Maglup
Co-Admin
Popüler bir düşünce: Geliştiriciler olarak tasarımcılarımızla yakın çalışmalıyız. Bu eski bir fikir: 90’larda onu on yıl önceki kadar ve bugün de istediğimiz kadar istiyorduk. Ve bu kalite Fikir: Tasarımcılarla çalışmak mantıklı ve faydalıdır. Ancak tasarımcılara daha fazla özgürlük vermeye ve kendilerini daha da fazla zorlamaya ne dersiniz?
Diğerlerinin de belirttiği gibi, birlikte çalışmanın faydaları açıktır:
Birincisi, tasarımcılarla daha yakın çalıştığımızda, iki disiplin arasındaki anlayışı ve ilişkileri geliştiriyoruz. Sahtenin ne olduğu veya grafiğin hangi kullanım durumlarına sahip olduğu hakkında soru yok.
Öte yandan, sonuç olarak birlikte daha verimli çalışıyoruz. Yanlış formatta veya sıkıştırılmamış paylaşılan varlık tasarımcılarının sonradan işlenmesi yok ve en son Sketch dosyası elimize geçtiğinde ek döngü yok.
Ama nedenleri de var e karşı tasarımcılarla yakın işbirliği. ana sebep Tasarımcıları sınırlamayın, yaratıcılığı sınırlamak veya istemeden öldürmek. (Anahtar kelime: tasarım potansiyeli.) “Hayır, burada burada bu şekilde yapıyoruz.” “Buna Bootstrap’te zaten sahibiz, bu yüzden tekerleği yeniden icat etmeyelim.” Veya tabuttaki çivi: “İşe yaramıyor.”
Kullanıcıların ve şirketimizin iyi niyetli, mantıklı savunucuları gibi hissedebiliriz, ancak geliştiricilerin rahat, hatta belki de küçümseyici hizmetçileri olmak arasında ince bir çizgi vardır.
Diğer bir sebep ise, tasarım yaratıcılığını mühendislik mükemmelliğine dönüştürmek için kendimize meydan okuyun. Tasarımcılarımıza sıkıcı ve cansız tasarım kalıpları kullandırırsak bu mümkün değil (değil mi?) çünkü daha tutarlı, geliştirmesi daha kolay ve belki de daha hızlı. Bunlar iyi sebepler. Ancak ince çizginin öne sürdüğü gibi, bu aynı zamanda geri tepebilir çünkü tutarlılık her şey değildir, hala geliştirilmesi daha kolay bir şey olabilir – kendisi daha hızlı olabilen bir şey – ve tasarımcılara kendi alanlarında tam özgürlük verilebilir.
Bir sonraki nokta çok önemli: geliştiriciler olarak tasarımcılarla yakın çalışma konusunda oy kullanır, talepte bulunur ve ısrar edersek, o zaman sorun yüzeyde göründüğü kadar net değildir.
Bu pratikte ne anlama geliyor?
Bu, her şeyden önce, tarlalarımızın kenarlarına dikkat etmemiz gerektiği anlamına gelir. Birinci sınıf bir tasarımcı ekibimiz olduğunda, geliştiricilerin tasarım gündemini dikte etmesini kesinlikle istemiyoruz. Bunu yaparsak, tasarımcılarımızın (ve belki de tasarımcılarımızın) potansiyelini boşa harcamış oluruz. Ancak yelpazenin diğer ucunda, genç tasarımcılardan oluşan bir ekiple çalışıyorsak, geliştiriciler, özellikle deneyimli olanlar, onları kesinlikle tavsiye edebilir.
Öte yandan, son noktanın zaten işaret ettiği gibi, duruma göre değişir. (Bu, pek çok şeyin “bağlı” olduğu dünyamızın bir özelliği olabilir.) güç tasarımcılarımıza yaklaşmak mantıklı. BT güç onlara ihtiyaç duydukları tüm özgürlüğü vermek mantıklı. Sadece duruma yakından bakmalı, düşünmeli ve karar vermeliyiz çünkü tasarımcılarla yakın işbirliğinin zorunlu olması bir hata gibi görünüyor.
()
ana sayfaya
Diğerlerinin de belirttiği gibi, birlikte çalışmanın faydaları açıktır:
Birincisi, tasarımcılarla daha yakın çalıştığımızda, iki disiplin arasındaki anlayışı ve ilişkileri geliştiriyoruz. Sahtenin ne olduğu veya grafiğin hangi kullanım durumlarına sahip olduğu hakkında soru yok.
Öte yandan, sonuç olarak birlikte daha verimli çalışıyoruz. Yanlış formatta veya sıkıştırılmamış paylaşılan varlık tasarımcılarının sonradan işlenmesi yok ve en son Sketch dosyası elimize geçtiğinde ek döngü yok.
Ama nedenleri de var e karşı tasarımcılarla yakın işbirliği. ana sebep Tasarımcıları sınırlamayın, yaratıcılığı sınırlamak veya istemeden öldürmek. (Anahtar kelime: tasarım potansiyeli.) “Hayır, burada burada bu şekilde yapıyoruz.” “Buna Bootstrap’te zaten sahibiz, bu yüzden tekerleği yeniden icat etmeyelim.” Veya tabuttaki çivi: “İşe yaramıyor.”
Kullanıcıların ve şirketimizin iyi niyetli, mantıklı savunucuları gibi hissedebiliriz, ancak geliştiricilerin rahat, hatta belki de küçümseyici hizmetçileri olmak arasında ince bir çizgi vardır.
Diğer bir sebep ise, tasarım yaratıcılığını mühendislik mükemmelliğine dönüştürmek için kendimize meydan okuyun. Tasarımcılarımıza sıkıcı ve cansız tasarım kalıpları kullandırırsak bu mümkün değil (değil mi?) çünkü daha tutarlı, geliştirmesi daha kolay ve belki de daha hızlı. Bunlar iyi sebepler. Ancak ince çizginin öne sürdüğü gibi, bu aynı zamanda geri tepebilir çünkü tutarlılık her şey değildir, hala geliştirilmesi daha kolay bir şey olabilir – kendisi daha hızlı olabilen bir şey – ve tasarımcılara kendi alanlarında tam özgürlük verilebilir.
Bir sonraki nokta çok önemli: geliştiriciler olarak tasarımcılarla yakın çalışma konusunda oy kullanır, talepte bulunur ve ısrar edersek, o zaman sorun yüzeyde göründüğü kadar net değildir.
Bu pratikte ne anlama geliyor?
Bu, her şeyden önce, tarlalarımızın kenarlarına dikkat etmemiz gerektiği anlamına gelir. Birinci sınıf bir tasarımcı ekibimiz olduğunda, geliştiricilerin tasarım gündemini dikte etmesini kesinlikle istemiyoruz. Bunu yaparsak, tasarımcılarımızın (ve belki de tasarımcılarımızın) potansiyelini boşa harcamış oluruz. Ancak yelpazenin diğer ucunda, genç tasarımcılardan oluşan bir ekiple çalışıyorsak, geliştiriciler, özellikle deneyimli olanlar, onları kesinlikle tavsiye edebilir.
Öte yandan, son noktanın zaten işaret ettiği gibi, duruma göre değişir. (Bu, pek çok şeyin “bağlı” olduğu dünyamızın bir özelliği olabilir.) güç tasarımcılarımıza yaklaşmak mantıklı. BT güç onlara ihtiyaç duydukları tüm özgürlüğü vermek mantıklı. Sadece duruma yakından bakmalı, düşünmeli ve karar vermeliyiz çünkü tasarımcılarla yakın işbirliğinin zorunlu olması bir hata gibi görünüyor.
()
ana sayfaya