dunyadan
Aktif Üye
Uygur Türkleri yaşadıkları azapları anlattı: Çinli gardiyanlar bizden epeyce nefret ediyorlardı
Nobel edebiyat mükafatı sahibi ve Yahudi soykırımından sağ kurtulan Elie Wiesel’in kurduğu ”Elie Wiesel İnsani Yardım Vakfı” Gülbahar Hatıvacı ile çevrimdışı bir konferans düzenledi. Doğu Türkistan sorununu bir sefer daha gündeme taşımak ve farkındalık yaratmak emeli ile düzenlenen çevrimdışı konferansta kendisine kızı Gülhumar Hatıvacı tercüman olarak eşlik etti.
Konferansa Çin Toplama kampında geçen ömrünü tüm detayları ile anlatan Çin/Nazi Kampı mağduru Gülbahar Hativaci,” 2,5 yıl tutuklu kaldığım Toplama Kampları benim ömrümün dönüm noktası olmuştur ve fikirlerimi büsbütün değiştirmiştir.” açıklamasında bulundu.
Elie Wiesel İnsan Yardım Lideri Elisha Weisel’in Moderatörlüğünde yapılan çevrimdışı konferansta Gülbahar Hatıvacı şunları söylemiş oldu:
‘ÇİN, BÜTÜN UYGURLAR ÇOK DİNCİ VE TERÖRCÜ OLARAK TOPTAN SUÇLUYOR’
Çin idaresi 01 Nisan 2017 tarihindeki “Aşırılık ve Terörcülerle Savaş” yasası ile Doğu Türkistan’da yaşayan bütün müslüman, Uygur, Kazak ve öteki Türkleri Çok Dinci ve Terörist olarak tanımladı ve onları toptan rejim düşmanı ve terörcü olarak damgaladı. Bu yasanın bir unsurunda Bu yasa yalnızca Uygur Özerk Bölgesinde geçerlidir diye yazıyor.
Bu şu demektir: Bu yasa bölgede yaşayan Etnik Çinli göçmenleri kapsamaz ve büsbütün yerli Türklere uygulanın demektir. Şu anda en az 1-3 milyon içinde Müslüman Türk Çinli işgalcilerinn ülke genelinde kurduğu yüzlerce Çin Toplama Kamplarında esir tutuluyorlar. Bu toplu tutuklamalar 1940’li senelerda Hitler’in Avrupa’da yaşayan Musevilere yönelik soykırım uygulamalarından daha sonraki en büyük haksız ve hukuksuz gözaltı hatası olarak tarihe geçmiştir. Bugün Doğu Türkistan’da tutuklanmak ve mahpusa ve Toplama kampına atılmak için bir insanın Türk olması kâfi bir münasebet ve sebeptir.
‘KAMPTA TUTUKLU BİR TEK ÇİNLİ YOKTU’
Çin işgal idaresi bütün Uygurları, Kazakları ve öteki Tüm asıllı müslüman halkları “Radikal İslamcılar- Terörcü Şüphelisi” olarak damgalıyor. Onların genç yaşlı kadın- erkek yahut başka özelliklerini hiç hesaba katmıyor ve onları kollektif olarak cezalandırmak hedefi ile bu Çin tipi toplama kamplarına hapsediyor. Bu kampların temel emeli Uygurların dini ve ulusal kimliklerinden arındırarak onları birer ”Cunghua/Çin Ulusu”‘na dönüştürmektedir. Kamplarda tutulanların tamamı Uygurlardı. Tek bir Çinliye rastlamadım.
Lakin, kamplardaki gardiyanlar, askerler, polisler ve öbür tüm bakılırsavliler büsbütün etnik Çinlilerdi. Kampta benim daha evvel tanıdığım kimi Uygur öğretmenlere de rastladım. Biz Uygurların binlerce yıllık kültür ve medeniyetimizi inkara zorluyor. Bizim bütün bunları kabul etmemiz elbette ki mümkün değildir. Çin ne yaparsa yapsın biz Uygurlar olarak kendi kimliğimizden asla kopmayacağız ve bu kıymetlerimizi müdafaaya ve yaşamaya devam edeceğiz. Ben kamp ömrümden daha sonra bizi lakin kendi kimliğimizin ayakta tutabileceği kanaatine vardım.”
‘HAYATIMDA ETNİK ÇİNLİ TEK DOSTUM OLMAMIŞTIR’
Moderatörün, kampta yahut evvelki hayatında Çinlilerden dost yahut arkadaşları olup olmadığı sorusunu şu biçimde yanıtlandırdı:
”elbet ki Çinliler de bizim üzere Tanrı’nın yarattığı bir insan. Fakat, Doğu Türkistan’a entografik asimilasyon maksadı ile getirilip yerleştirilen en göçmenler her hususta ÇKP’lı işgalcilerın en büyük destekçisidir. Adalet, eşitlik, hak ve hukuk üzere insanı konularda pek hassas değiller. Uygurların haklarının gasp edilerek kendilerine verilmesini basitçe kabul edebiliyorlar ve bunun kendileri için bir hak olarak görüyorlar. Benim çalıştığım vakit içinderda terfi, ödüllendirme yahut öbür konularda etnik Çinliler devamlı desteklenerek kollanıyordu.
Biz Uygurlara ilişkin her bir şeyler olumlu ayırımcılık yapılarak onlara veriliyordu. İş arkadaşım Çinlilere her ne kadar bir kin ve nefret doymuyor isem de onlarla arkadaş ve dost olmamız mümkün değildi. Ortamızda sürekli bu biçimdesi kesin uçurumlar vardı. Onlar yönetici yanı bizi ezenler biz ise yöneltilen yanı ezilenler olduğumuz için onlar kendilerini her bakımdan birden farklı ve üstün görüyordu. Ben Çinlilerden nefret etmiyorum ve düşman de görmüyorum. Fakat, hayatımda şimdiye kadar beni bir insan olarak seven kendisine dost olduğuna inanan Çinli bir tek dostumun olduğunu söyleyemem.
”GARDİYAN, ASKER VE POLİSLER UYGURLARA KARŞI DERİN BİR NEFRET VE KİN’LE DOLUYDU”
Toplama Kamplarında bakılırsavli Çinli asker, polis, gardiyan ve öbür tüm vazifelileri bizlere büyük bir düşmanlık ve kin ile ve fazlaca makûs biçimde muamele ediyorlardı. Onların biz Uygurlara karşı kin ve nefretini onların bizlere karşı kin dolu bakışlarından ve berbat muamelelerinden ve kin ve nefret dolu hallerinden kolaylıkla anlayabiliyorduk. hayatımda asla aklımdan çıkmayan olay şu idi: İşgalci ÇKP’nin bu insanlık kalıbından çıkmış acımasız ve yırtıcı azapçı infazcıları biz Uygurları büsbütün öldürerek yok etseler bile bundan tatmin olmayacak kadar derin nefreti anlayabiliyordum. Bunların biz Uygurlara karşı kin ve nefreti hiç aklımdan çıkmıyor.
Haber Sitelerinden Alıntı Yapılmıştır.
Nobel edebiyat mükafatı sahibi ve Yahudi soykırımından sağ kurtulan Elie Wiesel’in kurduğu ”Elie Wiesel İnsani Yardım Vakfı” Gülbahar Hatıvacı ile çevrimdışı bir konferans düzenledi. Doğu Türkistan sorununu bir sefer daha gündeme taşımak ve farkındalık yaratmak emeli ile düzenlenen çevrimdışı konferansta kendisine kızı Gülhumar Hatıvacı tercüman olarak eşlik etti.
Konferansa Çin Toplama kampında geçen ömrünü tüm detayları ile anlatan Çin/Nazi Kampı mağduru Gülbahar Hativaci,” 2,5 yıl tutuklu kaldığım Toplama Kampları benim ömrümün dönüm noktası olmuştur ve fikirlerimi büsbütün değiştirmiştir.” açıklamasında bulundu.
Elie Wiesel İnsan Yardım Lideri Elisha Weisel’in Moderatörlüğünde yapılan çevrimdışı konferansta Gülbahar Hatıvacı şunları söylemiş oldu:
‘ÇİN, BÜTÜN UYGURLAR ÇOK DİNCİ VE TERÖRCÜ OLARAK TOPTAN SUÇLUYOR’
Çin idaresi 01 Nisan 2017 tarihindeki “Aşırılık ve Terörcülerle Savaş” yasası ile Doğu Türkistan’da yaşayan bütün müslüman, Uygur, Kazak ve öteki Türkleri Çok Dinci ve Terörist olarak tanımladı ve onları toptan rejim düşmanı ve terörcü olarak damgaladı. Bu yasanın bir unsurunda Bu yasa yalnızca Uygur Özerk Bölgesinde geçerlidir diye yazıyor.
Bu şu demektir: Bu yasa bölgede yaşayan Etnik Çinli göçmenleri kapsamaz ve büsbütün yerli Türklere uygulanın demektir. Şu anda en az 1-3 milyon içinde Müslüman Türk Çinli işgalcilerinn ülke genelinde kurduğu yüzlerce Çin Toplama Kamplarında esir tutuluyorlar. Bu toplu tutuklamalar 1940’li senelerda Hitler’in Avrupa’da yaşayan Musevilere yönelik soykırım uygulamalarından daha sonraki en büyük haksız ve hukuksuz gözaltı hatası olarak tarihe geçmiştir. Bugün Doğu Türkistan’da tutuklanmak ve mahpusa ve Toplama kampına atılmak için bir insanın Türk olması kâfi bir münasebet ve sebeptir.
‘KAMPTA TUTUKLU BİR TEK ÇİNLİ YOKTU’
Çin işgal idaresi bütün Uygurları, Kazakları ve öteki Tüm asıllı müslüman halkları “Radikal İslamcılar- Terörcü Şüphelisi” olarak damgalıyor. Onların genç yaşlı kadın- erkek yahut başka özelliklerini hiç hesaba katmıyor ve onları kollektif olarak cezalandırmak hedefi ile bu Çin tipi toplama kamplarına hapsediyor. Bu kampların temel emeli Uygurların dini ve ulusal kimliklerinden arındırarak onları birer ”Cunghua/Çin Ulusu”‘na dönüştürmektedir. Kamplarda tutulanların tamamı Uygurlardı. Tek bir Çinliye rastlamadım.
Lakin, kamplardaki gardiyanlar, askerler, polisler ve öbür tüm bakılırsavliler büsbütün etnik Çinlilerdi. Kampta benim daha evvel tanıdığım kimi Uygur öğretmenlere de rastladım. Biz Uygurların binlerce yıllık kültür ve medeniyetimizi inkara zorluyor. Bizim bütün bunları kabul etmemiz elbette ki mümkün değildir. Çin ne yaparsa yapsın biz Uygurlar olarak kendi kimliğimizden asla kopmayacağız ve bu kıymetlerimizi müdafaaya ve yaşamaya devam edeceğiz. Ben kamp ömrümden daha sonra bizi lakin kendi kimliğimizin ayakta tutabileceği kanaatine vardım.”
‘HAYATIMDA ETNİK ÇİNLİ TEK DOSTUM OLMAMIŞTIR’
Moderatörün, kampta yahut evvelki hayatında Çinlilerden dost yahut arkadaşları olup olmadığı sorusunu şu biçimde yanıtlandırdı:
”elbet ki Çinliler de bizim üzere Tanrı’nın yarattığı bir insan. Fakat, Doğu Türkistan’a entografik asimilasyon maksadı ile getirilip yerleştirilen en göçmenler her hususta ÇKP’lı işgalcilerın en büyük destekçisidir. Adalet, eşitlik, hak ve hukuk üzere insanı konularda pek hassas değiller. Uygurların haklarının gasp edilerek kendilerine verilmesini basitçe kabul edebiliyorlar ve bunun kendileri için bir hak olarak görüyorlar. Benim çalıştığım vakit içinderda terfi, ödüllendirme yahut öbür konularda etnik Çinliler devamlı desteklenerek kollanıyordu.
Biz Uygurlara ilişkin her bir şeyler olumlu ayırımcılık yapılarak onlara veriliyordu. İş arkadaşım Çinlilere her ne kadar bir kin ve nefret doymuyor isem de onlarla arkadaş ve dost olmamız mümkün değildi. Ortamızda sürekli bu biçimdesi kesin uçurumlar vardı. Onlar yönetici yanı bizi ezenler biz ise yöneltilen yanı ezilenler olduğumuz için onlar kendilerini her bakımdan birden farklı ve üstün görüyordu. Ben Çinlilerden nefret etmiyorum ve düşman de görmüyorum. Fakat, hayatımda şimdiye kadar beni bir insan olarak seven kendisine dost olduğuna inanan Çinli bir tek dostumun olduğunu söyleyemem.
”GARDİYAN, ASKER VE POLİSLER UYGURLARA KARŞI DERİN BİR NEFRET VE KİN’LE DOLUYDU”
Toplama Kamplarında bakılırsavli Çinli asker, polis, gardiyan ve öbür tüm vazifelileri bizlere büyük bir düşmanlık ve kin ile ve fazlaca makûs biçimde muamele ediyorlardı. Onların biz Uygurlara karşı kin ve nefretini onların bizlere karşı kin dolu bakışlarından ve berbat muamelelerinden ve kin ve nefret dolu hallerinden kolaylıkla anlayabiliyorduk. hayatımda asla aklımdan çıkmayan olay şu idi: İşgalci ÇKP’nin bu insanlık kalıbından çıkmış acımasız ve yırtıcı azapçı infazcıları biz Uygurları büsbütün öldürerek yok etseler bile bundan tatmin olmayacak kadar derin nefreti anlayabiliyordum. Bunların biz Uygurlara karşı kin ve nefreti hiç aklımdan çıkmıyor.
Haber Sitelerinden Alıntı Yapılmıştır.