celikci
Yeni Üye
Noah Baumbach (1969), René Descartes’ın neredeyse 400 yıl evvel, “Düşünüyorum; bu biçimde varım” cümlesiyle özetlediği insanoğlu gerçeğinin değişik açılımlarını yer yer alaycı bir lisanla, ustalıkla günümüze uyarlamış.
ÖLÜM KORKUSU…
Amerikalı senaryo yazarı-yönetmen Baumbach, dehşet ve macera sinemaları dahil biroldukca sinema çeşidinin kodları içinde özgür ve özgün bir cambazlık modeli sergilerken pek tökezlemeyen, düşündürücü ve eğlendirici bir durum saptaması yapmış. Tehlikelerin giderek çoğaldığı, felaket oluşturabilecek kaza olasılıklarının yükseldiği günümüz dünyasında, anne babaları farklı 4 çocuğu yetiştirmeye çabalayan entelektüel bir çiftin, bu ortamda farklı boyutlar kazanan klasik varoluşçu kuşkuları nasıl yaşadıklarını anlatırken yavaşça görünümü arkasında varlıklı bir sinema imzalıyor.
Adam Driver, Hitler devri uzmanı olan saygın ve sevilen profesörün ikircikli ruhsal gelgitlerini incelikli bir yorumla duyumsatmayı başarmış. Günlük hayatında benimsediği kartezyen ve objektif yaklaşımın, çağımızın kimi muhtemel potansiyel tehlikeleri ve varoluşçu sorunsalların artan baskısı karşısında nasıl yetersiz kaldığını; ortasından bir türlü atamadığı vefat korkusu önünde nasıl çırılçıplak çaresiz olduğunu; kıs kıs gülerek zekice sergiliyor.
Woody Allen (1935) ile Robert Altman’dan (1925-2006) esinlendiğini söyleyebileceğimiz Noah Baumbach, tüm hınzırlığına karşın, ideoloji kitaplarına meraklı olanlara seslenmek yerine, ortalama sinemasever televizyon seyircisini korkutmamaya ihtimam göstermiş. Sonuçta, Altın Aslan kazanabilecek kadar sivrilen bir başyapıt değil “White Noise” kuşkusuz lakin izlenmesi gereken, güzel ve manalı bir mozaik sinema…
BARBERA’NIN 10 YILI
Bu ortada, sinema ve siyaset içindeki alakalara daima ehemmiyet verdiklerini; bu yıl da, hem son sinemasıyla Altın Aslan adayı olan Jafar Panahi üzere mahpusa atılmış İranlı direktörlere tıpkı vakitte sıcak savaş ortamında yaşayan Ukraynalı sinemacılara dayanak gayeli, birer günlük iki farklı aktiflik düzenleneceğini hatırlatıyor…
Okumaya devam et...
ÖLÜM KORKUSU…
Amerikalı senaryo yazarı-yönetmen Baumbach, dehşet ve macera sinemaları dahil biroldukca sinema çeşidinin kodları içinde özgür ve özgün bir cambazlık modeli sergilerken pek tökezlemeyen, düşündürücü ve eğlendirici bir durum saptaması yapmış. Tehlikelerin giderek çoğaldığı, felaket oluşturabilecek kaza olasılıklarının yükseldiği günümüz dünyasında, anne babaları farklı 4 çocuğu yetiştirmeye çabalayan entelektüel bir çiftin, bu ortamda farklı boyutlar kazanan klasik varoluşçu kuşkuları nasıl yaşadıklarını anlatırken yavaşça görünümü arkasında varlıklı bir sinema imzalıyor.
Adam Driver, Hitler devri uzmanı olan saygın ve sevilen profesörün ikircikli ruhsal gelgitlerini incelikli bir yorumla duyumsatmayı başarmış. Günlük hayatında benimsediği kartezyen ve objektif yaklaşımın, çağımızın kimi muhtemel potansiyel tehlikeleri ve varoluşçu sorunsalların artan baskısı karşısında nasıl yetersiz kaldığını; ortasından bir türlü atamadığı vefat korkusu önünde nasıl çırılçıplak çaresiz olduğunu; kıs kıs gülerek zekice sergiliyor.
Woody Allen (1935) ile Robert Altman’dan (1925-2006) esinlendiğini söyleyebileceğimiz Noah Baumbach, tüm hınzırlığına karşın, ideoloji kitaplarına meraklı olanlara seslenmek yerine, ortalama sinemasever televizyon seyircisini korkutmamaya ihtimam göstermiş. Sonuçta, Altın Aslan kazanabilecek kadar sivrilen bir başyapıt değil “White Noise” kuşkusuz lakin izlenmesi gereken, güzel ve manalı bir mozaik sinema…
BARBERA’NIN 10 YILI
Bu ortada, sinema ve siyaset içindeki alakalara daima ehemmiyet verdiklerini; bu yıl da, hem son sinemasıyla Altın Aslan adayı olan Jafar Panahi üzere mahpusa atılmış İranlı direktörlere tıpkı vakitte sıcak savaş ortamında yaşayan Ukraynalı sinemacılara dayanak gayeli, birer günlük iki farklı aktiflik düzenleneceğini hatırlatıyor…
Okumaya devam et...