Fatma Girik, 1. mevt yıldönümünde merasimle anıldı

celikci

Yeni Üye
Türk sinemasının dört yapraklı yoncasından biri, siyasetçi olarak da başkanlık yaptığı İstanbul, Şişli Belediyesi’ne ismini altın harflerle yazdıran sanatçı Fatma Girik vefatının 1. yıldönümünde unutulmadı. Anma merasiminin yapıldığı Nâzım Hikmet Kültür ve Sanat Evi’ne yalnızca Şişlililer değil İstanbul’un her yerinden insan akın etti. Salonda boş yer kalmadı, kimisi merasimi ayakta izledi, kimisiyse fuayede içeriden gelen sesleri takip etmeye çalıştı.

Şişli Belediye’sinin konut sahipliğinde düzenlenen merasimde; Girik’e duyulan sevgi ve hasret konuşmalara da yansıdı. Birinci bir saatte yalnızca dört konuşma yapılınca aktifliğin moderasyonunu yapan Faruk Şüyün, başka konuşma yapacakları süreyi 5-6 dakikada tutmaları için uyardı.

Tören Girik’in kendi sesinden söylemiş olduği “Aşk Büğümü” ve “Su Sızmazdı Aramızdan” müziklerinin dinlenmesiyle başladı. Fatma Girik’i Anma Gecesi’nde dünyaca ünlü piyanist Burçin Büke de iki eser yorumladı. Vadullah Taş Arşivi’nden hazırlanan görseller ise fuaye alanındaki dijital ekranda gösterildi.


Müjdat Gezen ise yaptığı konuşmada, “Fato benim için en sağlam karakterli insanlardandır. Dört yapraklı yoncanın birinci yaprağı odur. 1966’da birinci sinemamızı çektiğimizden beri benim en yakın arkadaşımdan öte, dostumdu. Memduh ağabeyi de onu da epeyce seviyordum. Memduh ağabey ömrünü kaybettikten daha sonra Fato, kendini toparlayamadı. Mevt haberi beni inanılmaz hırpaladı” tabirlerini kullandı.

SÜRER GÖZYAŞLARIYLA…


Nur Sürer, gözyaşları içerisinde konuşurken şunları söylemiş oldu: “Buraya gelirken bir yılın ne kadar çabuk geçtiğini düşündüm. Güya bu biçimde dün daha Kent Tiyatroları’ndaymışız üzere. Fato ile 1985’te tanıştım. ‘Yılanların Öcü’ sinemasında birbirimizi fazlaca sevdik. İkimiz de biraz serseriydik. Onun bir minibüsü vardı. bir arada sabah çıkıp çalışacağımız köye giderdik. Kadir İnanır epeyce sonlanırdı bize. ‘Kadın başınıza minibüslerle gidiyorsunuz geliyorsunuz köye’ filan diye. daha sonra natürel hiç kopmadık yani ölünceye kadar. Ölünceye kadar elini benim sırtımdan hiç çekmedi. Bir de biz hareket arkadaşıydık. 12 Eylül periyodunda bile hareketler yapabiliyorduk, şimdiki üzere değildi. O hareketlerin hepsinde beraberydik.”

Okumaya devam et...