Müziklerle Türkiye’den Almanya’ya personel göçünün öyküsü

celikci

Yeni Üye
“Aşk, Mark ve Ölüm” birinci sefer Berlin Sinema Festivali’nin Panaroma kısmında gösterildi ve seyirci mükafatı aldı. İkinci gösterimi de İKSV Sinema Festivali’nde cumartesi akşamı gerçekleşen sinema, Almanya’ya emekçi göçünün öyküsünü müzikal bir seyahatle anlatıyor. Almanya’ya göç etmiş bir ailenin oğlu olan, Berlin’de yaşayan[ya1] , irtibat eğitimi almış olan Cem Kaya’nın da üçüncü sineması; “Göç üzere iç yakan bir kıssanın belgeseli fazlaca sıkıcı olurdu, ben sıkmak istemiyorum, müzikle anlatmak istememin sebebi bu diyor” Cem Kaya. Üstelik bu müzikler de onların Almanya’da büyürken konutlarında, düğünlerde, otomobille memlekete gidip gelirken kasetlerden dinledikleri müzikler. Almanya’da yaşayan ve iki kültürün ortasına sıkışıp kalmış, gurbeti, hasreti, vatan hasreti çekenlerin hislerini tema olarak kullanan müzikler. Şenlikte gösterilen en enteresan sinemalardan biri olan “Aşk, Mark ve Ölüm” seyircinin de büyük beğenisini topladı. Ve natürel en hoş sürprizi, gösterimden daha sonra salonda yapılan şenlik partisinde sinemada izlediğimiz üç müzisyeni, Türk Sanat müziğinde Cavidan Ünal, RNBesque usulünde Muhabbet ve bağlama virtüözü İsmet Topçu’yu canlı olarak dinlemek, seyretmek oldu. Salondaki coşku inanılmazdı, bilhassa de Almanya’dan gelmiş ve vatanlarında müzik yapan, müziklerinin beğenildiğini nazarann müzisyenlerin mutluluğu! Muhabbet, müziklerini söylemiş oldukten daha sonra, “Şimdi içeri gidip ağlayacağım” diyordu!

YILLAR SÜREN ARŞİV TARAMASI

VİLAYETLE DE MÜZİK

MEVT


Lakin hayat inişli çıkışlı. 80’de Doğu-Batı Almanya birleşince işsizlik başlıyor, Alman iktisadı tekliyor. Çalışanlarımıza karşı ırkçı yansılar başlıyor. Faşist örgütlenmeler, Nazi dazlak kümeleri ve ikinci, üçüncü neslin, itilip kakılması, eğitimden geri kalması, iş bulamaması, reaksiyon periyodu. Hip Hop, Protest ve Rap müzikle kendini söz eden gençler çıkıyor. İnsanların konutlarında yakılması, dazlaklarla uğraş müziği de sertleştiriyor. Burası da vefat kısmı. Şartlar, beşerler farklı da olsa, ülkemizde göçmenlere karşı halimizi sorgulamamıza da yarayacak bir kısım.

yıllar süren bir emeğin, iğneyle kuyu kazarak yapılmış sinemaya emeği geçenler içinde senaryo yazımına katkıda bulunan Mehmet Akif Büyükatalay’ı ve arşiv taramada Ufuk Can’ı anmak gerek.

Sineması Berlin’de izleyen şenlik yöneticisi Kerem Ayan,”Bu sineması İstanbul’da da gösterelim, daha sonrasında da bu partiyi yapalım” demiş. Çok yeterli etmiş! Şenliğin sonuna gelirken bu biçimde bir sineması izlemiş olmak kadar partide müzisyenleri de dinlemek büyük bir ayrıcalıktı. İKSV’ye binlerce teşekkür. Artık bu sinemanın şenlik haricinde da sinemalarda gösterilmesi gerek, bir Müslüm, Bergen kadar ses getirip izleneceğine eminim!

Okumaya devam et...