celikci
Yeni Üye
Fatih Akın, ister kolay olsun ister olağandışı, çelişkileri bol ömür hikayelerine el atmayı seven bir sinema insanı. Sinemalarında işlediği karakterleri yargılamaktan epeyce anlamaya çalışan, sözcüğün birincil manasıyla sevgiyle kucaklayan has bir öykü anlatıcısı…
Hem gerçekçi, tıpkı vakitte düşsel dünyalar içinde gidip gelen hassas epik lisanının dürtüsüyle, melodramla flört etmekten kendini alıkoyamayan, dört dörtlük bir mizansen cambazı…
Bu özellikleriyle de farklı tenkitlere taban hazırlayan, birbirinin zıttı reaksiyonlara âdeta davetiye çıkaran, özgüveni sağlam bir direktör…
ÖZ ÖMÜR ÖYKÜSÜ
Wagner’in müziğine ve işlediği destana göndermede bulunan “Rheingold” isimli bu sinema, Fatih Akın sinemasının tipik bir örneği. Her şeyin birbirine geçtiği devingen kurgusu; kendini ciddiye almıyor gözükse de, toplumsal ve siyasal boyutlarıyla fazlaca katmanlı olan içeriği ve tansiyonlu örgüsüyle alabildiğine özgür ve özgün bir öz hayat hikayesi. Giwar Hajabi, bugün Almanya’da yaşayan, rap müziği kısmında “Xatar” (Tehlikeli) takma ismiyle ün yapmış İranlı bir Kürt. Kartviziti şişkin, geçmişi hareketli, kabadayı bir müzikçi… Esrar kaçakçılığından silahlı hırsızlığa kadar birfazlaca kabahat işleyip sekiz yıl mahpus yattığı sırada kendi müziğini ve markasını oluşturmayı başarmış güçlü bir iş adamı…
YEŞİLÇAM GİBİ
İranlı Kürt müzisyen bir ailenin birinci çocuğu olan Giwar, dağ başında sürdürülen silahlı direniş sırasında, bombalardan kaçan annesinin sığındığı bir mağarada, 1980’lerin başında gözlerini dünyaya açmış. Birinci duyduğu sesler, bombaların boğuk yankıları ve yarasa çığlıkları olmuş. İmam Homeyni’nin baskısından kurtulmak için Irak’a sığınan bestekar babasının orada da tutuklanıp azap gördüğü hapishanede, daha küçücük bir çocukken, annesiyle bir arada mahpusluğu tanımış…
Kızıl Haç’ın sayesinde evvel Paris’e daha sonra Bonn’a yerleşmişler… Almanya’da bir klasik orkestranın şefi olan babası, daha genç bir kemancı bayana aşık olup gidince, annesi ve küçük kız kardeşiyle birlikte hayat savaşı vermek zorunda kalmışlar. Mahalledeki kimi Türk kökenli çetelerin zorbalığına, pazuları ve yumruklarıyla direnmiş yeni yetme Giwar… Porno sinema kasetleri ve esrar satarak ailesini ‘geçindirmeye’ soyunmuş, mahallî mafyalarla kurduğu alakaları sağlamlaştırmış…
Evet, alın size değme Yeşilçam senaryo muharririne parmak ısırtacak kadar renkli bir özyaşam!…
Fatih Akın, Giwar Hajabi’nin yazdığı otobiyografiden yola çıkarak kaleme aldığı senaryoyu, üretimci kasketi yardımıyla alabildiğine özgürce çekmiş. Çok ta uygun yapmış. Bir Hollywood ya da platform imali olsaydı, “Rheingold” herbiçimde bu kadar keyif vermezdi…
TEPKİ GÖREBİLİR
Karşıt sert yansılara, önyargılı hatta ahlakçı pahalar ismine yapılacak bir dizi tenkide de kuşkusuz göğüs germek zorunda kalacak olan Fatih Akın, aslında, kahramanını ne yüceltiyor, ne de suçlayıp cezalandırıyor. Yaşadığı kabusları, maruz kaldığı baskıları, çaresizliğini, direnç gücünü ve çılgınlıklarını, kara mizahın akıcılığıyla bir kent destanına dönüştürüyor. Yan karakterleri işlerken de tıpkı tarafsızlığı sergiliyor. Örneğin, Kürtlerin Hollanda’daki mafya babasını yorumlayan Uğur Yücel’in kan ve can kattığı acımasız karakter bile, bir noktada insanlığını tüketemiyor…
Fatih Akın, bir vakit içinder Yılmaz Güney’in hayatını anlatmayı da düşünmüştü. daha sonra olmadı…
Umarım, bir gün sinemamızın bu fazlaca renkli ve kıymetli ismini özgürce beyaz perdeye aktarma imkanı bulur…
Okumaya devam et...
Hem gerçekçi, tıpkı vakitte düşsel dünyalar içinde gidip gelen hassas epik lisanının dürtüsüyle, melodramla flört etmekten kendini alıkoyamayan, dört dörtlük bir mizansen cambazı…
Bu özellikleriyle de farklı tenkitlere taban hazırlayan, birbirinin zıttı reaksiyonlara âdeta davetiye çıkaran, özgüveni sağlam bir direktör…
ÖZ ÖMÜR ÖYKÜSÜ
Wagner’in müziğine ve işlediği destana göndermede bulunan “Rheingold” isimli bu sinema, Fatih Akın sinemasının tipik bir örneği. Her şeyin birbirine geçtiği devingen kurgusu; kendini ciddiye almıyor gözükse de, toplumsal ve siyasal boyutlarıyla fazlaca katmanlı olan içeriği ve tansiyonlu örgüsüyle alabildiğine özgür ve özgün bir öz hayat hikayesi. Giwar Hajabi, bugün Almanya’da yaşayan, rap müziği kısmında “Xatar” (Tehlikeli) takma ismiyle ün yapmış İranlı bir Kürt. Kartviziti şişkin, geçmişi hareketli, kabadayı bir müzikçi… Esrar kaçakçılığından silahlı hırsızlığa kadar birfazlaca kabahat işleyip sekiz yıl mahpus yattığı sırada kendi müziğini ve markasını oluşturmayı başarmış güçlü bir iş adamı…
YEŞİLÇAM GİBİ
İranlı Kürt müzisyen bir ailenin birinci çocuğu olan Giwar, dağ başında sürdürülen silahlı direniş sırasında, bombalardan kaçan annesinin sığındığı bir mağarada, 1980’lerin başında gözlerini dünyaya açmış. Birinci duyduğu sesler, bombaların boğuk yankıları ve yarasa çığlıkları olmuş. İmam Homeyni’nin baskısından kurtulmak için Irak’a sığınan bestekar babasının orada da tutuklanıp azap gördüğü hapishanede, daha küçücük bir çocukken, annesiyle bir arada mahpusluğu tanımış…
Kızıl Haç’ın sayesinde evvel Paris’e daha sonra Bonn’a yerleşmişler… Almanya’da bir klasik orkestranın şefi olan babası, daha genç bir kemancı bayana aşık olup gidince, annesi ve küçük kız kardeşiyle birlikte hayat savaşı vermek zorunda kalmışlar. Mahalledeki kimi Türk kökenli çetelerin zorbalığına, pazuları ve yumruklarıyla direnmiş yeni yetme Giwar… Porno sinema kasetleri ve esrar satarak ailesini ‘geçindirmeye’ soyunmuş, mahallî mafyalarla kurduğu alakaları sağlamlaştırmış…
Evet, alın size değme Yeşilçam senaryo muharririne parmak ısırtacak kadar renkli bir özyaşam!…
Fatih Akın, Giwar Hajabi’nin yazdığı otobiyografiden yola çıkarak kaleme aldığı senaryoyu, üretimci kasketi yardımıyla alabildiğine özgürce çekmiş. Çok ta uygun yapmış. Bir Hollywood ya da platform imali olsaydı, “Rheingold” herbiçimde bu kadar keyif vermezdi…
TEPKİ GÖREBİLİR
Karşıt sert yansılara, önyargılı hatta ahlakçı pahalar ismine yapılacak bir dizi tenkide de kuşkusuz göğüs germek zorunda kalacak olan Fatih Akın, aslında, kahramanını ne yüceltiyor, ne de suçlayıp cezalandırıyor. Yaşadığı kabusları, maruz kaldığı baskıları, çaresizliğini, direnç gücünü ve çılgınlıklarını, kara mizahın akıcılığıyla bir kent destanına dönüştürüyor. Yan karakterleri işlerken de tıpkı tarafsızlığı sergiliyor. Örneğin, Kürtlerin Hollanda’daki mafya babasını yorumlayan Uğur Yücel’in kan ve can kattığı acımasız karakter bile, bir noktada insanlığını tüketemiyor…
Fatih Akın, bir vakit içinder Yılmaz Güney’in hayatını anlatmayı da düşünmüştü. daha sonra olmadı…
Umarım, bir gün sinemamızın bu fazlaca renkli ve kıymetli ismini özgürce beyaz perdeye aktarma imkanı bulur…
Okumaya devam et...