseder misiniz, sanat nasıl bir söz alanı sizin için?
zaten çok büyük… Bu 3 sene boyunca, pandamı sırasında yani, radarda kayboldum ve her şeyi organize etmeye çalıştım. Vizyonumdan uzaklaştım. Majör bir firma ile çalısıyorsanız, her vakit en düzgünü olmak zorundasınız, sorumluluğunuz epeyce fazla oluyor. bu biçimde olduğunda kimi şeylerden uzaklaşıyorsunuz. Bunu farkettiğimde hayallerime hakikat da gitmem gerektiğini anımsadım.
İletmek istediğim iletinin tam benim istediğim üzere olmadığını anladım ve farklı arayışlara, sanata yöneldim. Artık bağımsız olarak kendi sanat yapıtlarımı, görüntülerimi üretmeye başladım. İnsanlara yanlışsız biçimde ulaşmanın en gerçek yollarından bir olduğunu düşünüyorum bunun. İnsanlara yalnızca zihnimdeki en düzgün kıssayı iletmek istiyorum.
– “Güzel bir gün” nasıl bir şeydir sizin için? Kendinizi ne yaparken güzel hissedersiniz?
Bir orkestra ile birlikte müzik yapmak beni özgür hissettiriyor. Müzik, arkadaşlar, fotoğraf yapmak benim için memnun ve hoş bir günün tanımıdır diyebilirim. Geri kalan her şey dikkatimi dağıtıyor.
– Müzik benim için terapi demişsiniz bir yerde… Pekala ya tekila?
kimi vakit tekila da bir terapi benim için, doğru… O şarkıyı pandemi sırasında yazdım, iç arayışlarımın başladığı günlerde… Yeni albümüm de büyük ölçüde daima bu arayışlarla ilgili. Birinci vakit içinder tüm konserler iptal edildiğinde artık ne yapacağım diye düşünmeye başladım. O sıkıntı vakit içinderda kaçmak istiyor insan, makûs hislerden, endişelerden… “Tekila” müziği da biraz onu anlatıyor. aslına bakarsanız daha sonrasında da terapiye başladım. “Tekila” biroldukçaları için kaygılarından uzaklaşmanın bir sembolü oldu diyebilirim. “Tekila”yı yazarken Portekiz’deydim ve oldukcaça Fado dinledim. Fado da bence sarhoşluk içeren, kaybetmeyi anlatan bir müzik tipi, oldukcaça pişmanlık var ortasında.
– Kendi özgün sesini ve usulünü korumak isteyen sanatkarlar bugünün müzik kesiminde nasıl ayakta durabilirler, siz nasıl yapıyorsunuz?
Dürüst konuşmak gerekirse fazlaca kolay değil bu söylemiş olduğiniz. Şu sıralar müzik bölümünde biroldukça şey değişiyor. Evvelce bir şeyleri geliştirmek için epeyce fazla para harcanırdı fakat artık internet var ve kendinizi geliştirmeniz daha kolay, toplumsal medyayla olsun öteki yollarla, başlamak daha kolay. Benim üzere anaakım müziğin haricinde kalan sanatkarlar için birtakım zorluklar var şüphesiz. Şu sıralar müzik sanayisinden neyin daha hayli sattığına bakılıyor ve bağımsız, genç sanatkarlar eskisine nazaran daha az para kazanıyor. Benim tavsiyem kendi bildiğiniz müziği yapın ve size inanan birilerini bulun.
normal olarak büyük plak şirketleriyle çalışmak güzel bir şey, hayli düzgün para var orada ancak kimi vakit yaratıcılık manasında fazlaca da güzel olmuyor bu, zira yaratıcılık satın alınabilecek bir şey değil. Öteki türlü gelen bir şey yaratıcılık, hiçlikten geliyor belki… Sonuçta fazlaca tanınan olduğunuzda büyük şirketler sizi kapıyorlar ancak değilseniz epeyce zorlaşabiliyor iş. Yani bağımsız başlayıp, hakikat ortakları ve düzgün dağıtımcıları bulmak en düzgünü. Gerekirse bankadan ya da amcanızdan falan borç alarak da başlayabilirsiniz. Toplumsal medyanız da kuvvetliyse birtakım şeyleri başlatmak mümkün artık günümüzde.
Okumaya devam et...
31 Ağustos’ta Antalya Aspendos Açıkhava Tiyatrosu’nda, 1 Eylül’de Ankara Cer Modern’de ve 3 Eylül’de İstanbul Maslak Uniq’de sahne alacak Kovacs ile uzaktan bir söyleşi yaptık.
Bağımsız sanatkarların yollarından şaşmamalarını söyleyen Kovacs son albümünün kayıtları için bir ortaya geldiği İstanbul Strings ile olan çalışmasını ve Fuat Güner ile olan dostluğunu da anlattı.
– Türkiye’de daha evvel de konserler verdiniz. Nasıl izlenimler edindiniz bu konserlerde?
Türkiye’ye bir epey kere geldim ve epey hayli sevdim. Babylon, Garage ve Güçlü üzere büyük-küçük bir epey farklı yerde ve şenliklerde konserler verdim. Artık Türkiye’nin farklı kentlerine de geleceğim; bunun için hayli heyecanlıyım zira daha evvel yalnızca Istanbul’a gelmiştim. İzmir ve öbür kentler ile ilgili epeyce hoş şeyler duydum; o yüzden Istanbul haricindeki kentleri de görmek istiyorum. Bu yüzden çok heyecanlıyım.
– Bu kere 3 konser için Türkiye’ye geliyorsunuz ve bu konserlerin biri de Aspendos’taki devasa antik tiyatro. bu biçimde bir yerde sahneye çıkmak nasıl bir his yaratıyor sizde?
Aspendos’ta sahne almak, o denli bir atmosferde konser vermek ve yeni müziğimi orada söylemek eminim büyüleyici olacak. Sabırsızlıkla bekliyorum.
– Sesiniz ve biçiminiz Amy Winehouse, Billie Holiday üzere puslu, gölgeli, isyankar sesleri getiriyor akla. İsminizin onlarla bir arada anılması nasıl bir his sizce?
Bu büyük bir iltifat. Umarım hala tarz olarak yalnızca Sharon Kovacs’ımdır. Zira Dünya’da herkesten tek bir tane var ve en yeterlisi kendiniz olabilmek. Ama tabi ki temelim eski müziklerden geliyor. Ve eski müziklerde fazlaca daha fazla dürüstlük ve kırılganlık olduğunu düşünüyorum. Ve ben bunu seviyorum. Ve o sesler hayli hoş, özel kimlikleri var… bu epey hoş bir şey.
– Sinead O’Connor’dan beri ‘shaven head’in (kazıtılmış kafa) bu kadar yakıştığı bir bayan müzikçi görmemiştik. niye kazıdınız saçlarınızı, özel bir sebebi, kıssası var mı?
– İstanbul Strings ile yolunuz nasıl kesişti ve bir arada nasıl bir çalışma yürüttünüz?
Bu epey komik bir kıssa. Albümümde onlarla bir epey müzik kaydettim. Yeni müziğim da Türkiye’ye gelmeden hemilk evvel 26 Ağustos’ta çıktı. Bu müzikten dolayı hayli memnunum. Nasıl tanıştığımıza gelince, bir kaç sene evvel Fuat Güner ile bir röportaj yapmıştık. Hollanda’nın Eindhoven kentindeki konutuma gelmişti. daha sonra arkadaş olduk. sonrasındasında bir telefon görüşmemizde bana bir arada bir müzik yapmak istediğini söylemiş oldu, albümü için. Bunu memnunlukla kabul ettim, bence fazlaca âlâ bir müzisyen.
Ona kendi albümüm için birtakım kayıtlar yapmam gerektiğini ve tahminen İstanbul’da bunları da yapabileceğimi söylemiş oldum ve prodüktörümle birlikte İstanbul’a gittik. İstanbul’da 2 hafta kadar kaldım, kayıtlar yaptım. daha sonra Fuat’a kayıtlarda yaylılar da kullanmak istediğimi söylemiş oldum ve o da bana Istanbul Strings’ten bahsetti, bana kimi kayıtlarını dinletti. Evet dedim istiyorum! Çabucak stüdyoya girdik. Çok süratliydiler, 1 günde kayıdı tamamladılar. Kayıt evresindeki en hoş vakit içinderdan bir tanesiydi.
– Müzik haricinde sanatsal üretimleriniz de var. Bunlardan bahseder misiniz, sanat nasıl bir söz alanı sizin için?
zaten çok büyük… Bu 3 sene boyunca, pandamı sırasında yani, radarda kayboldum ve her şeyi organize etmeye çalıştım. Vizyonumdan uzaklaştım. Majör bir firma ile çalısıyorsanız, her vakit en düzgünü olmak zorundasınız, sorumluluğunuz epeyce fazla oluyor. bu biçimde olduğunda kimi şeylerden uzaklaşıyorsunuz. Bunu farkettiğimde hayallerime hakikat da gitmem gerektiğini anımsadım.
İletmek istediğim iletinin tam benim istediğim üzere olmadığını anladım ve farklı arayışlara, sanata yöneldim. Artık bağımsız olarak kendi sanat yapıtlarımı, görüntülerimi üretmeye başladım. İnsanlara yanlışsız biçimde ulaşmanın en gerçek yollarından bir olduğunu düşünüyorum bunun. İnsanlara yalnızca zihnimdeki en düzgün kıssayı iletmek istiyorum.
– “Güzel bir gün” nasıl bir şeydir sizin için? Kendinizi ne yaparken güzel hissedersiniz?
Bir orkestra ile birlikte müzik yapmak beni özgür hissettiriyor. Müzik, arkadaşlar, fotoğraf yapmak benim için memnun ve hoş bir günün tanımıdır diyebilirim. Geri kalan her şey dikkatimi dağıtıyor.
– Müzik benim için terapi demişsiniz bir yerde… Pekala ya tekila?
kimi vakit tekila da bir terapi benim için, doğru… O şarkıyı pandemi sırasında yazdım, iç arayışlarımın başladığı günlerde… Yeni albümüm de büyük ölçüde daima bu arayışlarla ilgili. Birinci vakit içinder tüm konserler iptal edildiğinde artık ne yapacağım diye düşünmeye başladım. O sıkıntı vakit içinderda kaçmak istiyor insan, makûs hislerden, endişelerden… “Tekila” müziği da biraz onu anlatıyor. aslına bakarsanız daha sonrasında da terapiye başladım. “Tekila” biroldukçaları için kaygılarından uzaklaşmanın bir sembolü oldu diyebilirim. “Tekila”yı yazarken Portekiz’deydim ve oldukcaça Fado dinledim. Fado da bence sarhoşluk içeren, kaybetmeyi anlatan bir müzik tipi, oldukcaça pişmanlık var ortasında.
– Kendi özgün sesini ve usulünü korumak isteyen sanatkarlar bugünün müzik kesiminde nasıl ayakta durabilirler, siz nasıl yapıyorsunuz?
Dürüst konuşmak gerekirse fazlaca kolay değil bu söylemiş olduğiniz. Şu sıralar müzik bölümünde biroldukça şey değişiyor. Evvelce bir şeyleri geliştirmek için epeyce fazla para harcanırdı fakat artık internet var ve kendinizi geliştirmeniz daha kolay, toplumsal medyayla olsun öteki yollarla, başlamak daha kolay. Benim üzere anaakım müziğin haricinde kalan sanatkarlar için birtakım zorluklar var şüphesiz. Şu sıralar müzik sanayisinden neyin daha hayli sattığına bakılıyor ve bağımsız, genç sanatkarlar eskisine nazaran daha az para kazanıyor. Benim tavsiyem kendi bildiğiniz müziği yapın ve size inanan birilerini bulun.
normal olarak büyük plak şirketleriyle çalışmak güzel bir şey, hayli düzgün para var orada ancak kimi vakit yaratıcılık manasında fazlaca da güzel olmuyor bu, zira yaratıcılık satın alınabilecek bir şey değil. Öteki türlü gelen bir şey yaratıcılık, hiçlikten geliyor belki… Sonuçta fazlaca tanınan olduğunuzda büyük şirketler sizi kapıyorlar ancak değilseniz epeyce zorlaşabiliyor iş. Yani bağımsız başlayıp, hakikat ortakları ve düzgün dağıtımcıları bulmak en düzgünü. Gerekirse bankadan ya da amcanızdan falan borç alarak da başlayabilirsiniz. Toplumsal medyanız da kuvvetliyse birtakım şeyleri başlatmak mümkün artık günümüzde.
Okumaya devam et...