celikci
Yeni Üye
27 yaşındaymış, Yeniköy’de oturduğu konutun de kapı numarası 27 olunca kurduğu konuk sanatçı programının da ismini buradan esinlenip Gate 27 koymuş. Melisa Tapan’dan bahsediyorum. Hoş ve düzgün eğitimli bir genç bayan, artık 29 olmuş. Oturduğu konutun kocaman bahçesindeki bir binayı genç, yaşlı, deneyimli, deneyimsiz, Türk, yabancı davet ettiği konuk sanatkarlara ayırmış, onlar bir süre gelip hem bu iklimin, ortamın tesiriyle işlerini üretiyorlar birebir vakitte kamusal programlar, sanat etrafları, yeni işbirlikleri ile bir sanat ağı örüyorlar. Sanatkarların alanları fotoğraf, heykel, seramik, fotoğraf, performans ve görüntü sanatı olabilir, fark etmiyor.
Melisa Tapan, Sevil Sabancı ve Eran Tapan’ın kızı, 27 yaşında kurduğu Gate 27’yi şu biçimde anlatıyor: “New York’ta, Columbia Üniversitesi’nde İktisat ve Politik Kalkınma Programı’nda master yaparken çeşitli bölümlerden ya da meslek kısımlarından gelen arkadaşlarımla çoklukla sanat üzerine sohbet ediyorduk. Bu fikir ve görüş alışverişleri sırasında benim hem ufkum genişliyor tıpkı vakitte Türkiye’ye döndüğümde ne yapmam gerektiği hakkında düşünüyordum. New York’ta konuk sanatçı meskenlerine gitmeye, onları araştırmaya başladım. Elimdeki kaynakları düşünerek beğenilen hususumuz sürdürülebilirlikten vazgeçmeden gelecek ile ilgili planlar oluşturmam gerekiyordu. Evvel Sabancı Üniversitesi ve SSM Müzesi aklıma geldi. Konutumuzun bahçesinde de bu gördüğünüz bina vardı. Birinci evvel Sabancı Müzesi Yöneticisi Nazan Ölçer’i aradım. Fikrimi beğendi ve programın kaliteli ve multi disipliner olmasını önerdi. Ve bir müracaat konseyi kurmaya karar verdik.”
İki genç bayan sanatçı, konutunun yandığı trajik günü unutamadığımız Gökçe Erhan ve İranlı Ojan Zargarbaşki, Yeniköy’deki Gate 27’de birlikte sanat üretiyor.
MÜŞAVERE HEYETİ
bu biçimdece, Beral Madra, Dr. Nazan Ölçer, Prof. Selçuk Artut ve Prof. Dr. Ahu Antmen’den oluşan bir müracaat kurulu- kurarak işe başlamışlar. Lakin Covid 19 pandemisi patlamış ve davet ettikleri sanatkarları apar topar, zar güç ülkelerine geri göndermişler. İşte o noktada Melisa Tapan hayal kırıklığını bir tarafa itip yeni formüller aramaya başlamış. Hem akademisyen, hem görsel, işitsel işler yapan bir sanatçı, hem müzisyen birebir vakitte Gate 27 müşavere heyeti üyesi Prof. Selçuk Artut’a mevzuyu açmış, yanlarına Prof. Ahu Antmen’i de alarak bu kere projeleri Melisa Tapan’ın Ayvalık’taki meskenine yöneltmişler, ne de olsa pandemide açık ve pak hava arayışıyla Ayvalık’taki mesken de sanatçı programına dahil edilmiş. Hatta Artut Hoca bu süreçte birkaç müzik bile bestelemiş Ayvalık’ta.
Melissa Tapan, Gate 27’ye gelen sanatkarların sanatla zanaati de birleştirmelerine kıymet veriyor. El sanatlarının, zanaatin de yaşaması gerekiyor. Gelen seramikçi konuk sanatkarları İznik ile tanıştırıyorlar, dokumacıları da Hereke ile.
İKİ SANATÇI
Gate 27, 2022 programına iki konuk sanatçı ile başlamış. Biri İran’lı Ojan Zargarbashi, başkası de Gökçe Erhan. Onlarla da sohbet ettim. Gökçe Erhan Trabzon’un Sürmene ilçesinin Çamburnu köyünde doğmuş. Mimar Sinan Üniversitesi Hoş Sanatlar Fotoğraf Bölümü’nü birincilikle bitirmiş. Stantlar açmış, Sakıp Sabancı Sanat Ödülü’nü almış lakin büyük kentte yaşamak istemediği için Çamburnu’na gitmiş. Orada aileden kalan 150 yıllık üç katlı konuta yerleşmiş ve başlamış etraf ile tabiat ile ilgili işler üretmeye. Bu kadar tabiat şuuru olunca da Çamburnu Tabiat Kültür ve Sanat Derneği’ni kurarak kendi hayatının bir kesimi olan ekolojik, kültürel ve sanatsal davranışları etrafına de yaymaya başlamış. “Ben memleketime âşığım, oradan sorumluyum, oranın bir neferiyim ve bunu sanatıma da yansıtıyorum” diyor. Fakat bildiğiniz üzere kısa bir süre evvel Gökçe Erhan büyük bir felaket hayatış, tarihi konutu, ortasında sanatkarın işleriyle, boyalarıyla, herşeyiyle yanmış kül olmuş. Gate 27, sanatkarın bu acılı periyodunda onu davet etmiş, konuk yapmış. Gökçe Erhan, yanında bahçesinin yangında kömürleşmiş sarıçamlarını da birlikte getirmiş. Hâlâ canlı kalmış katmanlarına kadar kazıyıp kömür kiçinden farklı renklere ulaşmış ve bir renk paleti çıkartmış. Bütün bu süreci de bir görüntü ile tarihe kaydetmiş. İşi de hüzünden epey memnunluk saçıyor. Sarıçam kozalaklarıyla kendinin yaptığı küpeler kulağında, Trabzon peşkonulu belinde, bu hikayeyi anlatırken vakit zaman gözleri yaşarıyor, beni de hüzünlendiriyor. Gate 27, onun yaralarına merhem ve sargı bezi olmuş. Gencecik bir bayan, Gökçe Erhan’ın azmine ve hayata olan bağlılığına hayran kalmamak imkânsız. 150 yıllık dağların doruğundaki babaanniçin kalan konutunu onarmaya başlamış bile.
Melisa Tapan şimdiye kadar hiç 9-5 çalışmamış, yalnızca çeşitli yerlerde staj yapmış. “Ama bu işin iktisadı var, sigortası var, idaresi var” diyorum. “Bilmiyorum bir bilgisiz yüreği geldi bana, ancak etrafımda güveneceğim, danışacağım temelli şahıslar var” diyor. Sabancı yatırım şirketlerinden mali dayanak istemiyor ancak bir yandan da sanat faaliyetlerine yerli yabancı sponsor arıyor. Pakistanlı bir proje sponsoru bulmuş bile. Gate 27, uzun ömürlü olacak görünüyor.
Okumaya devam et...
Melisa Tapan, Sevil Sabancı ve Eran Tapan’ın kızı, 27 yaşında kurduğu Gate 27’yi şu biçimde anlatıyor: “New York’ta, Columbia Üniversitesi’nde İktisat ve Politik Kalkınma Programı’nda master yaparken çeşitli bölümlerden ya da meslek kısımlarından gelen arkadaşlarımla çoklukla sanat üzerine sohbet ediyorduk. Bu fikir ve görüş alışverişleri sırasında benim hem ufkum genişliyor tıpkı vakitte Türkiye’ye döndüğümde ne yapmam gerektiği hakkında düşünüyordum. New York’ta konuk sanatçı meskenlerine gitmeye, onları araştırmaya başladım. Elimdeki kaynakları düşünerek beğenilen hususumuz sürdürülebilirlikten vazgeçmeden gelecek ile ilgili planlar oluşturmam gerekiyordu. Evvel Sabancı Üniversitesi ve SSM Müzesi aklıma geldi. Konutumuzun bahçesinde de bu gördüğünüz bina vardı. Birinci evvel Sabancı Müzesi Yöneticisi Nazan Ölçer’i aradım. Fikrimi beğendi ve programın kaliteli ve multi disipliner olmasını önerdi. Ve bir müracaat konseyi kurmaya karar verdik.”
İki genç bayan sanatçı, konutunun yandığı trajik günü unutamadığımız Gökçe Erhan ve İranlı Ojan Zargarbaşki, Yeniköy’deki Gate 27’de birlikte sanat üretiyor.
MÜŞAVERE HEYETİ
bu biçimdece, Beral Madra, Dr. Nazan Ölçer, Prof. Selçuk Artut ve Prof. Dr. Ahu Antmen’den oluşan bir müracaat kurulu- kurarak işe başlamışlar. Lakin Covid 19 pandemisi patlamış ve davet ettikleri sanatkarları apar topar, zar güç ülkelerine geri göndermişler. İşte o noktada Melisa Tapan hayal kırıklığını bir tarafa itip yeni formüller aramaya başlamış. Hem akademisyen, hem görsel, işitsel işler yapan bir sanatçı, hem müzisyen birebir vakitte Gate 27 müşavere heyeti üyesi Prof. Selçuk Artut’a mevzuyu açmış, yanlarına Prof. Ahu Antmen’i de alarak bu kere projeleri Melisa Tapan’ın Ayvalık’taki meskenine yöneltmişler, ne de olsa pandemide açık ve pak hava arayışıyla Ayvalık’taki mesken de sanatçı programına dahil edilmiş. Hatta Artut Hoca bu süreçte birkaç müzik bile bestelemiş Ayvalık’ta.
Melissa Tapan, Gate 27’ye gelen sanatkarların sanatla zanaati de birleştirmelerine kıymet veriyor. El sanatlarının, zanaatin de yaşaması gerekiyor. Gelen seramikçi konuk sanatkarları İznik ile tanıştırıyorlar, dokumacıları da Hereke ile.
İKİ SANATÇI
Gate 27, 2022 programına iki konuk sanatçı ile başlamış. Biri İran’lı Ojan Zargarbashi, başkası de Gökçe Erhan. Onlarla da sohbet ettim. Gökçe Erhan Trabzon’un Sürmene ilçesinin Çamburnu köyünde doğmuş. Mimar Sinan Üniversitesi Hoş Sanatlar Fotoğraf Bölümü’nü birincilikle bitirmiş. Stantlar açmış, Sakıp Sabancı Sanat Ödülü’nü almış lakin büyük kentte yaşamak istemediği için Çamburnu’na gitmiş. Orada aileden kalan 150 yıllık üç katlı konuta yerleşmiş ve başlamış etraf ile tabiat ile ilgili işler üretmeye. Bu kadar tabiat şuuru olunca da Çamburnu Tabiat Kültür ve Sanat Derneği’ni kurarak kendi hayatının bir kesimi olan ekolojik, kültürel ve sanatsal davranışları etrafına de yaymaya başlamış. “Ben memleketime âşığım, oradan sorumluyum, oranın bir neferiyim ve bunu sanatıma da yansıtıyorum” diyor. Fakat bildiğiniz üzere kısa bir süre evvel Gökçe Erhan büyük bir felaket hayatış, tarihi konutu, ortasında sanatkarın işleriyle, boyalarıyla, herşeyiyle yanmış kül olmuş. Gate 27, sanatkarın bu acılı periyodunda onu davet etmiş, konuk yapmış. Gökçe Erhan, yanında bahçesinin yangında kömürleşmiş sarıçamlarını da birlikte getirmiş. Hâlâ canlı kalmış katmanlarına kadar kazıyıp kömür kiçinden farklı renklere ulaşmış ve bir renk paleti çıkartmış. Bütün bu süreci de bir görüntü ile tarihe kaydetmiş. İşi de hüzünden epey memnunluk saçıyor. Sarıçam kozalaklarıyla kendinin yaptığı küpeler kulağında, Trabzon peşkonulu belinde, bu hikayeyi anlatırken vakit zaman gözleri yaşarıyor, beni de hüzünlendiriyor. Gate 27, onun yaralarına merhem ve sargı bezi olmuş. Gencecik bir bayan, Gökçe Erhan’ın azmine ve hayata olan bağlılığına hayran kalmamak imkânsız. 150 yıllık dağların doruğundaki babaanniçin kalan konutunu onarmaya başlamış bile.
Melisa Tapan şimdiye kadar hiç 9-5 çalışmamış, yalnızca çeşitli yerlerde staj yapmış. “Ama bu işin iktisadı var, sigortası var, idaresi var” diyorum. “Bilmiyorum bir bilgisiz yüreği geldi bana, ancak etrafımda güveneceğim, danışacağım temelli şahıslar var” diyor. Sabancı yatırım şirketlerinden mali dayanak istemiyor ancak bir yandan da sanat faaliyetlerine yerli yabancı sponsor arıyor. Pakistanlı bir proje sponsoru bulmuş bile. Gate 27, uzun ömürlü olacak görünüyor.
Okumaya devam et...