KimDemis
Aktif Üye
Çok buharlaşma ve geçen yıl yağışların azalması kararı son vakit içinderın en büyük su kaybının yaşandığı Van Gölü’nde çekilmeyle tarihi yapılar ve binlerce yılda oluşan mikrobiyalitler su üstünde görülmeye başladı.
Göldeki 4 büyük adadan biri olan, Ktouts Manastırı ve doğasıyla fazlaca sayıda ziyaretçi ağırlayan Çarpanak Adası’nı karaya bağlayan 1 kilometre uzunluğundaki yolun büyük kısmı de çekilmeyle kara kesimine dönüştü.
Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi (YYÜ) Edebiyat Fakültesi Arkeoloji Kısmı Lideri Prof. Dr. Rafet Çavuşoğlu eski ismi Tuşba olan Van’ın Urartulara uzun yıllar başşehirlik yaptığını söylemiş oldu.
Urartuların hem kara birebir vakitte deniz yoluyla Van Gölü etrafına ulaşım ağları kurduğunu anlatan Çavuşoğlu, “Bu yollardan biri de Tuşba’dan başlayıp, Kalecik, Topaktaş ondan sonrasında da Çarpanak Adası’na kadar devam eden yol. Çarpanak Adası’ndaki kalıntılar yani Çarpanak Kilisesi, Orta Çağ’a ilişkin. Burası Antik Çağ’da yarım ada biçimindeyken yolun düzeyi yükseltilerek ulaşım karadan sağlanmış…
Aslında Tuşba’dan başlayıp gölün kıyısından devam eden, kalelere ulaşımı sağlayan bir yol. Ayanıs ve Amik kalelerinden kıyısı takip ederek Muradiye’ye kadar devam eden bir Urartu yolu kelam konusu.” diye konuştu.
Çarpanak Adası’na giden yolun vakit içinde su altında kaldığı bilgisini veren Çavuşoğlu, şunları kaydetti:
“Buradaki en değerli konu 2021’den daha sonra havaların kurak geçmesi kararı Van Gölü su düzeyinin çekilmesi. Bu niçinle mevcut yol daha net bir biçimde görülüyor…
Devir dönem Van Gölü yükselip, alçalıyor. En son 1994 yılındaki yükselme daha sonrası bu yol daha epeyce su altında kalmıştı. Tuşba’dan başlayıp, göl kenarında kurulmuş olan Urartu devri kaleleri ve sonrasındasında Orta Çağ’da devam eden yerleşimlere kara yolundan ulaşımı sağlamak hedefiyle yapılmıştı…
Bir at arabasının sığabileceği genişlikte yapılan ve hem Çarpanak’a erzak ve günlük gereksinimlerin gdolayılmesi birebir vakitte Çarpanak’tan geriye nakliyecilik ve ulaşımın yapılabilmesi gayesiyle inşa edilmiş antik bir yol. Havadan çekilen manzaralarda yolun taşlar dizilerek yapıldığı, suyun vakit içinde yolu aşındırmasıyla yalnızca ana taşların kaldığı net bir biçimde görülüyor.”
Göldeki 4 büyük adadan biri olan, Ktouts Manastırı ve doğasıyla fazlaca sayıda ziyaretçi ağırlayan Çarpanak Adası’nı karaya bağlayan 1 kilometre uzunluğundaki yolun büyük kısmı de çekilmeyle kara kesimine dönüştü.
Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi (YYÜ) Edebiyat Fakültesi Arkeoloji Kısmı Lideri Prof. Dr. Rafet Çavuşoğlu eski ismi Tuşba olan Van’ın Urartulara uzun yıllar başşehirlik yaptığını söylemiş oldu.
Urartuların hem kara birebir vakitte deniz yoluyla Van Gölü etrafına ulaşım ağları kurduğunu anlatan Çavuşoğlu, “Bu yollardan biri de Tuşba’dan başlayıp, Kalecik, Topaktaş ondan sonrasında da Çarpanak Adası’na kadar devam eden yol. Çarpanak Adası’ndaki kalıntılar yani Çarpanak Kilisesi, Orta Çağ’a ilişkin. Burası Antik Çağ’da yarım ada biçimindeyken yolun düzeyi yükseltilerek ulaşım karadan sağlanmış…
Aslında Tuşba’dan başlayıp gölün kıyısından devam eden, kalelere ulaşımı sağlayan bir yol. Ayanıs ve Amik kalelerinden kıyısı takip ederek Muradiye’ye kadar devam eden bir Urartu yolu kelam konusu.” diye konuştu.
Çarpanak Adası’na giden yolun vakit içinde su altında kaldığı bilgisini veren Çavuşoğlu, şunları kaydetti:
“Buradaki en değerli konu 2021’den daha sonra havaların kurak geçmesi kararı Van Gölü su düzeyinin çekilmesi. Bu niçinle mevcut yol daha net bir biçimde görülüyor…
Devir dönem Van Gölü yükselip, alçalıyor. En son 1994 yılındaki yükselme daha sonrası bu yol daha epeyce su altında kalmıştı. Tuşba’dan başlayıp, göl kenarında kurulmuş olan Urartu devri kaleleri ve sonrasındasında Orta Çağ’da devam eden yerleşimlere kara yolundan ulaşımı sağlamak hedefiyle yapılmıştı…
Bir at arabasının sığabileceği genişlikte yapılan ve hem Çarpanak’a erzak ve günlük gereksinimlerin gdolayılmesi birebir vakitte Çarpanak’tan geriye nakliyecilik ve ulaşımın yapılabilmesi gayesiyle inşa edilmiş antik bir yol. Havadan çekilen manzaralarda yolun taşlar dizilerek yapıldığı, suyun vakit içinde yolu aşındırmasıyla yalnızca ana taşların kaldığı net bir biçimde görülüyor.”