mudhaber
Aktif Üye
Patronla emekçi içindeki ihbar müddeti davasına son noktayı koyan Yargıtay Hukuk Genel Şurası, iş arama müsaadesinden yararlanmanın personelin isteği şartına bağlı tutulmadığına hükmetti. Emsal kararla bir arada; talep bulunmasa da personele iş arama müsaadesi verilmesi mecburî hale gelirken, patron bu mevzuda bir takdir hakkına sahip olmayacak.
Özel bir şirkette çalışan 55 yaşındaki personel, Toplu İş Mukavelesi unsurları yeterince emekliliğe sevk edildi. 22 haftalık ihbar öneli kullanabileceğinin bildirilen emekçi, bu müsaadenin kullandırılmadığı nedeni öne sürülerek İş Mahkemesi’ne müracaat etti.
Davacı personel, mukavele gereği; kıdemi 5 yıldan fazla olan emekçinin ihbar önelinin 22 hafta olduğu ve patronun her gün günde 4 saat iş arama müsaadesi vermek mecburiyetinde olduğunu söz etti. Arama müsaadesi kullandırılmadan çalıştırıldığını ve işine fiilen son verildiğini öne süren davacı, iş arama müsaadelerine ait fiyatın yüzde 100 artırımlı olarak ödenmesi gerektiğini ileri sürerek iş arama müsaadesi alacağının faiziyle davalıdan tahsilini talep etti.
DEVREYE YARGITAY GİRDİ
Davalı şirket, argümanları reddetti. Mahkeme, davacının uzman tarafınca hesaplanan iş arama müsaadesi alacağına hak kazandığı nedeni öne sürülerek davanın kabulüne karar verdi. sonucun temyiz edilmesiyle devreye giren Yargıtay 22. Hukuk Dairesi, mahkeme sonucunı bozdu. 6. İş Mahkemesi, birinci sonucunda direndi. Bu karar da davalı şirket tarafınca temyiz edilince devreye bu sefer Yargıtay Hukuk Genel Heyeti girdi.
4857 sayılı İş Kanunu’nun emekçiye bildirim müddeti ortasında iş arama imkanının tanındığının hatırlatıldığı Yargıtay sonucunda,
“İş arama müsaadesine ait düzenlemede patronun talep şartından bahsetmeksizin çalışana iş arama müsaadesinin verilmesi gerektiği belirtilerek bu mecburilik karara bağlanmıştır.
Bildirimde iş arama müsaadesini toplu kullanmadığı takdirde günde 4 saat çalışacağının açıklandıği, davacının da iş kontratının feshinin yasaya, işyeri uygulamasına karşıt olduğu ve toplu müsaadeyle ilgili yazılı ya da kelamlı bir talebinin bulunmadığını belirterek itirazda bulunduğu ortadadır.
İş arama müsaadesinin kullanılması gerektiğine ait hatırlatma hedefli yapılan ikinci ihtara yönelik olarak da daha evvelki yazılı itirazını yenidenladığını, fesih sürecinin hukuksal olarak geçerli olmadığını ileri sürdüğü anlaşılmıştır.
“TALEP BULUNMASA DA…”
Davacının iş arama müsaadesini kullanmadığı ihbar mühletince davalı işyerinde tam gün mesai ile çalıştığı ise sabittir. Nitekim de İş Kanunundaki amir karara göre iş arama müsaadesinden yararlanma personelin isteği şartına bağlı tutulmamıştır.
Talep bulunmasa da personele iş arama müsaadesi verilmesi zarurî olup patron bu mevzuda bir takdir hakkına sahip değildir. Somut olayda olduğu üzere davalı patron tarafınca iş arama müsaadesinin kullanılması için yapılan bildirimler de patronu bu yükümlülükten kurtarmaz.
“YÜZDE YÜZ ARTIRIMLI ÖDEMELİ”
Patronun müsaade verildiğini belirttiği gün ve saatlerde çalışılmak istenmesi durumunda personele iş verilmemesi gerekir. Ayrıyeten davacı emekçi bildirimlere yaptığı itirazında feshin yasaya ve işyeri uygulamasına karşıt olduğunu belirtmiş olup iş arama müsaadesini kullanmak istemediği istikametinde bir beyan yahut bir itiraz ileri sürmemiştir.
Bu niçinle müsaadenin kullandırılması gerekirken çalıştırılan davacıya müsaade kullanmaksızın alacağı fiyata ilaveten çalıştırıldığı müddetin fiyatı de yüzde yüz artırımlı ödenmelidir. Bu niçinle emredici düzenleme gereği müsaadenin kullandırılmasının mecburî olduğunun kabulü ile alacağın karar altına alınması gerektiğini karara bağlayan direnme sonucunda bir isabetsizlik bulunmamaktadır. Mahkeme sonucunın onanmasına hükmedilmiştir” denildi.
Özel bir şirkette çalışan 55 yaşındaki personel, Toplu İş Mukavelesi unsurları yeterince emekliliğe sevk edildi. 22 haftalık ihbar öneli kullanabileceğinin bildirilen emekçi, bu müsaadenin kullandırılmadığı nedeni öne sürülerek İş Mahkemesi’ne müracaat etti.
Davacı personel, mukavele gereği; kıdemi 5 yıldan fazla olan emekçinin ihbar önelinin 22 hafta olduğu ve patronun her gün günde 4 saat iş arama müsaadesi vermek mecburiyetinde olduğunu söz etti. Arama müsaadesi kullandırılmadan çalıştırıldığını ve işine fiilen son verildiğini öne süren davacı, iş arama müsaadelerine ait fiyatın yüzde 100 artırımlı olarak ödenmesi gerektiğini ileri sürerek iş arama müsaadesi alacağının faiziyle davalıdan tahsilini talep etti.
DEVREYE YARGITAY GİRDİ
Davalı şirket, argümanları reddetti. Mahkeme, davacının uzman tarafınca hesaplanan iş arama müsaadesi alacağına hak kazandığı nedeni öne sürülerek davanın kabulüne karar verdi. sonucun temyiz edilmesiyle devreye giren Yargıtay 22. Hukuk Dairesi, mahkeme sonucunı bozdu. 6. İş Mahkemesi, birinci sonucunda direndi. Bu karar da davalı şirket tarafınca temyiz edilince devreye bu sefer Yargıtay Hukuk Genel Heyeti girdi.
4857 sayılı İş Kanunu’nun emekçiye bildirim müddeti ortasında iş arama imkanının tanındığının hatırlatıldığı Yargıtay sonucunda,
“İş arama müsaadesine ait düzenlemede patronun talep şartından bahsetmeksizin çalışana iş arama müsaadesinin verilmesi gerektiği belirtilerek bu mecburilik karara bağlanmıştır.
Bildirimde iş arama müsaadesini toplu kullanmadığı takdirde günde 4 saat çalışacağının açıklandıği, davacının da iş kontratının feshinin yasaya, işyeri uygulamasına karşıt olduğu ve toplu müsaadeyle ilgili yazılı ya da kelamlı bir talebinin bulunmadığını belirterek itirazda bulunduğu ortadadır.
İş arama müsaadesinin kullanılması gerektiğine ait hatırlatma hedefli yapılan ikinci ihtara yönelik olarak da daha evvelki yazılı itirazını yenidenladığını, fesih sürecinin hukuksal olarak geçerli olmadığını ileri sürdüğü anlaşılmıştır.
“TALEP BULUNMASA DA…”
Davacının iş arama müsaadesini kullanmadığı ihbar mühletince davalı işyerinde tam gün mesai ile çalıştığı ise sabittir. Nitekim de İş Kanunundaki amir karara göre iş arama müsaadesinden yararlanma personelin isteği şartına bağlı tutulmamıştır.
Talep bulunmasa da personele iş arama müsaadesi verilmesi zarurî olup patron bu mevzuda bir takdir hakkına sahip değildir. Somut olayda olduğu üzere davalı patron tarafınca iş arama müsaadesinin kullanılması için yapılan bildirimler de patronu bu yükümlülükten kurtarmaz.
“YÜZDE YÜZ ARTIRIMLI ÖDEMELİ”
Patronun müsaade verildiğini belirttiği gün ve saatlerde çalışılmak istenmesi durumunda personele iş verilmemesi gerekir. Ayrıyeten davacı emekçi bildirimlere yaptığı itirazında feshin yasaya ve işyeri uygulamasına karşıt olduğunu belirtmiş olup iş arama müsaadesini kullanmak istemediği istikametinde bir beyan yahut bir itiraz ileri sürmemiştir.
Bu niçinle müsaadenin kullandırılması gerekirken çalıştırılan davacıya müsaade kullanmaksızın alacağı fiyata ilaveten çalıştırıldığı müddetin fiyatı de yüzde yüz artırımlı ödenmelidir. Bu niçinle emredici düzenleme gereği müsaadenin kullandırılmasının mecburî olduğunun kabulü ile alacağın karar altına alınması gerektiğini karara bağlayan direnme sonucunda bir isabetsizlik bulunmamaktadır. Mahkeme sonucunın onanmasına hükmedilmiştir” denildi.