celikci
Yeni Üye
Aslında oyun yeni değil, ancak konusu, hele bu coğrafyada, hiç eskimiyor. Beşerler daima göç ediyor! Göç ettiriliyor. Ömür şartları kalmayınca meskenlerini, işlerini, sevdiklerini bırakıp öteki ülkelere, öbür diyarlara göç ediyor. Göç etmek sıkıntı, göç edilen yerde kalmak, kabul edilmek daha da sıkıntı. Türkiye, Suriye iç savaşında yangına körükle gittiğinden beri, konutu barkı ve hayat hakkı kalmayan mülteciler için evvel bir birinci etap sığınma yeri oldu. daha sonra da Avrupa’nın istemediği bu beşerler için, ne aşağı, ne üst kımıldayamadığı adeta bir hapishane! Avrupa, parasını öderiz, sende kalsınlar diyor. Anadolu, yüzseneler uzunluğu, göç yolu olmuş, fakat birinci gelen son geleni istemiyor! Bu ortada yerleşen yerleşiyor, gelemeyen ya da kaçmaya kalkanlar için Akdeniz’in suları, koskoca bir mezarlık oluyor! Bebek patikleri yüzüyor sularda, bebek cesetleri vuruyor kıyılara.
Amacım içinizi şişirmek değil, oyunun yeniliğini vurgulamak.
FARKLI SORUNLAR
Aynı kaos, bilinmeyen bir bağ yaşayan Berk ile bunu sezip kocasını bir daha kazanma kederinde olan Berna’nın içinde yaşanıyor. Çok memnunmuş üzere gözükmelerine karşın içlerinde fırtınalar kopuyor ve kimi vakit yüzeye çıkıyor. Aile bağlantıları, sadakat, evlilik sorgulanıyor.
Angeliki ve Angelos’un arbedesi ise kızlarını bir bebek sahibi yapabilmek.
HAYALLER VE UMUT
Bu üç ailenin dramı ve kavgalarına yol gösterici ise adanın Sevgilisi Gabriel olacaktır. Doruktaki manastırın Aziz Gabriel’i bayanların dualarını gerçekleştirmesine yardımcı olur inancı, herkes için geçerlidir! Metnin çarpıcılığı ve düşündürücülüğü ise göç üzerine. Göç yalnızca göç edeni yoksunlaştırmıyor, göç edilen toplumun insanını da rahatsız ettiği için, başta tahammül edilen lakin uzun süren bir misafirlik üzere reaksiyona dönüşürken merhamet, nefret, endişe, intikam, umut üzere hisler bıçak sırtı dönüşler yaşatıyor. Ve bu her toplumun belleğinde farklı yansımalar yapıyor. Göç edene duyulan öfkeyi de sorguluyor.
REJİ YARATICI
Sema Elçim’in yazdığı oyunu başarılı kılan yanlarından birisi de, metnin sağlamlığı yanında direktör Ahmet Sami Özbudak’ın rejisinin yaratıcılığı. Hem sade hem sıradan buluşlarla yaratıcı olunabilmesinin ispatı bir sahneleme seçilmiş. Ortada bir platform var, seyirci iki tarafa da oturabiliyor. Sonuç olarak burası bir ada! Yerdeki kırmızı örtü, her şey oluyor, bana da Paris’te izlediğim Mehmet Ulusoy’ın Theatre de Soleil’indeki mavi kumaştan denizlerini, tavandaki fileleri anımsatıyor. Köşelerde birer iskemle, sırasını bekleyen ailelerin oturması için.
Tek perde, 70 dakikalık oyun, tam da olması gerektiği kadar! Artık seyircinin ne iki perde, ne epeyce uzun oyuna tahammülü yok, gevezelik etme, sıkıntısını anlat, kâfi? Vehbi Can Uyaroğlu’nun müziklerinin de beğenildiğini, her aileye göre müzik seçilmiş olduğunu belirtmeden geçmemek gerek.
OYUNCULAR YETKİN
Ayşegül Tekin, Banu Çiçek, Batur Belirdi, Burak Tamdoğan, Çiçek Dilligil, Ersin Umut Güler, Kerem Pilavcı, bu beğeninin bir yanını oluşturan oyuncular. İzleyeli hayli oldu, denk getirip yazamamıştım, düşünüyorum, şu daha uygundu, bu biraz aksıyordu yazayım illa ki diye. Yok! Grup uyumlu ve yeterli. Bayanlar daha mı âlâ desem? Çiçek Dilligil, Banu Çiçek, Ayşegül Tekin, kocaman bir alkış, üçüne de. Biri eşini, biri çocuğunu, biri bebeğini korumak, kaybetmemek için çırpınıyor, o duyguyu geçiriyor.
Oyun bugün Alan Kadıköy’de sergileniyor, görmediyseniz kaçırmayın derim, tekrarki sergileme mayıs sonunda.
Okumaya devam et...
Amacım içinizi şişirmek değil, oyunun yeniliğini vurgulamak.
FARKLI SORUNLAR
Aynı kaos, bilinmeyen bir bağ yaşayan Berk ile bunu sezip kocasını bir daha kazanma kederinde olan Berna’nın içinde yaşanıyor. Çok memnunmuş üzere gözükmelerine karşın içlerinde fırtınalar kopuyor ve kimi vakit yüzeye çıkıyor. Aile bağlantıları, sadakat, evlilik sorgulanıyor.
Angeliki ve Angelos’un arbedesi ise kızlarını bir bebek sahibi yapabilmek.
HAYALLER VE UMUT
Bu üç ailenin dramı ve kavgalarına yol gösterici ise adanın Sevgilisi Gabriel olacaktır. Doruktaki manastırın Aziz Gabriel’i bayanların dualarını gerçekleştirmesine yardımcı olur inancı, herkes için geçerlidir! Metnin çarpıcılığı ve düşündürücülüğü ise göç üzerine. Göç yalnızca göç edeni yoksunlaştırmıyor, göç edilen toplumun insanını da rahatsız ettiği için, başta tahammül edilen lakin uzun süren bir misafirlik üzere reaksiyona dönüşürken merhamet, nefret, endişe, intikam, umut üzere hisler bıçak sırtı dönüşler yaşatıyor. Ve bu her toplumun belleğinde farklı yansımalar yapıyor. Göç edene duyulan öfkeyi de sorguluyor.
REJİ YARATICI
Sema Elçim’in yazdığı oyunu başarılı kılan yanlarından birisi de, metnin sağlamlığı yanında direktör Ahmet Sami Özbudak’ın rejisinin yaratıcılığı. Hem sade hem sıradan buluşlarla yaratıcı olunabilmesinin ispatı bir sahneleme seçilmiş. Ortada bir platform var, seyirci iki tarafa da oturabiliyor. Sonuç olarak burası bir ada! Yerdeki kırmızı örtü, her şey oluyor, bana da Paris’te izlediğim Mehmet Ulusoy’ın Theatre de Soleil’indeki mavi kumaştan denizlerini, tavandaki fileleri anımsatıyor. Köşelerde birer iskemle, sırasını bekleyen ailelerin oturması için.
Tek perde, 70 dakikalık oyun, tam da olması gerektiği kadar! Artık seyircinin ne iki perde, ne epeyce uzun oyuna tahammülü yok, gevezelik etme, sıkıntısını anlat, kâfi? Vehbi Can Uyaroğlu’nun müziklerinin de beğenildiğini, her aileye göre müzik seçilmiş olduğunu belirtmeden geçmemek gerek.
OYUNCULAR YETKİN
Ayşegül Tekin, Banu Çiçek, Batur Belirdi, Burak Tamdoğan, Çiçek Dilligil, Ersin Umut Güler, Kerem Pilavcı, bu beğeninin bir yanını oluşturan oyuncular. İzleyeli hayli oldu, denk getirip yazamamıştım, düşünüyorum, şu daha uygundu, bu biraz aksıyordu yazayım illa ki diye. Yok! Grup uyumlu ve yeterli. Bayanlar daha mı âlâ desem? Çiçek Dilligil, Banu Çiçek, Ayşegül Tekin, kocaman bir alkış, üçüne de. Biri eşini, biri çocuğunu, biri bebeğini korumak, kaybetmemek için çırpınıyor, o duyguyu geçiriyor.
Oyun bugün Alan Kadıköy’de sergileniyor, görmediyseniz kaçırmayın derim, tekrarki sergileme mayıs sonunda.
Okumaya devam et...