celikci
Yeni Üye
Biroldukca karaktere can veren Hüseyin Avni Danyal daha fazlaca laz şivesiyle konuk oldu konutlarımıza. O denli Bir Geçer Vakit Ki’de “Kenan”, Kurtlar Vadisi Pusu’da “Bulut”, Hatırla Sevgili’de “Adnan Menderes” karakteriyle hafızalarımıza kazınan başarılı oyuncu, bu ortalar hem tiyatro tıpkı vakitte sinemayla bir daha gündemde.
Nova Yapım’ın oyunu “Kelepçe Kullanma Klavuzu” ve 18 Kasım’da gösterime girecek olan “Barış Akarsu Merhaba” isimli sinemada Selahattin Akarsu karakterini canlandıran Danyal, sahnede komiser, beyazperdede ise acılı bir baba olarak karşımıza çıkıyor.
Danyal ile oyunculuk ve ülkemizin meseleleri üzerine sohbet ettik.
Hüseyin Avni Danyal ve Öznur Oğraş Çolak
– Sizin kapalı gişe sahnelenen “Kelepçe” oyunundan bahsedelim biraz…
Türkiye’de epeyce uzun müddet oynanan “Alevli Günler” diye bir oyun vardı, tiyatroseverler bilirler, Irmak Bahçeci, Bakırköy Belediye Tiyatroları’nda dramaturg olarak çalışıyor. Bizde bir oyun yardımıyla tanıştık. Alevli Günler’i biliyordum, epey uzun müddet oynanan ve insanların fazlaca sevdiği bir oyundu. Tekst geçince elime, hayli yeterli yazılmış bir metin, epeyce ince işçilikle ayarlanmış. Gözaltı müddeti bir saat olan bir tutukluyla başındaki komiserin o bir saatlik hikâyesi! Bir sirk diyelim ona, sirkte çalışan bir dolapta işte hokkabazlar insan kaybederler ya bir dolaptan girer öbüründen çıkar, o denli bir bayan, kocası kayıp ve benim komiser de geliyor diyor ki: “Nerede kocan sen mi öldürdün?” Cinayetle suçluyorlar. Onun bir sorgusu!
– Şimdilerde tek kişilik bir oyun arayışındasınız. Kelepçe iki kişilik, kalabalık bir takım tercih etmiyorsunuz niye?
İki kişilik oyun olunca oyunculuk manasında biraz daha doyurucu oluyor sizin için, oyuncu olarak daha haz alıyorsunuz. Başak Daşman’la da biz birinci sefer çalıştık, epey âlâ bir oyuncu. İkili, karşılıklı oyunculuk bir pinpon topu üzere bir siz vurursunuz, bir o vurur bu biçimde ortada gidip gelir.
Evet tek kişilik oyun, daha rahat hareket edebileyim diye. İki kişilik de olabilir. Daha çabuk hareket edebilmek, daha seri olabilmek için. Bir de televizyon durumu var. Bir televizyon dizisi çekerken bir oyun provası yapmak dünyanın en güç ve kahırlı işi. Çok sıkıntı oldu, Kelepçe Kullanma Kılavuzu’nda da o denli… Yani provadan çık, koştur çekime git, çekimden çık koştur, tiyatroda provaya gir. Yani tiyatro provası kendi başına olmalı, yalnızca ona konsantre olup o denli yapmalısınız. Bu sene fizikî olarak değil ancak ruhen çok yıprandım. Provanın gerilimi orada bir şey yaratmak durumundasınız, tam onda bir yol almaya başlıyorsunuz, hop kestim benim çekime yetişmem lazım.
TİYATRO SEYİRLİK
– Tiyatro Seyirlik, ne durumda, uzun vakittir bir salonunuz da yok. Özel tiyatroyu yaşatmak bugünün şartlarında hayli güç.
Tiyatro Seyirlik, ismine kendi tiyatrom ismine bir salonum da vardı benim. Lakin beceremedik olmadı, ticari zekâdan yoksunuz haliyle, tiyatro da olsa bir market üzere, bir bakkal dükkânı üzere, başında oturmanız gerekiyor işinizin. Onun ortasında ben, epeyce ilgilenemedim. Artık Tiyatro Seyirlik olarak, salon kiralayıp bütün tiyatrolar üzere o denli oyun oynama planım var.
– “Barış Akarsu Merhaba” isimli sinemada baba karakterini canlandırdınız? Yaşayan bir karakterin rolünü birinci kere mı üstleniyorsunuz? Birebir ortamda bulunup sohbet ettiniz mi?
Belgesel tadında bir şey oldu. Yeterli bir sinema olduğunu düşünüyorum, olağan ki bunun sonucunı seyirci verecek biz değil. Evet değişik olan şu oldu; o kadar acıyı hayatış, bir adamla birebir yerde bulunmak… Biraz buruk oluyor. Anne vefat etmiş, kız kardeşiyle biraz sohbet edebilme bahtım oldu. Acı fazlaca taze, unutulacak bir şey değil. Onun ortasında içimizi burkan bir şey oldu.
Bir müzisyen olduğunu biliyordum, katıldığı müsabakayı takip etmemiştim, daha sonradan baktım ve epey önemli takipçisi olan, hayranı olan, bilhassa toplumsal maksatlı yardım kurumlarıyla, istekli olarak çalıştığı için epeyce seviliyormuş.
bu biçimde epeyce sevilen, hit olmuş, bir insanın ömrünü yapmak zordur. Sevenlerinin gözünde bir Barış Akarsu idolü oluşmuş.
Ama var olan birini oynamak birinci oldu.
“EKONOMİK DURUM İÇLER ACISI!”
– Ülkemizde problemler bitmez ancak Türkiye’nin en büyük sıkıntısı sizce nedir?
Ekonomi! İktisattaki tutarsızlık! Memleketin ahvali her şeyi tesirler. Tiyatro örneğin Türkiye’den bağımsız bir şey değil ki… Türkiye’nin bu ekonomik dar boğazı ya da dünyada yaşanan küresel ya da bizi etkileyen şey ekonomik durum yani bence şu anda en içler acısı! Bütün kesimlerde, toplumsal hayatta, beşerler, enstrümanı sattı hatta intihar eden müzisyenler oldu.
Düşünün ki bir ülkede bir müzisyen para kazanamadığı için intihar edip ölüyor, ülkenin ayağa kalkması gerekiyordu, hiç bir şey olmadı.
– Pekala sanata yasaklar, maniler, sansür…
En başından şunu söyleyeyim, en son maddede geçti lakin ben hiç bir şeyin sansürlenmesinden yana değilim. Sansüre başından sonuna kadar, gazeteci olsun, kitap olsun, özgür tabir olsun karşıyım. hiç bir şey sansürlenmemeli…
– Önümüzde bir seçim var.
Türkiye’de özgürlükler ve demokrasi ismine kim hakikat bir şey yapacaksa iktidarda o olsun isterim.
Okumaya devam et...
Nova Yapım’ın oyunu “Kelepçe Kullanma Klavuzu” ve 18 Kasım’da gösterime girecek olan “Barış Akarsu Merhaba” isimli sinemada Selahattin Akarsu karakterini canlandıran Danyal, sahnede komiser, beyazperdede ise acılı bir baba olarak karşımıza çıkıyor.
Danyal ile oyunculuk ve ülkemizin meseleleri üzerine sohbet ettik.
Hüseyin Avni Danyal ve Öznur Oğraş Çolak
– Sizin kapalı gişe sahnelenen “Kelepçe” oyunundan bahsedelim biraz…
Türkiye’de epeyce uzun müddet oynanan “Alevli Günler” diye bir oyun vardı, tiyatroseverler bilirler, Irmak Bahçeci, Bakırköy Belediye Tiyatroları’nda dramaturg olarak çalışıyor. Bizde bir oyun yardımıyla tanıştık. Alevli Günler’i biliyordum, epey uzun müddet oynanan ve insanların fazlaca sevdiği bir oyundu. Tekst geçince elime, hayli yeterli yazılmış bir metin, epeyce ince işçilikle ayarlanmış. Gözaltı müddeti bir saat olan bir tutukluyla başındaki komiserin o bir saatlik hikâyesi! Bir sirk diyelim ona, sirkte çalışan bir dolapta işte hokkabazlar insan kaybederler ya bir dolaptan girer öbüründen çıkar, o denli bir bayan, kocası kayıp ve benim komiser de geliyor diyor ki: “Nerede kocan sen mi öldürdün?” Cinayetle suçluyorlar. Onun bir sorgusu!
– Şimdilerde tek kişilik bir oyun arayışındasınız. Kelepçe iki kişilik, kalabalık bir takım tercih etmiyorsunuz niye?
İki kişilik oyun olunca oyunculuk manasında biraz daha doyurucu oluyor sizin için, oyuncu olarak daha haz alıyorsunuz. Başak Daşman’la da biz birinci sefer çalıştık, epey âlâ bir oyuncu. İkili, karşılıklı oyunculuk bir pinpon topu üzere bir siz vurursunuz, bir o vurur bu biçimde ortada gidip gelir.
Evet tek kişilik oyun, daha rahat hareket edebileyim diye. İki kişilik de olabilir. Daha çabuk hareket edebilmek, daha seri olabilmek için. Bir de televizyon durumu var. Bir televizyon dizisi çekerken bir oyun provası yapmak dünyanın en güç ve kahırlı işi. Çok sıkıntı oldu, Kelepçe Kullanma Kılavuzu’nda da o denli… Yani provadan çık, koştur çekime git, çekimden çık koştur, tiyatroda provaya gir. Yani tiyatro provası kendi başına olmalı, yalnızca ona konsantre olup o denli yapmalısınız. Bu sene fizikî olarak değil ancak ruhen çok yıprandım. Provanın gerilimi orada bir şey yaratmak durumundasınız, tam onda bir yol almaya başlıyorsunuz, hop kestim benim çekime yetişmem lazım.
TİYATRO SEYİRLİK
– Tiyatro Seyirlik, ne durumda, uzun vakittir bir salonunuz da yok. Özel tiyatroyu yaşatmak bugünün şartlarında hayli güç.
Tiyatro Seyirlik, ismine kendi tiyatrom ismine bir salonum da vardı benim. Lakin beceremedik olmadı, ticari zekâdan yoksunuz haliyle, tiyatro da olsa bir market üzere, bir bakkal dükkânı üzere, başında oturmanız gerekiyor işinizin. Onun ortasında ben, epeyce ilgilenemedim. Artık Tiyatro Seyirlik olarak, salon kiralayıp bütün tiyatrolar üzere o denli oyun oynama planım var.
– “Barış Akarsu Merhaba” isimli sinemada baba karakterini canlandırdınız? Yaşayan bir karakterin rolünü birinci kere mı üstleniyorsunuz? Birebir ortamda bulunup sohbet ettiniz mi?
Belgesel tadında bir şey oldu. Yeterli bir sinema olduğunu düşünüyorum, olağan ki bunun sonucunı seyirci verecek biz değil. Evet değişik olan şu oldu; o kadar acıyı hayatış, bir adamla birebir yerde bulunmak… Biraz buruk oluyor. Anne vefat etmiş, kız kardeşiyle biraz sohbet edebilme bahtım oldu. Acı fazlaca taze, unutulacak bir şey değil. Onun ortasında içimizi burkan bir şey oldu.
Bir müzisyen olduğunu biliyordum, katıldığı müsabakayı takip etmemiştim, daha sonradan baktım ve epey önemli takipçisi olan, hayranı olan, bilhassa toplumsal maksatlı yardım kurumlarıyla, istekli olarak çalıştığı için epeyce seviliyormuş.
bu biçimde epeyce sevilen, hit olmuş, bir insanın ömrünü yapmak zordur. Sevenlerinin gözünde bir Barış Akarsu idolü oluşmuş.
Ama var olan birini oynamak birinci oldu.
“EKONOMİK DURUM İÇLER ACISI!”
– Ülkemizde problemler bitmez ancak Türkiye’nin en büyük sıkıntısı sizce nedir?
Ekonomi! İktisattaki tutarsızlık! Memleketin ahvali her şeyi tesirler. Tiyatro örneğin Türkiye’den bağımsız bir şey değil ki… Türkiye’nin bu ekonomik dar boğazı ya da dünyada yaşanan küresel ya da bizi etkileyen şey ekonomik durum yani bence şu anda en içler acısı! Bütün kesimlerde, toplumsal hayatta, beşerler, enstrümanı sattı hatta intihar eden müzisyenler oldu.
Düşünün ki bir ülkede bir müzisyen para kazanamadığı için intihar edip ölüyor, ülkenin ayağa kalkması gerekiyordu, hiç bir şey olmadı.
– Pekala sanata yasaklar, maniler, sansür…
En başından şunu söyleyeyim, en son maddede geçti lakin ben hiç bir şeyin sansürlenmesinden yana değilim. Sansüre başından sonuna kadar, gazeteci olsun, kitap olsun, özgür tabir olsun karşıyım. hiç bir şey sansürlenmemeli…
– Önümüzde bir seçim var.
Türkiye’de özgürlükler ve demokrasi ismine kim hakikat bir şey yapacaksa iktidarda o olsun isterim.
Okumaya devam et...