celikci
Yeni Üye
Sahnede beğenilen bir müzik… Spot ışığın vurduğu müzik söyleyen beğenilen bir bayan. Seyircilerin içinden telaşla gelen Shirley karakterini canlandıran Sumru Yavrucuk, salonda alkış kıyamet. Dışarda kar yağıyor ancak salon tıklım tıklım dolu. Seyircilerin konuşmalarına kulak konuğu oluyorum; Beylikdüzü’den gelen var, Zeytinburnu Fişekhane Ana Sahne’de oynayan oyun için.
Tiyatro izleyicisi bu biçimdedir işte diyorum kendi kendime. Daha bir memnun seyrediyorum oyunu.
Sumru Yavrucuk’un oyunculuğundaki ustalığı anlatmaya gerek yok. Her zamanki üzere bizleri kendisine hayran bıraktı.
O büyünün için de kaldık ve sahiden Shirley’in hayatına konuk olduk.
Oyundaki his geçişleri epey başarılıydı. Gülerken hüzünlendik. Hatta bir orta tüm seyirciler İzmir Marşı’nı söylerken bulduk kendimizi. Yavrucuk’un “marş söylemeye nasıl başladık, buraya nasıl geldik anlamadım lakin, demek ki tüm yollar Atatürk’e çıkıyor” kelamları salonda uzun bir süre alkışlandı.
Sanatın aydınlığı ne hoş, yalnız olmadığımızı bilmek ise her şeyden hoş.
Sahnede, bir mutfak görüyoruz, ortada bir masa, rutin bir ömrü olan ancak bundan epey sıkılan Shirley ile bir seyahate çıkıyoruz. Son durak ise Bodrum…
Günlük hayatının sıkıcılığı ortasında kaybolmuş ve birfazlaca bayan üzere artık hayallerini bile unutmuş olan Shirley Valentine’nin hikayesi aslında komik ve eğlenceli daha sonrası ise bir kendini keşfediş öyküsü.
Willy Russell’ın “Shirley Valentine” isimli oyunundan “Shirley” ismiyle Türkçe’ye uyarlanan oyun, mutfağa hapsolmuş bir bayanın kendini keşfediş ve hayatının iplerini bir daha ele alışının hayranlık uyandıran seyahati, fazlaca keyifliydi. Direktörlüğü bir daha Yavrucuk’un üstlendiği oyun iki perde.
Perde içinde dekor değişiminin uzun sürmesi biraz şaşırtıcıydı. Dekor değişiminde her ayrıntıyı görmemiz bence süprizi bozuyor. niye perde kapanmadı işte o kısmı anlayamadık.
Oyunun ikinci perdesinde, mutfağından hatta ülkesinden çıkan Shirley, bir arkadaşıyla Bodrum’a gidiyor.
Mavi, beyaz dekorda begonviller, renkli ışıklar yani tüm detaylar düşünülmüş.
Sahnede, Yavrucuk’a müziği ve sesiyle eşlik eden hatta ortada oyuna dahil olan müzisyen Selmin Artemiz, bizi Bodrum kıyılarına götürdü.
Okumaya devam et...
Tiyatro izleyicisi bu biçimdedir işte diyorum kendi kendime. Daha bir memnun seyrediyorum oyunu.
Sumru Yavrucuk’un oyunculuğundaki ustalığı anlatmaya gerek yok. Her zamanki üzere bizleri kendisine hayran bıraktı.
O büyünün için de kaldık ve sahiden Shirley’in hayatına konuk olduk.
Oyundaki his geçişleri epey başarılıydı. Gülerken hüzünlendik. Hatta bir orta tüm seyirciler İzmir Marşı’nı söylerken bulduk kendimizi. Yavrucuk’un “marş söylemeye nasıl başladık, buraya nasıl geldik anlamadım lakin, demek ki tüm yollar Atatürk’e çıkıyor” kelamları salonda uzun bir süre alkışlandı.
Sanatın aydınlığı ne hoş, yalnız olmadığımızı bilmek ise her şeyden hoş.
Sahnede, bir mutfak görüyoruz, ortada bir masa, rutin bir ömrü olan ancak bundan epey sıkılan Shirley ile bir seyahate çıkıyoruz. Son durak ise Bodrum…
Günlük hayatının sıkıcılığı ortasında kaybolmuş ve birfazlaca bayan üzere artık hayallerini bile unutmuş olan Shirley Valentine’nin hikayesi aslında komik ve eğlenceli daha sonrası ise bir kendini keşfediş öyküsü.
Willy Russell’ın “Shirley Valentine” isimli oyunundan “Shirley” ismiyle Türkçe’ye uyarlanan oyun, mutfağa hapsolmuş bir bayanın kendini keşfediş ve hayatının iplerini bir daha ele alışının hayranlık uyandıran seyahati, fazlaca keyifliydi. Direktörlüğü bir daha Yavrucuk’un üstlendiği oyun iki perde.
Perde içinde dekor değişiminin uzun sürmesi biraz şaşırtıcıydı. Dekor değişiminde her ayrıntıyı görmemiz bence süprizi bozuyor. niye perde kapanmadı işte o kısmı anlayamadık.
Oyunun ikinci perdesinde, mutfağından hatta ülkesinden çıkan Shirley, bir arkadaşıyla Bodrum’a gidiyor.
Mavi, beyaz dekorda begonviller, renkli ışıklar yani tüm detaylar düşünülmüş.
Sahnede, Yavrucuk’a müziği ve sesiyle eşlik eden hatta ortada oyuna dahil olan müzisyen Selmin Artemiz, bizi Bodrum kıyılarına götürdü.
Okumaya devam et...