mudhaber
Aktif Üye
Ebru Şallı’nın Harun Tan ile evliliğinden dünyaya gelen oğlu Pars Tan, 2 yıl boyunca çaba ettiği lenfomaya yenildi, 16 Nisan 2020’de ömrünü kaybetti.
Pars’ın vefatı büyük hüzün yaşattı…
Ağlatan paylaşım
En büyük acıyı ise annesi Ebru Şallı çekti.
Oğluna olan hasretini her fırsatta lisana getiren Şallı, vefatının ikinci yıl dönümünde Pars’ı Instagram sayfasında yaptığı duygusal paylaşımlarla andı.
“Kavuşacağız biliyorum”
Pars ile fotoğraflarını sayfasında paylaşan Ebru Şallı altına “Ponçiğim sen benimlesin. 2 yıl degil, 200 yıl da geçse seninle bu anı tekrar yasayacağız. Kavuşacağız biliyorum. O eşsiz kokunu bir daha içime çekeceğim… Sözlerin yetmediği bir noktadayım… Seni tarifsiz seviyorum” notunu düştü.
“Boyun ağrısı üzerine hastaneye gittik”
Pars’ın hastalık sürecini katıldığı programda gözyaşları ortasında anlatan Ebru Şallı, şunları söylemişti:
“Tanıyan Pars’tan hayli etkilenirdi. ‘Bu nasıl bir çocuk’ derlerdi. Gerçek bir melekti. Bu hayatta bir melek doğurmuşum ve dokuz yıl bir melek ile hayatışım. Kimseyi kıramaz, azıcık üzüldüğü an onu toparlamaya çalışır, harikulade bir sevgi çıkıyordu ortasından. Pars daima oburdu. Boyun ağrısı üzerine hastaneye gittik. Hekimler bir hafta boyunca çabalamalarına karşın tam olarak sorunun ne olduğunu bulamadılar, kan analizlerinin düzgün çıkmasına karşın ağrısında bir değişiklik olmadı.
“İlk kez okulda ağladığı bir an oldu, ağrısı fazlaca fazlaydı”
Ultrasonda da çıkmadı. MR çekildi, bu biçimde öğrendik. Birinci duyduğunuz an bir annenin ya da babanın dünyasının yıkıldığı an. Çok büyük bir acı. Oysaki ağrıları vakit zaman yaşıyormuş ve ‘geçer’ diye düşünüp söylemiyormuş. Birinci kere okulda ağladığı bir an oldu, ağrısı hayli fazlaydı. Çok süratli ilerleyen bir tipti… 2,5-3 yıllık süreçte tedavi ile epeyce hoş karşılıklar aldığımız periyotlar oldu. Karşılık vermesi büyük bir şeydi. Bıraktığımız an tekrar süratli biçimde atak yaptı, ağrılar başladı. Tabip birebir protokolü uygulayamayacağı için kemik iliği nakline geçmemize karar verdi…
“B negatif kan bulmak epeyce zordu”
Dünyada bu iliği bulamadık. Aile bireylerine bakıldı. Bende literatürde olmayan bir doku çıktı ve o doku Pars’ta da vardı. Tabip ‘iliğiniz tutmuyor ancak bu doku sizde var ve Pars’ta da olduğuna bakılırsa bir manası var’ dedi. İlik dahil her şeyimi vermek istiyordum. İlik verdim… Çok başarılı bir nakil gerçekleştirdiler. İlik yüzde 100 tuttu. Bu keyifli haberi alıp, konutumuza geçtik. Herkes epey sevindi ve ‘artık bir şey olmaz’ dedik. Olmayan epey var zira. B negatif kan bulmak fazlaca zordu…
“Acımı farklı yaşıyorum, kimseye bunun hesabını vermek zorunda değilim”
Bir yandan ünlü biri olmak sıkıntı ve çocuğa bu biçimde bir anı bırakmak istemiyordum. O yüzden kimseye anlatmadık, paylaşmadık. O hastane odasında o kadar hoş günlerimiz geçti ki. O hastane odası benim için cennet bahçesiydi. Pars görünmez oldu işte. Ben onun hakkında konuşurken her vakit bu biçimde ağlamam, sık sık yanına giderim, hoş şeyler konuşurum, gülerim. Acımı daha farklı yaşıyorum. Kimseye bunun hesabını vermek zorunda değilim. Benim onunla aramda olan diyalogu, duyguyu kimse bilemez.
“Çok özlüyorum”
Hayatta durmaya çalışıyorum. Hiç kolay değil yaşamayanın anlayabileceği üzere bir durum yok ortada. Onunla temasım daima devam ediyor, sonsuza kadar da edecek. Çok büyük ve kutsal bir bağ. Çok özlüyorum. Ve kimi vakit onun kokusunu duyuyorum işte o anlar beni zorluyor olağan. Eşsiz melek kokusu ortada bir geliyor bana, şükrediyorum. Onunla yaptığımız her şeyi devam ettirmeye çalışıyorum. Devam ettirip daha fazlasını da yapacağım gücüm yettikçe.”
Pars’ın vefatı büyük hüzün yaşattı…
Ağlatan paylaşım
En büyük acıyı ise annesi Ebru Şallı çekti.
Oğluna olan hasretini her fırsatta lisana getiren Şallı, vefatının ikinci yıl dönümünde Pars’ı Instagram sayfasında yaptığı duygusal paylaşımlarla andı.
“Kavuşacağız biliyorum”
Pars ile fotoğraflarını sayfasında paylaşan Ebru Şallı altına “Ponçiğim sen benimlesin. 2 yıl degil, 200 yıl da geçse seninle bu anı tekrar yasayacağız. Kavuşacağız biliyorum. O eşsiz kokunu bir daha içime çekeceğim… Sözlerin yetmediği bir noktadayım… Seni tarifsiz seviyorum” notunu düştü.
“Boyun ağrısı üzerine hastaneye gittik”
Pars’ın hastalık sürecini katıldığı programda gözyaşları ortasında anlatan Ebru Şallı, şunları söylemişti:
“Tanıyan Pars’tan hayli etkilenirdi. ‘Bu nasıl bir çocuk’ derlerdi. Gerçek bir melekti. Bu hayatta bir melek doğurmuşum ve dokuz yıl bir melek ile hayatışım. Kimseyi kıramaz, azıcık üzüldüğü an onu toparlamaya çalışır, harikulade bir sevgi çıkıyordu ortasından. Pars daima oburdu. Boyun ağrısı üzerine hastaneye gittik. Hekimler bir hafta boyunca çabalamalarına karşın tam olarak sorunun ne olduğunu bulamadılar, kan analizlerinin düzgün çıkmasına karşın ağrısında bir değişiklik olmadı.
“İlk kez okulda ağladığı bir an oldu, ağrısı fazlaca fazlaydı”
Ultrasonda da çıkmadı. MR çekildi, bu biçimde öğrendik. Birinci duyduğunuz an bir annenin ya da babanın dünyasının yıkıldığı an. Çok büyük bir acı. Oysaki ağrıları vakit zaman yaşıyormuş ve ‘geçer’ diye düşünüp söylemiyormuş. Birinci kere okulda ağladığı bir an oldu, ağrısı hayli fazlaydı. Çok süratli ilerleyen bir tipti… 2,5-3 yıllık süreçte tedavi ile epeyce hoş karşılıklar aldığımız periyotlar oldu. Karşılık vermesi büyük bir şeydi. Bıraktığımız an tekrar süratli biçimde atak yaptı, ağrılar başladı. Tabip birebir protokolü uygulayamayacağı için kemik iliği nakline geçmemize karar verdi…
“B negatif kan bulmak epeyce zordu”
Dünyada bu iliği bulamadık. Aile bireylerine bakıldı. Bende literatürde olmayan bir doku çıktı ve o doku Pars’ta da vardı. Tabip ‘iliğiniz tutmuyor ancak bu doku sizde var ve Pars’ta da olduğuna bakılırsa bir manası var’ dedi. İlik dahil her şeyimi vermek istiyordum. İlik verdim… Çok başarılı bir nakil gerçekleştirdiler. İlik yüzde 100 tuttu. Bu keyifli haberi alıp, konutumuza geçtik. Herkes epey sevindi ve ‘artık bir şey olmaz’ dedik. Olmayan epey var zira. B negatif kan bulmak fazlaca zordu…
“Acımı farklı yaşıyorum, kimseye bunun hesabını vermek zorunda değilim”
Bir yandan ünlü biri olmak sıkıntı ve çocuğa bu biçimde bir anı bırakmak istemiyordum. O yüzden kimseye anlatmadık, paylaşmadık. O hastane odasında o kadar hoş günlerimiz geçti ki. O hastane odası benim için cennet bahçesiydi. Pars görünmez oldu işte. Ben onun hakkında konuşurken her vakit bu biçimde ağlamam, sık sık yanına giderim, hoş şeyler konuşurum, gülerim. Acımı daha farklı yaşıyorum. Kimseye bunun hesabını vermek zorunda değilim. Benim onunla aramda olan diyalogu, duyguyu kimse bilemez.
“Çok özlüyorum”
Hayatta durmaya çalışıyorum. Hiç kolay değil yaşamayanın anlayabileceği üzere bir durum yok ortada. Onunla temasım daima devam ediyor, sonsuza kadar da edecek. Çok büyük ve kutsal bir bağ. Çok özlüyorum. Ve kimi vakit onun kokusunu duyuyorum işte o anlar beni zorluyor olağan. Eşsiz melek kokusu ortada bir geliyor bana, şükrediyorum. Onunla yaptığımız her şeyi devam ettirmeye çalışıyorum. Devam ettirip daha fazlasını da yapacağım gücüm yettikçe.”