celikci
Yeni Üye
Uzun müddettir merakla beklenen Bergen sineması cuma günü vizyona giriyor. Özel göskavramında sinema eleştirmenlerinin bile gözyaşlarıyla izlediği sinemanın manzara direktörlüğünü muvaffakiyetle kotarmış Mirsad Heroviç; direktör koltuğunda Mehmet Binay, Caner Alper var. Yalnızca oyuncu değil ortak üretimci olarak Farah Zeynep Abdullah, müzikleri da kendi söyleyerek adeta yaşayarak Bergen’i canlandırırken Erdal Beşikçioğlu, Tilbe Saran, Ali Seçkiner Alıcı ve Nergis Öztürk birbirleriyle yarışır bir oyunculuk sergiliyor. Müzik Mazlum Çimen, Saki Çimen. Bergen’in hayatını anlatan sinemanın senaryosunu Sema Kaygusuz ve Yıldız Beyazıt yazmış. Üretimci Mine Şengöz.
Analar tahtını yaparmış, bahtını değil dense de kimi vakit anneler de yeterlilik yapayım derken farklı sonuçlara yol açabiliyorlar. Bu manada Bergen sineması, külliyen sosyolojik ve Türk toplumunun bilhassa Doğu Anadolu ve daha da güneylere gerçek, bayan ve kız çocuklarına yapılan zulmün açık resmi.
EĞİTİMİNE DEVAM EDEMEDİ
Öteki yandan, üniversite öğrencilerinin sistemsel hiyerarşi ortasında yaşadıkları. Açmazlar ortasında bir genç kız var, üstelik hem sesi hem enstrümanı ile varolabilen. Sahnede en büyük aşkı müziği icra etmekten sonsuz memnunluk duyup bunu seyircisine de hissettirebilen. Lakin üniversitede okurken, Ayten Alpman üzere seçkin müzisyenlerin çıktığı Ankara’da, Feyman üzere yerlerde olamıyor.Bir çello alabilmek için onca uğraşı. Bir aşkı yaşayabilmek için lime lime, vücudundan ve ruhundan koparılanlar.
Mersin’de, 1959’da başlayıp Adana, Pozantı’da 1989’da son bulan çilekeş, sevgi açlığı ortasında ibretlik, ders alınası bir hayat.
İnsan ömründe, baba figürü o denli kuvvetlidür ki bir kız çocuğu için baba şefkati, sevgisi görmemiş bayanlar, o eksikliği daima yanlış adamlarda arar. Daha doğrusu, sevgiyi aradıkları için her incelik göstereni, gerçek kişi sanırlar. Bu yüzden baba profili, bir kız çocuğu için son derece değerlidir. Sonunda bir çellist yetişecekken “Seninle bir dakikadan”, “Tanrı affetse ben affetmem”e dönen arabesk fantezinin kraliçesi çıkar bu yokluktan.
Ankara Devlet Konservatuvarı’nın imtihanlarına girerek piyano kısmını birincilikle kazanan Bergen, iki yıl piyano ve viyolonsel eğitimi alır lakin maddi imkânsızlıklardan eğitimine devam edemez, yaşını büyüterek bir süre PTT’de çalışır. daha sonrası sahne, arabesk. 30 yaşa, 5 longplay, 11 kaset, 129 müzik ve bir sinema sığdırır. Bıraksalar, kim bilir daha neler yapacaktı.
AŞK ŞİDDETLE SÜRER Mİ?
Natürel iki saat ortasında yalnızca dram yok, aslında yeterlilik derken seçimlerde özgür olabilse bireyler, futbolcu Abdullah’ın, onu birinci gördüğü Feyman’da, birinci aşk ve araç kullanmayı öğretirken evlilik teklifi… “Vites üstündeki R harfi ne biliyor musun? Senden razıyım. İstediğin vakit evleniriz” dediği, sıcak ve daha sonrasını sinema ortasında bulacağınız hayat değişimleri.
Bergen, ismini tahminen de daima görmek istediği bir çellodan yola çıkarak Norveç’in ikinci büyük kenti, manası “Dağlar içindeki yeşil çayır”dan, kendi dileği ile aldı. “Acıların bayanı” 1987 yılında birinci ve son sinemasını çekti lakin “Şarkılarımı dinleyin, benim için üzülmeyin, korksam Bergen olmazdım! Ben, hâlâ güllere inanıyorum!” dedi. Bizim Toroslar’ın rüzgârlı, karlı zirvelerinden yükselen bir sesti Bergen. Katledildi. Katili, Halis Özgür, evvel geçersiz nikâh kıymıştı; aslında evli ve üç çocukluydu. Almanya’ya kaçtı. Koşullu tahliye oldu, Türkiye’de indirimden yararlandı. O bir kısım adamların görünen yüzü lakin kendilerini o kadar güzel kamufle ediyorlar ki… Tıpkı katili olacak kocası tarafınca onu güllerle donatan, sana kıyamam ceylan gözlüm diyen fakat birinci fırsatta küçümseyip şiddetten kaçınmayan, hatta bununla yetinmeyip, karalamak için türlü türlü senaryolar üretip, nasılsa ezilmeye mahkûm edilmiş hanımı aşağılamak için elinden geleni yapan kelamda erkek müsveddeleri!
Kelam evvel onlara ve onlara hâlâ fırsat veren ataerkil toplumda yetişmiş olmanın konforunu çoku ile kullananlara, adaletsizliklere göz yumanlara.
Ancak en epeyce bayanlara. Aşk için nereye kadar ve nelerden vazgeçersiniz?
Ya benimsin ya toprağın zihniyeti, yok ben güneyliyim, yok ben doğuluyum, yok biz atalarımızdan bu biçimde gördük! Geçin bunları.Kadın, evvel insandır. Ve bayanlar adamların annelerinden gördükleri travmaları, işyerlerinde yaşadıkları meşakkatleri, ruhsal meselelerini temizleme tahtası hiç değildir! Bayan insandır ve eşittir. Sevmeyi bilmiyorsan uzak duracaksın! Bayan da sevgi uğruna kanmayacak daha da dikkat edecek!
OKUYACAK, ÇALIŞACAK, DİMDİK AYAKTA DURACAK!
1987 Altın Plak ve Altın Kaset ödüllerinin sahibi ve öldükten daha sonra da kemiklerine bile bir şey olmasın diye annesi tarafınca mezarı bir kafes üzere çevrilen, tüm katledilmiş, her türlü şiddete uğrayan başta Bergen olmak üzere hepsine hürmetle… Dileriz bu sinemanın sanat haricinde da bir misyonu olur.
Okumaya devam et...
Analar tahtını yaparmış, bahtını değil dense de kimi vakit anneler de yeterlilik yapayım derken farklı sonuçlara yol açabiliyorlar. Bu manada Bergen sineması, külliyen sosyolojik ve Türk toplumunun bilhassa Doğu Anadolu ve daha da güneylere gerçek, bayan ve kız çocuklarına yapılan zulmün açık resmi.
EĞİTİMİNE DEVAM EDEMEDİ
Öteki yandan, üniversite öğrencilerinin sistemsel hiyerarşi ortasında yaşadıkları. Açmazlar ortasında bir genç kız var, üstelik hem sesi hem enstrümanı ile varolabilen. Sahnede en büyük aşkı müziği icra etmekten sonsuz memnunluk duyup bunu seyircisine de hissettirebilen. Lakin üniversitede okurken, Ayten Alpman üzere seçkin müzisyenlerin çıktığı Ankara’da, Feyman üzere yerlerde olamıyor.Bir çello alabilmek için onca uğraşı. Bir aşkı yaşayabilmek için lime lime, vücudundan ve ruhundan koparılanlar.
Mersin’de, 1959’da başlayıp Adana, Pozantı’da 1989’da son bulan çilekeş, sevgi açlığı ortasında ibretlik, ders alınası bir hayat.
İnsan ömründe, baba figürü o denli kuvvetlidür ki bir kız çocuğu için baba şefkati, sevgisi görmemiş bayanlar, o eksikliği daima yanlış adamlarda arar. Daha doğrusu, sevgiyi aradıkları için her incelik göstereni, gerçek kişi sanırlar. Bu yüzden baba profili, bir kız çocuğu için son derece değerlidir. Sonunda bir çellist yetişecekken “Seninle bir dakikadan”, “Tanrı affetse ben affetmem”e dönen arabesk fantezinin kraliçesi çıkar bu yokluktan.
Ankara Devlet Konservatuvarı’nın imtihanlarına girerek piyano kısmını birincilikle kazanan Bergen, iki yıl piyano ve viyolonsel eğitimi alır lakin maddi imkânsızlıklardan eğitimine devam edemez, yaşını büyüterek bir süre PTT’de çalışır. daha sonrası sahne, arabesk. 30 yaşa, 5 longplay, 11 kaset, 129 müzik ve bir sinema sığdırır. Bıraksalar, kim bilir daha neler yapacaktı.
AŞK ŞİDDETLE SÜRER Mİ?
Natürel iki saat ortasında yalnızca dram yok, aslında yeterlilik derken seçimlerde özgür olabilse bireyler, futbolcu Abdullah’ın, onu birinci gördüğü Feyman’da, birinci aşk ve araç kullanmayı öğretirken evlilik teklifi… “Vites üstündeki R harfi ne biliyor musun? Senden razıyım. İstediğin vakit evleniriz” dediği, sıcak ve daha sonrasını sinema ortasında bulacağınız hayat değişimleri.
Bergen, ismini tahminen de daima görmek istediği bir çellodan yola çıkarak Norveç’in ikinci büyük kenti, manası “Dağlar içindeki yeşil çayır”dan, kendi dileği ile aldı. “Acıların bayanı” 1987 yılında birinci ve son sinemasını çekti lakin “Şarkılarımı dinleyin, benim için üzülmeyin, korksam Bergen olmazdım! Ben, hâlâ güllere inanıyorum!” dedi. Bizim Toroslar’ın rüzgârlı, karlı zirvelerinden yükselen bir sesti Bergen. Katledildi. Katili, Halis Özgür, evvel geçersiz nikâh kıymıştı; aslında evli ve üç çocukluydu. Almanya’ya kaçtı. Koşullu tahliye oldu, Türkiye’de indirimden yararlandı. O bir kısım adamların görünen yüzü lakin kendilerini o kadar güzel kamufle ediyorlar ki… Tıpkı katili olacak kocası tarafınca onu güllerle donatan, sana kıyamam ceylan gözlüm diyen fakat birinci fırsatta küçümseyip şiddetten kaçınmayan, hatta bununla yetinmeyip, karalamak için türlü türlü senaryolar üretip, nasılsa ezilmeye mahkûm edilmiş hanımı aşağılamak için elinden geleni yapan kelamda erkek müsveddeleri!
Kelam evvel onlara ve onlara hâlâ fırsat veren ataerkil toplumda yetişmiş olmanın konforunu çoku ile kullananlara, adaletsizliklere göz yumanlara.
Ancak en epeyce bayanlara. Aşk için nereye kadar ve nelerden vazgeçersiniz?
Ya benimsin ya toprağın zihniyeti, yok ben güneyliyim, yok ben doğuluyum, yok biz atalarımızdan bu biçimde gördük! Geçin bunları.Kadın, evvel insandır. Ve bayanlar adamların annelerinden gördükleri travmaları, işyerlerinde yaşadıkları meşakkatleri, ruhsal meselelerini temizleme tahtası hiç değildir! Bayan insandır ve eşittir. Sevmeyi bilmiyorsan uzak duracaksın! Bayan da sevgi uğruna kanmayacak daha da dikkat edecek!
OKUYACAK, ÇALIŞACAK, DİMDİK AYAKTA DURACAK!
1987 Altın Plak ve Altın Kaset ödüllerinin sahibi ve öldükten daha sonra da kemiklerine bile bir şey olmasın diye annesi tarafınca mezarı bir kafes üzere çevrilen, tüm katledilmiş, her türlü şiddete uğrayan başta Bergen olmak üzere hepsine hürmetle… Dileriz bu sinemanın sanat haricinde da bir misyonu olur.
Okumaya devam et...