celikci
Yeni Üye
Zar sıkıntı bir davetiye bulup gittim. Yalnız da değilim, görüşüne paha verdiğim, tiyatroyla ilgili, bilgili bir arkadaşımla gittim ki, yazmadan evvel tartışıyoruz, salt şahsi görüşüm olmasın, gerçek izlenim yazabilmek için.
TEK KİŞİLİK OYUN
Murat Mahmutyazıcıoğlu’nun oyunu, hiç kuşkusuz âlâ bir metin, lakin biraz tozlu. Bir bayan kıssası. Handan, annesi, babaannesi, halası, kızı. Hepsini tanıyorum. bayanım ben de, benim yaşadığım periyotlarda geçiyor ve onların pek birçoklarını yaşadım ya da gördüm. Yani ömrün tozunu hayli yuttum! Bana yeni bir şey söylemiyor. Reji: Hira Tekindor. Oynayan: Zerrin Tekindor. Tek kişi. Zerrin Tekindor, performansına, hoşluğuna, duruşuna, yaptığı fotoğraflarına, her şebir daha hayran olduğum büyük bir sanatçı. Galiba tek eleştirdiğim noktası, ah analık, oğluna hayran, ona sanatçı olarak mı, oğlu olarak mı, fazlaca güveniyor. Hira Tekindor’un yönettiği oyunlarda teslim oluyor. Hira da anneye hayran. Oyunda abanmış onun üzerine. Sonunda ortaya bir Radyo Tiyatrosu çıkmış! Çocukken perşembe akşamları o koca radyonun ortasından epey dinlerdik, bayılırdık. Ancak hiç şayet olmazsa birkaç kişi olurdu, gözünü kapatıp hayal ederdin.
Burada dekor yok üzere. Ehemmiyeti de yok aslına bakarsanız. Bir iskemle var. Zerrin Hanım gelip oturuyor ve her türlü his geçişlerini kusursuz yaparak anlatıyor. Bir Handan oluyor, bir babaanne, bir annesi, bir halası, bir kızı. Bir metroda yanındaki bayan. Uzaktayım, mimiklerini de pek goremiyorum, sesini duyuyorum. Kalkıp dolaşmıyor bile. aslına bakarsan dolaşsa ne olacak? “Babamı Kim Öldürdü?” de tek kişilikti, bayılmıştın diyorsanız, orada vakit ve yer içinde gidip geliyordu Onur Ünsal! Handan, metroda gidiyor fakat onu da hayal edeceksin. İskemlesinde hiç kıpırdamadan oturuyor, yanında temizlikten dönen bayan, şive değiştirdiği için anlıyorsun… Çocuktu, genç kız oldu, evlendi, iş insanı, anne, bitti.
Herkes (kadınlar özellikle) ayakta alkışladı, sonunda annesinin mukadderatını yaşayan Handan’ı. İster hoş ol, ister okumuş, bayansan, sonun bu, aldatılırsın, yalnız kalırsın, tokadı da kesinlikle yersin hayatının bir kısmında. Bildik kıssa, anılarımızın tozunu aldım. Kocam beni hiç aldatmadı, elini değil, sesini bile yükseltmedi, annem de fazlaca memnundu diyen var ise yazsın lütfen. Zerrin Tekindor’un performansını ben de alkışlıyorum fakat, aması var. Metin düzgün demiştin? Evet lakin iş direktörde bitiyor. Toz, şu orta Şiddetli PSM’de lakin dekor da olmadığı için her yerde geziyor. Siz bana bakmayın, izleyici beğeniyor, yer bulursanız izleyin!
Okumaya devam et...
TEK KİŞİLİK OYUN
Murat Mahmutyazıcıoğlu’nun oyunu, hiç kuşkusuz âlâ bir metin, lakin biraz tozlu. Bir bayan kıssası. Handan, annesi, babaannesi, halası, kızı. Hepsini tanıyorum. bayanım ben de, benim yaşadığım periyotlarda geçiyor ve onların pek birçoklarını yaşadım ya da gördüm. Yani ömrün tozunu hayli yuttum! Bana yeni bir şey söylemiyor. Reji: Hira Tekindor. Oynayan: Zerrin Tekindor. Tek kişi. Zerrin Tekindor, performansına, hoşluğuna, duruşuna, yaptığı fotoğraflarına, her şebir daha hayran olduğum büyük bir sanatçı. Galiba tek eleştirdiğim noktası, ah analık, oğluna hayran, ona sanatçı olarak mı, oğlu olarak mı, fazlaca güveniyor. Hira Tekindor’un yönettiği oyunlarda teslim oluyor. Hira da anneye hayran. Oyunda abanmış onun üzerine. Sonunda ortaya bir Radyo Tiyatrosu çıkmış! Çocukken perşembe akşamları o koca radyonun ortasından epey dinlerdik, bayılırdık. Ancak hiç şayet olmazsa birkaç kişi olurdu, gözünü kapatıp hayal ederdin.
Burada dekor yok üzere. Ehemmiyeti de yok aslına bakarsanız. Bir iskemle var. Zerrin Hanım gelip oturuyor ve her türlü his geçişlerini kusursuz yaparak anlatıyor. Bir Handan oluyor, bir babaanne, bir annesi, bir halası, bir kızı. Bir metroda yanındaki bayan. Uzaktayım, mimiklerini de pek goremiyorum, sesini duyuyorum. Kalkıp dolaşmıyor bile. aslına bakarsan dolaşsa ne olacak? “Babamı Kim Öldürdü?” de tek kişilikti, bayılmıştın diyorsanız, orada vakit ve yer içinde gidip geliyordu Onur Ünsal! Handan, metroda gidiyor fakat onu da hayal edeceksin. İskemlesinde hiç kıpırdamadan oturuyor, yanında temizlikten dönen bayan, şive değiştirdiği için anlıyorsun… Çocuktu, genç kız oldu, evlendi, iş insanı, anne, bitti.
Herkes (kadınlar özellikle) ayakta alkışladı, sonunda annesinin mukadderatını yaşayan Handan’ı. İster hoş ol, ister okumuş, bayansan, sonun bu, aldatılırsın, yalnız kalırsın, tokadı da kesinlikle yersin hayatının bir kısmında. Bildik kıssa, anılarımızın tozunu aldım. Kocam beni hiç aldatmadı, elini değil, sesini bile yükseltmedi, annem de fazlaca memnundu diyen var ise yazsın lütfen. Zerrin Tekindor’un performansını ben de alkışlıyorum fakat, aması var. Metin düzgün demiştin? Evet lakin iş direktörde bitiyor. Toz, şu orta Şiddetli PSM’de lakin dekor da olmadığı için her yerde geziyor. Siz bana bakmayın, izleyici beğeniyor, yer bulursanız izleyin!
Okumaya devam et...