celikci
Yeni Üye
Az bilinen kültürlerin müziğinin, ulaşılması sıkıntı kayıtların peşinde geçen 30 yılın gururuna yapılan “Armenians in America” albümü, Kalan Müzik firmasının Arşiv Serisi ismi altında topladığı işlerin zirve noktalarından biri.
“Ara Dinkjian’ın arşivinden, taş plaklardaki Amerika’daki Ermeniler” üst başlığı ile derlenen albüm, üç CD ile tarih araştırmacısı Harry A. Kezelian’a (birer de kısa Orta ve Melih Duygulu’ya) ilişkin makalenin bulunduğu İngilizce – Türkçe 155 sayfalık bir kitapçıktan oluşuyor. Kitapçıkta ayrıyeten Amerikalı Ermeni sanatkarların portreleri, kayıtların alındığı taş plaklar ve Ermeni toplumunun Anadolu’daki hayatına dair fotoğraflar yer alıyor.
Amerika’ya göç eden Anadolu Ermenilerinin yanlarında götürdükleri ya da göçtükleri yerde kaydettikleri, 5 bin taş plak içinden seçilmiş 58 yapıtlık bir repertuvar var burada; Türkçe, Ermenice ve Kürtçe… Üstelik bunlar diğer derlemelerde yer almamış eserler.
Kapağında Merzifon Amerikan Koleji’nde sağır çocukların eğitimini gösteren fotoğrafla, yalnızca 1000 adet basılmış, Anadolu Ermenilerinin müzikal seyahatinin özeti; tıpkı zamandağerli bir koleksiyon kesimi birebir vakitte tarihi doküman. Son senelerda yapılmış en uygun etno-müzikoloji çalışması, Hasan Saltık’ın anısına…
GÖKALP ERGEN ‘ÖLÜLERE MASALLAR’ (SONY MUSİC TURKEY)
10 parmağında 10 beceri, üretimci ve multi-enstrümantalist Gökalp Ergen; onu bazılarımız The Climb ve Weed, bazılarımız de Pentagram ile tanımış, sert sound’ların üzerinde sörf yaparken görmüştük, lakin artık birinci solo albümünde bizi karşıt köşeye yatırıyor. “Ölülere Masallar” ismini verdiği akustik çalışmada kelam ve müzikleri yazıp, düzenlemeleri yapmış, bir de üretimci koltuğuna oturmuş. Vokaller haricinde gitar ve tuşlu çalgılar çalan Gökalp’in bu albümdeki yoldaşları (iki Gereksinim Molası kafadarı) kemancı Tolga Çebi ile basçı Sinan Gürsoy.
Albümün akustik tınlamasının niçinlerinden biri davulsuz olması. Bu Gökalp’in davulun dinamik bir belirleyici olmasını istememesinden kaynaklanmış. Modüllerin düzenleme ve sound konusunda yazgısını belirleyenin vokal ve klasik gitar olmasını istemiş. Yersiz, havada yüzen, birbirinin ortasından geçen seslerden oluşmasının onları daha özgür kılacağını düşünmüş. Haliyle kelamlar öne çıkmış, müzikler dramatik bir hava kazanmış. Müzik içeriklerinde yaratılış mitini temsilen ay, güneş, şeytan, melek, elma ve kurukafayı (yani insanı) kullanmış. Gökalp yalnızca rock topluluğumuzun en kuvvetli seslerinden biri olduğunu değil, derin müzikler yazan kuvvetli bir bestekar olduğunu da bir kere daha kanıtlıyor.
Okumaya devam et...
“Ara Dinkjian’ın arşivinden, taş plaklardaki Amerika’daki Ermeniler” üst başlığı ile derlenen albüm, üç CD ile tarih araştırmacısı Harry A. Kezelian’a (birer de kısa Orta ve Melih Duygulu’ya) ilişkin makalenin bulunduğu İngilizce – Türkçe 155 sayfalık bir kitapçıktan oluşuyor. Kitapçıkta ayrıyeten Amerikalı Ermeni sanatkarların portreleri, kayıtların alındığı taş plaklar ve Ermeni toplumunun Anadolu’daki hayatına dair fotoğraflar yer alıyor.
Amerika’ya göç eden Anadolu Ermenilerinin yanlarında götürdükleri ya da göçtükleri yerde kaydettikleri, 5 bin taş plak içinden seçilmiş 58 yapıtlık bir repertuvar var burada; Türkçe, Ermenice ve Kürtçe… Üstelik bunlar diğer derlemelerde yer almamış eserler.
Kapağında Merzifon Amerikan Koleji’nde sağır çocukların eğitimini gösteren fotoğrafla, yalnızca 1000 adet basılmış, Anadolu Ermenilerinin müzikal seyahatinin özeti; tıpkı zamandağerli bir koleksiyon kesimi birebir vakitte tarihi doküman. Son senelerda yapılmış en uygun etno-müzikoloji çalışması, Hasan Saltık’ın anısına…
GÖKALP ERGEN ‘ÖLÜLERE MASALLAR’ (SONY MUSİC TURKEY)
10 parmağında 10 beceri, üretimci ve multi-enstrümantalist Gökalp Ergen; onu bazılarımız The Climb ve Weed, bazılarımız de Pentagram ile tanımış, sert sound’ların üzerinde sörf yaparken görmüştük, lakin artık birinci solo albümünde bizi karşıt köşeye yatırıyor. “Ölülere Masallar” ismini verdiği akustik çalışmada kelam ve müzikleri yazıp, düzenlemeleri yapmış, bir de üretimci koltuğuna oturmuş. Vokaller haricinde gitar ve tuşlu çalgılar çalan Gökalp’in bu albümdeki yoldaşları (iki Gereksinim Molası kafadarı) kemancı Tolga Çebi ile basçı Sinan Gürsoy.
Albümün akustik tınlamasının niçinlerinden biri davulsuz olması. Bu Gökalp’in davulun dinamik bir belirleyici olmasını istememesinden kaynaklanmış. Modüllerin düzenleme ve sound konusunda yazgısını belirleyenin vokal ve klasik gitar olmasını istemiş. Yersiz, havada yüzen, birbirinin ortasından geçen seslerden oluşmasının onları daha özgür kılacağını düşünmüş. Haliyle kelamlar öne çıkmış, müzikler dramatik bir hava kazanmış. Müzik içeriklerinde yaratılış mitini temsilen ay, güneş, şeytan, melek, elma ve kurukafayı (yani insanı) kullanmış. Gökalp yalnızca rock topluluğumuzun en kuvvetli seslerinden biri olduğunu değil, derin müzikler yazan kuvvetli bir bestekar olduğunu da bir kere daha kanıtlıyor.
Okumaya devam et...