KimDemis
Aktif Üye
yıllar evvel taş fırında pişirilerek at sırtında İnançta, Kazıkbeli, Kadırga ve civar yaylalara gdolayılerek “Gara Ekmek” yahut “Harç Ekmeği” ismiyle satılan atadan kalma ekmekler Kürtün baraj gölünün kıyısında yer alan Araköy köyünde bir dala dönüşürken, Doğube Mahallesi’nin ismi da ‘Ekmekçiler’ Mahallesi olarak değişti.
Köyde hayvancılığın azalmasıyla birlikte geçim kaynağı büsbütün Araköy ekmeği haline geldi. Ekmekçilik yapan ailelerde 7’den 70’e bayanından erkeğine herkes bu işle meşgul oluyor. Günün 24 saati bacası tüten fırınlar niçiniyle mahalle ve köy buram buram ekmek kokuyor.
Yaklaşık 100 yıllık ekşi maya, su, un ve tuz kullanılarak yapılan Araköy ekmeğinin her biri 4 kilogram gelirken, bir tanesi olağan bir ailenin 7 günlük ekmek muhtaçlığını karşılayabiliyor.
Bayatlamadan bir hafta durabilen ekmek ayrıyeten dolapta saklandığında bu müddet 6 aya ulaşıyor. Odun ateşinde taş fırında pişirilen ekmekler Türkiye’nin dört bir tarafına hem yaş hem kuru olarak gönderiliyor.
Mekke’den Güney Kore’ye, ABD’den Almanya’ya kadar gönderilen ve 200 derecelik fırında yaklaşık 4 saat boyunca pişen ekmekler bilhassa Doğu Karadeniz kıyısındaki vilayetlerde ağır olarak satılırken, Gümüşhane bölgesinde ise kuru ekmek diye tabir edilen el kırması peksimet halinde daha epey satılıyor.
“Bu ekmek Mekke’ye kadar gitti, hacılar yanlarında götürdüler”
Köye gelen ziyaretçilerin köyün tamamının ekmek kokması niçiniyle şaşkınlık yaşadığını lisana getiren 20 yıllık Araköy ekmeği ustası 36 yaşındaki Ersoy Tozlu, şunları söylemiş oldu:
“Burada dede mesleğimizi devam ettiriyoruz. 20 yıldır bu mesleği yapıyorum. Araköy ekmeği dedelerimizin vaktinde hayvanlarla gdolayıp çarşıda sattığı ekmeklerdi. Birinci evvel kendi muhtaçlıklarını karşılayıp ondan sonrasında bunun ticaretine başlamışlar. Ulaşım sıkıntı olduğu için hayvanlarla çarşıya götürerek sepetler içerisinde satmaya başlamışlar. O devirden gelen bir gelenek oldu bizim için de. Köyümüzde hayvancılık yapanlar epey azaldı, bizim mahallemizin geçim kaynağı büsbütün bu ekmeğe bağlı. Mahallenin ismi da Ekmekçiler mahallesi. Ben Türkiye’nin biroldukca kentine ekmek gönderiyorum. İstanbul’a, Bursa’ya, Zonguldak, Ankara, kargolarımız her tarafa gidiyor. Bu ekmek Mekke’ye kadar gitti, hacılar yanlarında götürdüler. Dışarıdan gelenler köyde ekmek kokusu olduğunu söylüyor. Zira sabah erkenden fırınlar yanıyor ve üretim başlıyor. Öğlen saatlerine hakikat daha da ağır oluyor koku. Ben ömrüm yettiğince bu mesleği sürdüreceğim. Bu köy buram buram ekmek kokuyor, kokusunu alıp fırına gelip alanlar oluyor.”
100 yıllık ekşi maya ile yapılan Araköy ekmeği bir köyün geçim kaynağı oldu
Köyde hayvancılığın azalmasıyla birlikte geçim kaynağı büsbütün Araköy ekmeği haline geldi. Ekmekçilik yapan ailelerde 7’den 70’e bayanından erkeğine herkes bu işle meşgul oluyor. Günün 24 saati bacası tüten fırınlar niçiniyle mahalle ve köy buram buram ekmek kokuyor.
Yaklaşık 100 yıllık ekşi maya, su, un ve tuz kullanılarak yapılan Araköy ekmeğinin her biri 4 kilogram gelirken, bir tanesi olağan bir ailenin 7 günlük ekmek muhtaçlığını karşılayabiliyor.
Bayatlamadan bir hafta durabilen ekmek ayrıyeten dolapta saklandığında bu müddet 6 aya ulaşıyor. Odun ateşinde taş fırında pişirilen ekmekler Türkiye’nin dört bir tarafına hem yaş hem kuru olarak gönderiliyor.
Mekke’den Güney Kore’ye, ABD’den Almanya’ya kadar gönderilen ve 200 derecelik fırında yaklaşık 4 saat boyunca pişen ekmekler bilhassa Doğu Karadeniz kıyısındaki vilayetlerde ağır olarak satılırken, Gümüşhane bölgesinde ise kuru ekmek diye tabir edilen el kırması peksimet halinde daha epey satılıyor.
“Bu ekmek Mekke’ye kadar gitti, hacılar yanlarında götürdüler”
Köye gelen ziyaretçilerin köyün tamamının ekmek kokması niçiniyle şaşkınlık yaşadığını lisana getiren 20 yıllık Araköy ekmeği ustası 36 yaşındaki Ersoy Tozlu, şunları söylemiş oldu:
“Burada dede mesleğimizi devam ettiriyoruz. 20 yıldır bu mesleği yapıyorum. Araköy ekmeği dedelerimizin vaktinde hayvanlarla gdolayıp çarşıda sattığı ekmeklerdi. Birinci evvel kendi muhtaçlıklarını karşılayıp ondan sonrasında bunun ticaretine başlamışlar. Ulaşım sıkıntı olduğu için hayvanlarla çarşıya götürerek sepetler içerisinde satmaya başlamışlar. O devirden gelen bir gelenek oldu bizim için de. Köyümüzde hayvancılık yapanlar epey azaldı, bizim mahallemizin geçim kaynağı büsbütün bu ekmeğe bağlı. Mahallenin ismi da Ekmekçiler mahallesi. Ben Türkiye’nin biroldukca kentine ekmek gönderiyorum. İstanbul’a, Bursa’ya, Zonguldak, Ankara, kargolarımız her tarafa gidiyor. Bu ekmek Mekke’ye kadar gitti, hacılar yanlarında götürdüler. Dışarıdan gelenler köyde ekmek kokusu olduğunu söylüyor. Zira sabah erkenden fırınlar yanıyor ve üretim başlıyor. Öğlen saatlerine hakikat daha da ağır oluyor koku. Ben ömrüm yettiğince bu mesleği sürdüreceğim. Bu köy buram buram ekmek kokuyor, kokusunu alıp fırına gelip alanlar oluyor.”
100 yıllık ekşi maya ile yapılan Araköy ekmeği bir köyün geçim kaynağı oldu