amerikali
Yeni Üye
Vakit ilerledikçe yalnızca teknoloji gelişmekle kalmıyor; tabiatın, hayvanların, hastalıkların nasıl işlediğini öğrenip sırları teker teker çözerken; bir yandan da toplumları, olayları, insan davranışlarını da adım adım çözüyoruz ve en ilkel dürtümüzün tetiklediği ‘aşk’ duygusu için girdiğimiz münasebetlerde de yaşananları düzgünce tahlil edip, öğrenip daha sağlıklı bağlar kurmak ismine adeta aydınlanıyoruz.
İşte artık karşımızda bir daha aydınlatıcı, ‘aha! İşte buymuş!’ dedirtici bir konu var: Love bombing! Yani Türkçe ismiyle ‘Sevgi Bombardımanı’
Love Bombing, günümüz münasebetlerinde en sinsi, en tehlikeli manipülasyon tekniklerinden biri. Başınıza gelmiş olabilir ya da siz de -farkında olmadan- birine uygulamış olabilirsiniz.
Pek çoğumuz, hatta hepimiz, kesinlikle bu yoldan geçmişizdir: Oturmuş, kara kara düşünüyorsunuz…
‘halbuki her şey ne hoş başlamıştı! Ne değişti? Ne oldu da işler bu noktaya geldi ve sevgi bitti? Bir sevginin bitişi sizi niye bu kadar yıktı?’
Gelin artık size anlatalım niye bu biçimde olduğunu… Sorunun sizde olmadığını gorecek ve biraz da olsa rahatlatacaksınız!
Love Bombing, genelde münasebetlerin başında görülüyor. Çoka kaçan, abartı sevgi gösterileri!
Yeni tanışmıştınız, sizi adeta göklere çıkarmıştı! Sizi bir Tanrı/Tanrıça üzere görüyor, büyük armağanlar alıyor, büyük sözlerde ve hareketlerde bulunuyor. Hatta kimi vakit o denli abartıyor ki, siz bile aslında kendinizin bu kadar da ‘büyülü’ bir insan olmadığınızın farkındasınız; bu hareketleri tek bir şeye yorabiliyorsunuz: Onun size meczup üzere aşık bulunmasına!
Sorun yok üzere? Değil mi?
‘Ne var yani, beşerler birbirlerine sevgi de mi gösteremeyecek?!’ diye soruyorsunuz muhtemelen şu an. Lakin bu mevzuyu derinleştireceğiz…
Bombardımanı uygulayan manipülatör ile ilgili bilmemiz gerekenlerle başlayalım evvel…
www.turktime.com
hiç bir manipülatör, sinemalardaki makus karakterler üzere ellerini ovuşturarak ‘hahahaha mahvedeceğim onu!!’ diye planlar yaparak bu işlere girişmiyor. Birçok manipülatör, bunu farkında dahi olmadan yapıyor. Manipülatörün zihninde tek bir dilek var: ‘Vazgeçilmez olmak!’
ötürüsıyla, vazgeçilmek, muhtaçlık duyulan, arzulanan kişi olmak isteyen manipülatörümüz, tahminen daha evvel bu tekniğe maruz kaldığından, tahminen de farkında olmadan deneyip de çalıştığını gördüğünden; bu tekniği sık sık uyguladığı bir pratik haline getiriyor.
Birinci adım: Kurbanı daha evvel hiç olmadığı kadar uygun hissettirmek, asla tatmadığı kadar memnun etmek, yüceltmek; özetlemek gerekirsesı egosuna oynamak!
Manipülatör tıpkı bir uyuşturucu husus tesirinde başlıyor bu işe. Dünyada her insanın ortak zaafı: Ego. Manipülatör, egonuza oynayarak sizi dünyanın en şahane insanı olduğunuza inandırıyor. Yüceltiyor, güzelliğinizi epey övüyor – birebir vakitte beşerlerle kıyaslayarak övüyor. Yeteneklerinizi abartıyor, her mevzuda takviye sağlıyor. özetlemek gerekirsesı birinci başta ‘tam da gereksiniminiz olan insan’ üzere görünüyor.
Yalnızca kendi kendine sizi yüceltmekle de kalmıyor! İkinci en büyük atılım: Sizi toplum ortasında de daima övüyor!
Annesine, babasına, arkadaşlarına sizi tanıştırırken abartıyor da abartıyor. Size, sizin olmadığınız ortamlarda dahi sizi nasıl yücelttiğinden bahsediyor.
özetlemek gerekirsesı size hayran hayran bakan ve baktıran bu insan karşısında siz o tuzağa düşüyorsunuz: Hakikaten ona inanmak!
Mutlusunuz! Artık kendinizle ilgili bütün kederleriniz bitmiş üzere. İş yerindeki performans düşüklüğünüzden daha sonra geçirdiğiniz düşünceli bir toplantı sizi eskisi üzere etkilemiyor örneğin; zira ömrünüzde sizin bir Tanrı-Tanrıça olduğunuza inanan ve daha da değerlisi sizi de inandıran bir insan var!
Tam bu noktada, gerçek bir “bağımlı” karaktere farkında olmadan da olsa bürünüyorsunuz. Zira…
karşınızda kimyasal bir uyuşturucu üzere, sizi eksiksiz hissettiren – yanılgı da olsa acıyı ve düşünceyi anında yok eden bir öge var: Manipülatör sevgiliniz!
Bu sonsuza dek sürse keşke… Değil mi?
Fakat işte, sürmüyor. esasen bu yüzden ‘love bombing’e bir manipülasyon tekniği diyoruz. Teknik uygulandıktan, siz bağımlı hale getirildikten daha sonra yapacağı son bir şey kalıyor geriye: Kendini geri çekmek!
Sizi yerlere göklere sığdıramayan ve bu yüksekliğe alıştıran manipülatör kendini geri çektiği an adeta mahrumluk krizine girmiş üzere oluyorsunuz!
Evet, birebir uyuşturucu bağımlılığı üzere. Zira artık ömrünüzde sizi her şeye karşın uçuran, eksiksiz üzere olduğunuza inandıran şey yok!
Yanılgıyı kendinizde arıyorsunuz. “Ben ne yaptım?”
Zira karşınızdaki insan sizi seviyordu ve her şeyden de değerlisi ‘mükemmel bir sevgiliydi.’
aslına bakarsan sizi o inandırdığı yanılgıları geri çekmişken, bir de üstüne ‘beni bu biçimdesine seven bir insanı bile kendimden nasıl soğuttum?!’ üzere sorgulamalarla kendinize düzgünce yükleniyorsunuz. Ruhsal yıkımın eşiğindesiniz.
Derken manipülatör geri çektiği ilgi ve sevgiyle geri geliyor fakat bu sefer bir fark var: Bu sefer bombardıman yok, ilgi ve sevgiyi adeta ucundan koklatıyor.
Zira siz bir bağımlısınız. Artık onun gösterdiği azıcık, minicik ilgiye bile nimet gözüyle bakıyorsunuz, eskisi üzere güzel hissedebilmek ismine onun etrafında, onun denetiminde hareket ediyorsunuz. Zira onda sizin istediğiniz bir şey var!
Artık bağlantıda kimin denetim sahibi olduğu da, kimin arzulanan taraf olduğu da muhakkak: Manipülatör!
İlginin başındaki o birkaç aylık bombardıman ile nasıl da rolleri değiştirdi, değil mi?
bir daha onun onayını almak için, her şeye tamam diyecek kıvama geliyorsunuz. Bu noktadan daha sonrası cehennem üzere bir bağlantı… En epey da öz saygınıza vuruyor.
Pekala ne yapacağız? Sevgi göstermeyecek miyiz ya da gösterenden kaçacak mıyız?
şüphesiz ki hayır! Aşk gerçek ve hoş bir his… Lakin mantığımızdan kopmayacağız!
Şayet biri daha bizi gereğince âlâ tanımıyorken bile çok bir biçimde yüceltiyorsa, üstelik bir taraftan da o sezgilerimiz ‘ne diyor bu ya?! Ben o kadar da abartılacak biri değilim’ diyorsa; bir durup düşüneceğiz.
Zira anahtar söz: Denge!
Unutmamalıyız ki insan beyni, egoyu muhafazaya odaklı. Yani işimize gelen şeylere inanmaya daha meyilliyiz!
İşvereniniz iş dostunuzı övse, bunu ‘motive etmek için yapıyor, abartıyor’ diye yorumlarız ancak birebir işveren bizi övünce bunun gerçekliğine katiyetle inanırız ya örneğin… Bunun üzere işte! Manipülatöre de canı gönülden inanmak istiyoruz. Lakin gerçeklerden kopmamalıyız.
Sevginin, birinden onay almak ya da alkışlanma tatmini değil; karşılıklı bir akış olduğunu bilmeliyiz…
ötürüsıyla vakte yayıp tanımak, gerçekçi bir gözle ve kusurlarıyla sevmek, sevilmek en güzeli!
Sizi göklere çıkaran insanlara karşı temkinli olmayı unutmayın, inişte yanınızda olmayabilirler!
Siz de maruz kaldığınız bombardımanları yorumlarda bizimle paylaşın ki küme terapisi tadı yakalayalım!
İşte artık karşımızda bir daha aydınlatıcı, ‘aha! İşte buymuş!’ dedirtici bir konu var: Love bombing! Yani Türkçe ismiyle ‘Sevgi Bombardımanı’
Love Bombing, günümüz münasebetlerinde en sinsi, en tehlikeli manipülasyon tekniklerinden biri. Başınıza gelmiş olabilir ya da siz de -farkında olmadan- birine uygulamış olabilirsiniz.
Pek çoğumuz, hatta hepimiz, kesinlikle bu yoldan geçmişizdir: Oturmuş, kara kara düşünüyorsunuz…
‘halbuki her şey ne hoş başlamıştı! Ne değişti? Ne oldu da işler bu noktaya geldi ve sevgi bitti? Bir sevginin bitişi sizi niye bu kadar yıktı?’
Gelin artık size anlatalım niye bu biçimde olduğunu… Sorunun sizde olmadığını gorecek ve biraz da olsa rahatlatacaksınız!
Love Bombing, genelde münasebetlerin başında görülüyor. Çoka kaçan, abartı sevgi gösterileri!
Yeni tanışmıştınız, sizi adeta göklere çıkarmıştı! Sizi bir Tanrı/Tanrıça üzere görüyor, büyük armağanlar alıyor, büyük sözlerde ve hareketlerde bulunuyor. Hatta kimi vakit o denli abartıyor ki, siz bile aslında kendinizin bu kadar da ‘büyülü’ bir insan olmadığınızın farkındasınız; bu hareketleri tek bir şeye yorabiliyorsunuz: Onun size meczup üzere aşık bulunmasına!
Sorun yok üzere? Değil mi?
‘Ne var yani, beşerler birbirlerine sevgi de mi gösteremeyecek?!’ diye soruyorsunuz muhtemelen şu an. Lakin bu mevzuyu derinleştireceğiz…
Bombardımanı uygulayan manipülatör ile ilgili bilmemiz gerekenlerle başlayalım evvel…
www.turktime.com
hiç bir manipülatör, sinemalardaki makus karakterler üzere ellerini ovuşturarak ‘hahahaha mahvedeceğim onu!!’ diye planlar yaparak bu işlere girişmiyor. Birçok manipülatör, bunu farkında dahi olmadan yapıyor. Manipülatörün zihninde tek bir dilek var: ‘Vazgeçilmez olmak!’
ötürüsıyla, vazgeçilmek, muhtaçlık duyulan, arzulanan kişi olmak isteyen manipülatörümüz, tahminen daha evvel bu tekniğe maruz kaldığından, tahminen de farkında olmadan deneyip de çalıştığını gördüğünden; bu tekniği sık sık uyguladığı bir pratik haline getiriyor.
Birinci adım: Kurbanı daha evvel hiç olmadığı kadar uygun hissettirmek, asla tatmadığı kadar memnun etmek, yüceltmek; özetlemek gerekirsesı egosuna oynamak!
Manipülatör tıpkı bir uyuşturucu husus tesirinde başlıyor bu işe. Dünyada her insanın ortak zaafı: Ego. Manipülatör, egonuza oynayarak sizi dünyanın en şahane insanı olduğunuza inandırıyor. Yüceltiyor, güzelliğinizi epey övüyor – birebir vakitte beşerlerle kıyaslayarak övüyor. Yeteneklerinizi abartıyor, her mevzuda takviye sağlıyor. özetlemek gerekirsesı birinci başta ‘tam da gereksiniminiz olan insan’ üzere görünüyor.
Yalnızca kendi kendine sizi yüceltmekle de kalmıyor! İkinci en büyük atılım: Sizi toplum ortasında de daima övüyor!
Annesine, babasına, arkadaşlarına sizi tanıştırırken abartıyor da abartıyor. Size, sizin olmadığınız ortamlarda dahi sizi nasıl yücelttiğinden bahsediyor.
özetlemek gerekirsesı size hayran hayran bakan ve baktıran bu insan karşısında siz o tuzağa düşüyorsunuz: Hakikaten ona inanmak!
Mutlusunuz! Artık kendinizle ilgili bütün kederleriniz bitmiş üzere. İş yerindeki performans düşüklüğünüzden daha sonra geçirdiğiniz düşünceli bir toplantı sizi eskisi üzere etkilemiyor örneğin; zira ömrünüzde sizin bir Tanrı-Tanrıça olduğunuza inanan ve daha da değerlisi sizi de inandıran bir insan var!
Tam bu noktada, gerçek bir “bağımlı” karaktere farkında olmadan da olsa bürünüyorsunuz. Zira…
karşınızda kimyasal bir uyuşturucu üzere, sizi eksiksiz hissettiren – yanılgı da olsa acıyı ve düşünceyi anında yok eden bir öge var: Manipülatör sevgiliniz!
Bu sonsuza dek sürse keşke… Değil mi?
Fakat işte, sürmüyor. esasen bu yüzden ‘love bombing’e bir manipülasyon tekniği diyoruz. Teknik uygulandıktan, siz bağımlı hale getirildikten daha sonra yapacağı son bir şey kalıyor geriye: Kendini geri çekmek!
Sizi yerlere göklere sığdıramayan ve bu yüksekliğe alıştıran manipülatör kendini geri çektiği an adeta mahrumluk krizine girmiş üzere oluyorsunuz!
Evet, birebir uyuşturucu bağımlılığı üzere. Zira artık ömrünüzde sizi her şeye karşın uçuran, eksiksiz üzere olduğunuza inandıran şey yok!
Yanılgıyı kendinizde arıyorsunuz. “Ben ne yaptım?”
Zira karşınızdaki insan sizi seviyordu ve her şeyden de değerlisi ‘mükemmel bir sevgiliydi.’
aslına bakarsan sizi o inandırdığı yanılgıları geri çekmişken, bir de üstüne ‘beni bu biçimdesine seven bir insanı bile kendimden nasıl soğuttum?!’ üzere sorgulamalarla kendinize düzgünce yükleniyorsunuz. Ruhsal yıkımın eşiğindesiniz.
Derken manipülatör geri çektiği ilgi ve sevgiyle geri geliyor fakat bu sefer bir fark var: Bu sefer bombardıman yok, ilgi ve sevgiyi adeta ucundan koklatıyor.
Zira siz bir bağımlısınız. Artık onun gösterdiği azıcık, minicik ilgiye bile nimet gözüyle bakıyorsunuz, eskisi üzere güzel hissedebilmek ismine onun etrafında, onun denetiminde hareket ediyorsunuz. Zira onda sizin istediğiniz bir şey var!
Artık bağlantıda kimin denetim sahibi olduğu da, kimin arzulanan taraf olduğu da muhakkak: Manipülatör!
İlginin başındaki o birkaç aylık bombardıman ile nasıl da rolleri değiştirdi, değil mi?
bir daha onun onayını almak için, her şeye tamam diyecek kıvama geliyorsunuz. Bu noktadan daha sonrası cehennem üzere bir bağlantı… En epey da öz saygınıza vuruyor.
Pekala ne yapacağız? Sevgi göstermeyecek miyiz ya da gösterenden kaçacak mıyız?
şüphesiz ki hayır! Aşk gerçek ve hoş bir his… Lakin mantığımızdan kopmayacağız!
Şayet biri daha bizi gereğince âlâ tanımıyorken bile çok bir biçimde yüceltiyorsa, üstelik bir taraftan da o sezgilerimiz ‘ne diyor bu ya?! Ben o kadar da abartılacak biri değilim’ diyorsa; bir durup düşüneceğiz.
Zira anahtar söz: Denge!
Unutmamalıyız ki insan beyni, egoyu muhafazaya odaklı. Yani işimize gelen şeylere inanmaya daha meyilliyiz!
İşvereniniz iş dostunuzı övse, bunu ‘motive etmek için yapıyor, abartıyor’ diye yorumlarız ancak birebir işveren bizi övünce bunun gerçekliğine katiyetle inanırız ya örneğin… Bunun üzere işte! Manipülatöre de canı gönülden inanmak istiyoruz. Lakin gerçeklerden kopmamalıyız.
Sevginin, birinden onay almak ya da alkışlanma tatmini değil; karşılıklı bir akış olduğunu bilmeliyiz…
ötürüsıyla vakte yayıp tanımak, gerçekçi bir gözle ve kusurlarıyla sevmek, sevilmek en güzeli!
Sizi göklere çıkaran insanlara karşı temkinli olmayı unutmayın, inişte yanınızda olmayabilirler!
Siz de maruz kaldığınız bombardımanları yorumlarda bizimle paylaşın ki küme terapisi tadı yakalayalım!